Κηρυκευτικό
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στην εποχή των ιστιοφόρων πλοίων και μέχρι το 1900 "κηρυκευτικό" χαρακτηριζόταν το πλοίο εκείνο που έφερε το ομώνυμο "κηρυκευτικό σήμα" με το οποίο δηλωνόταν ότι επιβαίνει αξιωματικός επίσημα εντεταλμένος ναυτικής δύναμης για έναρξη διαπραγματεύσεων, ή για επίδοση απρόβλεπτης σπουδαίας ανακοίνωσης προς αντίπαλη ναυτική δύναμη, θεωρούμενο έτσι κατά ναυτικό έθιμο ως πλοίο απυρόβλητο.
Παλαιότερα το κηρυκευτικό πλοίο δεν θα έπρεπε να φέρει περισσότερα από τέσσερα πυροβόλα (δύο κατά πλευρά και μηδέποτε στη πλώρη ή στη πρύμνη) και για το λόγο αυτό προτιμούταν μικρό ιστιοφόρο. Ως κηρυκευτικό σήμα χρησιμοποιούνταν η σημαία της αντίπαλης δύναμης που φέρονταν στο ανώτερο σημείο του πρωραίου ιστού, δηλαδή στο επίμηλο του ακατίου. Αργότερα καθιερώθηκε διεθνώς η λευκή τετράγωνη σημαία της ανακωχής που επαίρεται ομοίως στο πρωραίο ιστό (κατάρτι).
Περιώνυμο κηρυκευτικό πλοίο στη παγκόσμια ναυτική ιστορία ήταν το γαλλικό βρίκιον "L' Epervier" με το οποίο στις 14 Ιουλίου του 1815 ο Μέγας Ναπολέων διεπεραιώθηκε από τον Ροσσφόρ στο αγγλικό δίκροτο "Βελλεροφόντης" όπου έμεινε αιχμάλωτος των Άγγλων.
Σημειώνεται πως διεθνής ονομασία αυτού του τύπου πλοίου ήταν, εκ της γαλλικής,: "παβιγιόν παρλεμανταίρ".