Λουκάς Πανουργιάς
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Λουκάς Πανουργιάς ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής γεννημένος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1899 στη Λειβαδιά. Πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 1981 στην Αθήνα.
 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 4 Σεπτεμβρίου 1899 | ||
| Τόπος γέννησης | Λειβαδιά, Ελλάδα | ||
| Ημερ. θανάτου | 17 Ιανουαρίου 1981 (81 ετών) | ||
| Τόπος θανάτου | Αθήνα, Ελλάδα | ||
| Θέση | Μέσος | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1912-1927 | Παναθηναϊκός | ||
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1932 | Ελλάδα | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Αθλητής
ΕπεξεργασίαΑσχολήθηκε από τη νεαρή του ηλικία με το ποδόσφαιρο ενώ είχε αξιόλογες επιδόσεις και στον κλασικό αθλητισμό.[1] Το 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Μαζί με τον Αλέκο Ζήση, που στη συνέχεια έγινε δικηγόρος, το γιο του συγγραφέα Λάσκαρη και τον Γιάκα δημιούργησαν την ομάδα Νίκη. Η ομάδα δε διέθετε αγωνιστικό χώρο και προπονούνταν στο Πολύγωνο.
Το 1912 ο Γιώργος Καλαφάτης αναζητώντας ταλαντούχους αθλητές για να στελεχώσουν τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο ενέγραψε τον Πανουργιά στην ομάδα.[2] Από το 1912 έως το 1916 αγωνιζόταν κυρίως με τη β΄ ομάδα του ΠΠΟ αλλά πολλές φορές είχε την ευκαιρία λόγο του ταλέντου του να αγωνίζεται και με την πρώτη ομάδα. Από το 1916 έγινε πλέον βασικό στέλεχος του ΠΠΟ ο οποίος στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Αγωνίστηκε στο σύλλογο έως το 1927 και κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1915, 2 πρωταθλήματα ΕΠΣΑΠ (1921, 1922) και 3 πρωταθλήματα Αθηνών (1925, 1926, 1927). Το 1919 συμμετείχε στην μικτή εθνική αποστολή που δημιούργησε ο Καλαφάτης για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Διασυμμαχικούς Αγώνες. Το 1920 ένας τραυματισμός στην προπόνηση της Εθνικής Ελλάδος του στέρησε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αμβέρσα.
Πρόεδρος του Παναθηναϊκού
ΕπεξεργασίαΜετά τη δράση του ως αθλητής ασχολήθηκε με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού περνώντας από πολλά ανώτερα αξιώματα. Την περίοδο 1961-1966 ανέλαβε την προεδρία του Παναθηναϊκού και υπήρξε ένας από τους πιο επιτυχημένους προέδρους του συλλόγου. Επί της προεδρίας του ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τίτλους στο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, στίβο, ποδηλασία, πυγμαχία, πινγκ πονγκ, κολύμβηση, σκοποβολή, ενώ για πρώτη φορά κατακτήθηκαν πρωταθλήματα στην ξιφασκία, την άρση βαρών και το σκάκι. Κατά την περίοδο της Χούντας το καθεστώς τον απομάκρυνε από τον Παναθηναϊκό μαζί με άλλους παράγοντες όπως τον Νικολαΐδη και τον Μαντζεβελάκη. Μετά την πτώση της δικτατορίας, στη Γενική Συνέλευση του Παναθηναϊκού στις 13 Σεπτεμβρίου του 1974 (με πρόεδρο τον Απόστολο Νικολαΐδη και γενικό γραμματέα τον Παύλο Γιαννακόπουλο), ο Πανουργιάς ανακηρύχθηκε επίτιμος ισόβιος πρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο. και πρωτεργάτης της Παναθηναϊκής Αθλητικής Ιδέας.[2]
