Μαυρογένειος Επαγγελματική Σχολή Σάμου

Η Μαυρογένειος Επαγγελματική Σχολή Σάμου ήταν επαγγελματικό εκπαιδευτήριο το οποίο ιδρύθηκε το 1902 στη Σάμο.

Ίδρυση

Σε συνέλευση του 1897 τέθηκε για πρώτη φορά θέμα ίδρυσης επαγγελματικής σχολής, όπου θα διδάσκονταν η υποδηματοποιΐα, η ραπτική, η ξυλουργική, η λεπτουργική, η σιδηρουργία και προτάθηκε ως τόπος εγκατάστασής της ένα μοναστήρι. Το 1902 ο Ηγεμόνας Αλέξανδρος Μαυρογένης στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης επικαλούμενος την ανάγκη ενίσχυσης της προόδου του εμπορίου, της βιομηχανίας και της γεωργίας μίλησε για την ανάγκη ίδρυσης επαγγελματικής σχολής. Ο Ηγεμόνας Αλέξανδρος Μαυρογένης δώρησε το ποσό των πεντακοσίων εικοσάφραγκων με σκοπό την ανέγερση Επαγγελματικής Σχολής στο Μαλαγάρι. Η Σχολή γιόρταζε κατά την επέτειο του ιδρυτή της. Την ημέρα εκείνη έκαναν έκθεση των εργοχείρων και πωλήσεις αυτών. Η έκθεση διαρκούσε για οκτώ ημέρες

Κτιριακές εγκαταστάσεις

Το κτίριο της Σχολής αποτελείτο από μαγειρεία, λουτρά, αφοδευτήρια, κοιτώνες, αίθουσες εργαστηρίων.

Οργάνωση της Σχολής

Η Σχολή ήταν χωρισμένη σε δύο διακεκριμένες σχολές: α)τη Σχολή Αρρένων με τμήματα ξυλουργίας, υποδηματοποιΐας και σιδηρουργίας και β)τη Σχολή θηλέων με τμήματα ραπτικής ασπρορούχων και κεντήματος, ταπητουργίας και υφαντουργίας. Σε κάθε τμήμα προϊστάμενος ήταν ένας ή περισσότεροι δάσκαλοι, που είχαν πείρα και ικανότητα για τη διδασκαλία. Σε κάθε τμήμα δεν μπορούσαν να φοιτούν περισσότεροι από είκοσι μαθητές ή μαθήτριες, οι οποίοι έπρεπε να γνωρίζουν ανάγνωση, γραφή και τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής. Οι μαθητές κάθε δεκαπενθήμερο καθαρίζονταν στα λουτρά της σχολής. Το μεσημέρι έτρωγαν μέσα στη σχολή σε χωριστή αίθουσα οι μαθητές από τις μαθήτριες. Στο τέλος της σχολικής περιόδου οι μαθητές και οι μαθήτριες που τέλειωναν τις σπουδές τους έπαιρναν πτυχίο Α', Β', Γ' κατηγορίας ανάλογα με τις ικανότητές τους.

Οι πωλήσεις των αντικειμένων που παράγονταν από τους σπουδαστές της σχολής

Από την πώληση αντικειμένων τα ποσά τα διέθεταν ως εξής: το 1/2 υπέρ του δασκάλου, τα 6/20 υπέρ των μαθητών του τμήματος που κατασκεύασαν το αντικείμενο, τα 3/20 υπέρ των μαθητών των άλλων τμημάτων και τα 10/20 υπέρ του συσσιτίου των μαθητών. Στη Σχολή υπήρχε και Ταμιευτήριο μαθητών και μαθητριών. Τα ποσά που έπρεπε να πάρουν οι μαθητές από τα πωληθέντα αντικείμενα δεν τους τα έδιναν, αλλά τα κατέθεταν στο Γενικό Ταμείο με τίτλο Παρακαταθήκη Ταμιευτηρίου Μαυρογένειου Επαγγελματικής Σχολής. Στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς με την παραλαβή του πτυχίου έκαναν και την εκκαθάριση του λογαριασμού του μαθητή ώστε ο καθένας από αυτούς λάμβανε το χρηματικό ποσό που δικαιούνταν.

Πηγές

• Παύλος Διακογιάννης, Η παιδεία στη Σάμο. Από την Τουρκοκρατία μέχρι σήμερα, εκδ. Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, Αθήνα,