Λεχρίτης
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στις δημώδεις ελληνικές εκφράσεις ο χαρακτηρισμός λεχρίτης, λεχρίτισσα έχει έννοια υβριστική, πρόσωπο τιποτένιο, ανήθικο (παλιάνθρωπος) ή και βρομιάρης.
Με το όνομα αυτό φέρεται και ο επονομαζόμενος "Σύλλογος Λεχριτών Θεσσαλονίκης" που χρονολογείται από το 1925 και συνεστήθη από βετεράνους του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας καθώς και από Κωνσταντινοπολίτες στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά είχε το όνομα «Μποέμ» που στα γαλλικά σημαίνει γλεντζές (μποέμηδες, γλεντζέδες) αλλά επειδή, στη συνέχεια, δεν τους ταίριαζε ο ξενόφερτος τίτλος, αποφάσισαν να τον αλλάξουν σε Λεχρίτη από το ένζυμο που προκαλεί τη βράση της ρετσίνας ακόμη και από το κουνουπάκι που ζει και πεθαίνει γύρω από την κάνουλα του βαρελιού. Έτσι, προς άρση της παρεξηγημένης ερμηνείας, όπως αναφέρεται σε σχετικό έγγραφο του Συλλόγου, «ο Λεχρίτης είναι ένα άτομο που μπορεί να προέρχεται από όλα τα κοινωνικά στρώματα, να έχει σχέση με την εκλεκτή ρετσίνα, να είναι πότης, όχι μέθυσος και να έχει χιούμορ». [εκκρεμεί παραπομπή]