Μαρμάρινος Ομφαλός (Δελφοί)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο ομφαλός των Δελφών ήταν μαρμάρινος λαξευμένος βράχος που αποτελούσε τον ομφαλό στο μνημείο με τον τρίποδα και τον κίονα τις χορεύτριες.
| ομφαλός των Δελφών | |
|---|---|
 ομφαλός των Δελφών | |
| Ονομασία | ομφαλός των Δελφών |
| Είδος | Έργο Τέχνης |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Περιγραφή Επεξεργασία
Ο συγκεκριμένος βράχος αποτέλεσε αντικείμενο εκτεταμένης μελέτης καθώς οι ερευνητές δεν μπορούσαν να καταλήξουν στο συμπέρασμα αν αυτός αποτελούσε τον αυθεντικό ή για κάποιο αντίγραφο της ελληνιστικής ή της ρωμαϊκής εποχής. Τελικά, η μελέτη οδήγησε στη δεύτερη εκδοχή.[1]
Η πέτρα του ομφαλού φαίνεται να ήταν ανάγλυφα διακοσμημένη και να είχε ωοειδές σχήμα. Είναι πιθανόν στην αρχαιότητα να καλυπτόταν από ένα πλέγμα μάλλινων ταινιών που τον κρατούσαν στο άδυτο, δίπλα από τον τρίποδα και τη δάφνη, τα άλλα ιερά σύμβολα του Θεού. Όπως μας περιγράφει λοιπόν ο Παυσανίας, ανάμεσα στις ταινίες που δένονταν γύρω από τον ομφαλό υπήρχαν πολύτιμοι λίθοι σχεδιασμένοι σε σχήμα γοργόνας και στην κορυφή του στερεώνονταν δύο ολόχρυσοι αετοί.
Πρόσφατες μελέτες Γάλλων αρχαιολόγων κατέδειξαν ότι ο ομφαλός και ο κίονας συνδέονται και συναρμόζονται. Δηλαδή, ο πέτρινος ομφαλός ήταν τοποθετημένος πάνω στον χάλκινο τρίποδα που έφεραν οι τρεις χορεύτριες, στην κορυφή του κίονα. Εκεί τοποθετείται μέχρι σήμερα ο ομφαλός, ως κάλυμμα του κίονα προκειμένου να συμπληρώσει συμβολικά την ουσία και τη σημασία του Αθηναϊκού αναθήματος. Οι Αθηναίοι θέλοντας να εξευμενίσουν και να τιμήσουν τον θεό του φωτός, του δώρισαν το ομοίωμα αυτό που συνδύαζε και τα δύο δελφικά σύμβολα ως προσφορά από τα χέρια των τριών γυναικείων μορφών αθηναϊκής καταγωγής.[1][2][3]
Έκθεση Φωτογραφιών Επεξεργασία
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Μόνιμη Έκθεση Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών: Ομφαλός». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.
- ↑ Ροζίνα Κολώνια, Το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών, Αθήνα, Υπουργείο Πολιτισμού – Ταμείο Αρχαιολογικών πόρων και Απαλλοτριώσεων, 2009, 60 – 62.
- ↑ Πάνος Βαλαβάνης, Ιερά και Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα. Ολυμπία – Δελφοί – Ίσθμια – Νέμεα – Αθήνα, Αθήνα, 2004, 244.