Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του Μαυροβουνίου
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του Μαυροβουνίου περιλαμβάνουν τα τηλεοπτικά δίκτυα, τα ραδιοφωνικά δίκτυα, τα περιοδικά και τις εφημερίδες, που λειτουργούν όλα από κρατικές και ιδιωτικές εταιρείες, που εξαρτώνται από τη διαφήμιση, τη συνδρομή και άλλα έσοδα που σχετίζονται με τις πωλήσεις. Το Σύνταγμα του Μαυροβουνίου εγγυάται την ελευθερία του λόγου και του τύπου. Περιορισμοί δικαιολογούνται μόνο για την προστασία των δικαιωμάτων άλλων πολιτών ως προς την αξιοπρέπεια, τη φήμη και την τιμή, ή για λόγους δημόσιας ηθικής και εθνικής ασφάλειας. Ο νόμος ποινικοποιεί την υποκίνηση μίσους και μισαλλοδοξίας για εθνικούς, φυλετικούς και θρησκευτικούς λόγους, ενώ έχουν υπάρξει διώξεις για τους λόγους αυτούς.[1]
Ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός στο Μαυροβούνιο ονομάζεται «Ραδιόφωνο και Τηλεόραση του Μαυροβουνίου» (RTCG/РТЙГ) και είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας, το 2006. Το RTCG διέπεται από το Νόμο για τις Δημόσιες Υπηρεσίες Ραδιοφωνίας-Μετάδοσης και απαιτείται να εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των πολιτών του Μαυροβουνίου, ανεξάρτητα από την πολιτική, θρησκευτική, πολιτιστική, φυλετική ή έμφυλη σχέση τους.[2]:20
Το RTCG θεωρείται ευρέως εξαρτώμενο από την εκάστοτε κυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά από απολύσεις δημοσιογράφων που φέρεται να έγιναν με πολιτικά κίνητρα το 2011. Το RTCG δεν καταβάλλει τέλη ραδιοτηλεοπτικής άδειας και χρηματοδοτείται απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό (λαμβάνει το 1,2% του προϋπολογισμού), καθώς και από διαφημιστικά έσοδα (για περιορισμένο χρόνο μετάδοσης) και έσοδα από πωλήσεις. Τα οικονομικά του θεωρούνται προβληματικά, ενώ το 2012 έφτασε στα όρια πτώχευσης, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του λόγου του. Η οικονομική βιωσιμότητα του φορέα βρίσκεται συχνά σε κίνδυνο και στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κυβέρνηση ως κύρια πηγή χρηματοδότησής του. Το απόθεμα χρέους του RTCG (2,4 εκατ. ευρώ) καλύφθηκε από τον κρατικό προϋπολογισμό το 2014.[3][4][5]
Ραδιόφωνο Επεξεργασία
Το Μαυροβούνιο διαθέτει 14 τοπικούς δημόσιους ραδιοφωνικούς σταθμούς και περισσότερους από 40 ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Το κρατικό εθνικό ραδιοφωνικό δίκτυο αποτελείται από 2 ραδιοφωνικούς σταθμούς, το Radio Crne Gore και το Radio 98. Άλλοι ραδιοσταθμοί με πανεθνική κάλυψη είναι οι: Atlas Radio, Montena Radio, ProFM, Radio Antena M Radio Crne Gore, Radio Svetigora και Russkoye Radio (ρωσικό ραδιόφωνο).[6]
Τηλεόραση Επεξεργασία
Οι τηλεοπτικοί σταθμοί στο Μαυροβούνιο αποτελούνται από 4 κρατικούς και περίπου 20 ιδιωτικούς σταθμούς, καθώς και 1 δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι. Άλλοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί καλύπτουν κυρίως τοπικά τις μεγάλες πόλεις του Μαυροβουνίου. Τα κρατικά πανεθνικά τηλεοπτικά δίκτυα είναι το TVCG 1, που μεταδίδει ειδήσεις και εγχώρια προγράμματα, και TVCG 2, που μεταδίδει αθλητικές εκδηλώσεις και ψυχαγωγικά προγράμματα. Το TVCG Sat μεταδίδει στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία μέσω δορυφόρου.[6] Οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί με πανεθνική κάλυψη είναι οι: RTV Atlas, TV Vijesti, Pink M, Prva crnogorska televizija, NTV Montena και MBC. Πανεθνικά κανάλια τα οποία έχουν χρεωκοπήσει ήταν τα: Elmag RTV, IN TV και Pro TV.[7]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ https://2009-2017.state.gov/j/drl/rls/hrrpt/humanrightsreport/index.htm?year=2012&dlid=204320
- ↑ Elda Brogi, Alina Dobreva, and Pier Luigi Parcu, "Freedom of Media in the Western Balkans", study for the European Parliament's Subcommittee on Human Rights, October 2014, EXPO/B/DROI/2013/16
- ↑ OSCE, PACE (2013), Montenegro, Presidential Election, 7 April 2013: Statement of Preliminary Findings and Conclusions. Podgorica: OSCE, PACE.
- ↑ AIM and Methodology of the Research (2012), Citizens’ Views on Media Freedoms in Montenegro. Report.
- ↑ Freedom House, Freedom of the Press Report - Montenegro Αρχειοθετήθηκε 2017-12-06 στο Wayback Machine. 2015
- ↑ 6,0 6,1 "Communications: Montenegro" Αρχειοθετήθηκε 2009-09-12 στο Wayback Machine., World Factbook, U.S. Central Intelligence Agency, 15 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε 30 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ "Montenegro", Country Reports on Human Rights Practices for 2012, Bureau of Democracy, Human Rights and Labor, U.S. Department of State, 22 March 2013. Retrieved 30 January 2014.