Κοτ ντ'Οπάλ

Τμήμα της γαλλικής ακτογραμμής της Μάγχης

Η Κοτ ντ'Οπάλ (Γαλλικά: Côte d'Opale) είναι παράκτια ζώνη της βορειοανατολικής Γαλλίας, τμήμα της γαλλικής ακτογραμμής στη Μάγχη και τη Βόρεια Θάλασσα, από τη Δουνκέρκη στα βόρεια μέχρι τις εκβολές του ποταμού Σομ στο νότο. Το όνομα της ακτής προέρχεται από τις ιριδίζουσες αποχρώσεις των νερών.[1]

Κοτ ντ'Οπάλ
Η Κοτ ντ'Οπάλ
ΤοποθεσίαΝομοί Νορ και Πα-ντε-Καλαί στην περιοχή Ω-ντε-Φρανς, Γαλλία
Συντεταγμένες50°30′00″N 01°35′00″E / 50.50000°N 1.58333°E / 50.50000; 1.58333Συντεταγμένες: 50°30′00″N 01°35′00″E / 50.50000°N 1.58333°E / 50.50000; 1.58333
ΤύποςΑκτή

Η ακτή χαρακτηρίζεται από σημαντικές παλίρροιες.

Γεωγραφική θέση Επεξεργασία

Η ακτή Οπάλ περιλαμβάνει την ακτογραμμή των περιοχών των κοινοτήτων Δουνκέρκη, Καλαί, Σαιντ-Ομέρ, Βουλώνης και Μοντρέιγ, δηλαδή 120 χιλιόμετρα ακτογραμμής στους νομούς Νορ και Πα-ντε-Καλαί μεταξύ των βελγικών συνόρων και των συνόρων του Πα-ντε-Καλαί με το νομό Σομ (κοντά στην κοινότητα Μπερκ).

Οι μεγάλες πόλεις είναι η Δουνκέρκη (πόλη 90.000 κατοίκων και αστική περιοχή 250.000 κατοίκων), το Καλαί (πόλη 75.000 κατοίκων και αστική περιοχή 125.000 κατοίκων) και η Βουλώνη (πόλη 40.000 κατοίκων και αστική περιοχή 135.000 κατοίκων). Λόγω της κεντρικής της θέσης ανάμεσα στις κύριες παραλίες και τα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής, η Βουλώνη θεωρείται η «πρωτεύουσα της ακτής Οπάλ».

Η ακτή Επεξεργασία

 
Αμμόλοφοι στο Τουκέ-Παρί-Πλαζ
 
Το ακρωτήριο Μπλαν-Νε
 
Η παραλία του Βιμερέ

Η ακτή χαρακτηρίζεται από μια εναλλαγή επιμήκων εκτάσεων με αμμώδεις παραλίες, κόλπους των εκβολών πολλών ποταμών, αμμόλοφους, βάλτους και γκρεμούς. Ιδιαίτερα στο νότο υπάρχουν εκτεταμένες ζώνες με υψηλούς αμμόλοφους.

Στην ακτή κυριαρχούν δυνατά ρεύματα και παλιρροϊκές ζώνες εντός της περιοχής επιρροής της παλίρροιας. Ενώ η θάλασσα φθάνει μέχρι τους αμμόλοφους με υψηλή παλίρροια, με την άμπωτη αποτραβιέται έως και αρκετές εκατοντάδες μέτρα σχηματίζοντας αμμώδεις επιφάνειες. Στις εκβολές των ποταμών Σομ, Ωτί και Κανς, κατά την άμπωτη σχηματίζονται αλυκές. Εκεί η παραλία σχηματίζει πυριτικά ιζηματογενή πετρώματα.

Η Κοτ ντ'Οπάλ χαρακτηρίζεται από την παρουσία δύο μεγάλων βράχων που βρίσκονται μεταξύ του Καλαί και της Βουλώνης: το ακρωτήριο Γκρι-Νε (γκρίζα μύτη) που φτάνει τα 50 μέτρα ύψους και το ακρωτήριο Μπλαν-Νε (λευκή μύτη) που φθάνει τα 132 μέτρα και είναι τα πιο κοντινά σημεία στη γαλλική ακτή προς την Αγγλία.[2]

Η περιοχή παρουσιάζει σημαντική βιοποικιλότητα.

Υπάρχουν πολλά παραθαλάσσια θέρετρα κατά μήκος της ακτής Οπάλ, μερικά από τα οποία αναπτύχθηκαν από παλιά ψαροχώρια όπως το Τουκέ-Παρί-Πλαζ και άλλα που αναπτύχθηκαν πιο πρόσφατα, όπως το Στέλα-Πλαζ ή το Αρντελό-Πλαζ κοντά στο οποίο βρίσκεται το κάστρο του Αρντελό.[3]

Οικονομία Επεξεργασία

Η περιοχή της Δουνκέρκης είναι πυκνοκατοικημένη και βιομηχανική. Το μεγάλο λιμάνι της Δουνκέρκης είναι το 3ο μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι στη Γαλλία, πίσω από τα λιμάνια της Μασσαλίας και της Χάβρης. Το λιμάνι της Βουλώνης είναι το πρώτο αλιευτικό λιμάνι στη Γαλλία, αλλά και σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Όσο για το Καλαί, είναι το κύριο εμπορικό λιμάνι της ηπειρωτικής Ευρώπης με το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το νότιο τμήμα της ακτής Οπάλ είναι κυρίως αγροτικό και γεωργικό. Η οικονομία του συνδέεται επίσης με τον τουρισμό, με σημαντικά παραθαλάσσια θέρετρα και πολλά αξιοθέατα.[4]

Τέχνη Επεξεργασία

 
Οι αμμόλοφοι του Μπερκ, πίνακας του Εζέν Μπουντέν, 1890

Από τη δεκαετία του 1880, τα τοπία της ακτής Οπάλ και το φως της προσέλκυσαν μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών: ιστορικοί τέχνης μιλούν για μια «σχολή ζωγραφικής της ακτής Οπάλ», που περιλάμβανε διάφορους καλλιτέχνες ή αποικίες καλλιτεχνών εγκατεστημένων σε αυτήν την ακτή και την ενδοχώρα της, όπως στην Ετάπλ, μέχρι το 1914 δεκάδες καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο επέλεξαν να εγκατασταθούν σ' αυτήν την παράκτια πόλη, στο Βισάν, στο Μπερκ κά.

Ανάμεσα στους ζωγράφους που εμπνεύστηκαν από την περιοχή είναι οι Ουίλλιαμ Τέρνερ, Κάρολος-Ντυράν, Μωρίς Μπουατέλ και Εζέν Μπουντέν και οι συγγραφείς Βικτόρ Ουγκό και Τσαρλς Ντίκενς.

Ο ζωγράφος Εντουάρ Λεβέκ επινόησε το όνομα για αυτήν την περιοχή το 1911 για να περιγράψει τη χαρακτηριστική ποιότητα του φωτός της και την αντανάκλαση στα νερά.[5]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία