Μαρία Λιμάνσκαγια
Η Μαρία Λιμάνσκαγια (ρωσικά: Мария Филипповна Лиманская, επίσης λανθασμένα αναφερόταν ως Άννα Πάβλοβα) ήταν στρατιωτίνα του Ερυθρού Στρατού για τρία χρόνια κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έγινε γνωστή ως η Ρωσίδα που ρύθμιζε την κυκλοφορία στην Πύλη του Βρανδεμβούργου το 1945 μετά τη Μάχη του Βερολίνου. Σύντομα έγινε σύμβολο της Συμμαχικής νίκης επί της Ναζιστική Γερμανία.
| Μαρία Λιμάνσκαγια | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Απριλίου 1924 Στάραγια Πολτάβκα |
| Κατοικία | Ζβοναριόφκα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | βιβλιοθηκονόμος στρατιωτική αστυνομία στρατιωτικός[1] |
| Εργοδότης | Κόκκινος Στρατός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Υποσμηνίας |
| Πόλεμοι/μάχες | Ανατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Μετάλλιο για την Κατάληψη του Βερολίνου Μετάλλιο για την Απελευθέρωση της Βαρσοβίας μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 2ου βαθμού |
Βιογραφία Επεξεργασία
Πρώιμος βίος και στρατιωτική υπηρεσία Επεξεργασία
Γεννημένη το 1924 ως Μαρία Λιμάνσκαγια, κατατάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό το 1942, στην ακμή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν 18 ετών.[2][3] Εκείνη την περίοδο η Σοβιετική Στάβκα (Ανώτατη Διοίκηση) είχε αυξημένες ελλείψεις σε εκπαιδευμένους εφέδρους γιανα ενισχυθεί το σύνολο των 2.000 χιλιομέτρων μετώπου, και ως εκ τούτου άρχισε να στρατολογεί ανήλικους άνδρες και γυναίκες.[4] Σχεδόν 800.000 γυναίκες θα υπηρετούσαν τελικά στον Κόκκινο Στρατό σε όλη τη διάρκεια του πολέμου.[5] Λίγα είναι γνωστά σχετικά με τη στρατιωτική σταδιοδρομία του Λιμάνσκαγια εκτός από αρκετές περιπτώσεις όπου παραλίγο να σκοτωθεί. Σε κάποια στιγμή, εγκατέλειψε ένα κτίριο λίγα δευτερόλεπτα πριν ισοπεδωθεί από μια βομβιστική επίθεση. Επίσης είχε αρρωστήσει από ελονοσία.[2][3]
Πύλη του Βρανδεμβούργου και είδωλο νίκης Επεξεργασία
Μετά τη λήξη της Μάχης του Βερολίνου στις αρχές Μαΐου 1945, στη Λιμάνσκαγια ανατέθηκε να ρυθμίζει την κυκλοφορία στην Πύλη του Βρανδεμβούργου κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης του Πότσνταμ στα τέλη Ιουλίου. Κατά τη διεξαγωγή των καθηκόντων της, φωτογραφήθηκε, κινηματογραφήθηκε, καθώς επίσης και έδωσε συνέντευξη στον Ευγένι Χαλντέι, ένα δημοσιογράφο εργαζόμενο στο Τηλεγραφικό Πρακτορείο Σοβιετικής Ένωσης (TASS), ένα κρατικό πρακτορείο ειδήσεων. Φωτογραφίες της δημοσιεύθηκαν ευρέως σε εφημερίδες και περιοδικά σε όλο τον κόσμο και έγινε γρήγορα μια ιδανική εικόνα της νίκης επί της Ναζιστικής Γερμανία. Είχε επιπλέον μια σύντομη συνομιλία με τον Βρετανό ηγέτη Ουίνστον Τσόρτσιλ καθώς η συνοδεία του περνούσε από την Πύλη στο δρόμο τους για το Πότσνταμ.[2][3] Η Λιμάνσκαγια είπε αργότερα για τη συνάντηση, «[ο Τσόρτσιλ] κοίταξε ακριβώς με τον τρόπο που τον φανταζόμουν, ρουφώντας ένα πούρο».[3]
Ύστερος βίος και γάμος Επεξεργασία
Μετά τον πόλεμο, η Λιμάνσκαγια επέστρεψε στην πολιτική ζωή και παντρεύτηκε. Ο γάμος δεν κράτησε και αναγκάστηκε να αναθρέψει τις δύο κόρες μόνη της. Η Λιμάνσκαγια αργότερα ξαναπαντρεύτηκε, αυτή τη φορά με έναν συνάδελφο βετεράνο που λεγόταν Βίκτορ με τον οποίο έμεινε μαζί για 23 χρόνια μέχρι το θάνατό του.[2] Πιστεύεται ότι έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο χωριό της Ζβοναριόφκα, στο Σαράτοφ.[2][3] Απόγονοι της Λιμάνσκαγια ήταν πέντε δισέγγονα, από τα οποία τρία τώρα ζουν στη Γερμανία. Για άγνωστους λόγους συχνά λανθασμένα αναφέρεται ως «Άννα Πάβλοβα" σε τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και άλλες παρουσιάσεις στα ΜΜΕ.[2]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Mark Simner 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Kulikov 2004.
- ↑ Goldstein 2003, σελίδες 64–66.
- ↑ Goldstein 2003, σελ. 65.
Πηγές Επεξεργασία
Έντυπες Επεξεργασία
- Goldstein, Joshua (2003). War and Gender: How Gender Shapes the War System and Vice Versa. Cambridge University. ISBN 978-0521001809.
Διαδικτυακές Επεξεργασία
- «Maria Limanskaya – Forgotten Iconic Image of the Second World War». Mark Simner. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2015.
- Kulikov, Andrei (13 Μαΐου 2004). «The Fate of Russian Girl from WWII Photo». Pravda. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2015.