Μετα-διαδίκτυο

καλλιτεχνικό και κριτικό κίνημα

Το μετα-διαδίκτυο είναι καλλιτεχνικό κίνημα του 21ου αιώνα[1] που περιλαμβάνει έργα που προέρχονται από το Διαδίκτυο ή τις επιπτώσεις του στην αισθητική, τον πολιτισμό και την κοινωνία.[2]

Η εγκατάσταση Maid in Heaven / En Plein Air in Hell (My Beautiful Dark and Twisted Cheeto Problem) του Πάρκερ Ίτο (White Cube, 2014).

Ορισμός Επεξεργασία

Ο όρος «μετα-διαδίκτυο» είναι ένας χαλαρά ορισμένος όρος[1] που επινοήθηκε από την καλλιτέχνιδα/επιμελήτρια Μαρίζα Όλσον σε μια προσπάθεια να περιγράψει την πρακτική της.[3] Προέκυψε από συζητήσεις στα μέσα της δεκαετίας του 2000 σχετικά με τη διαδικτυακή τέχνη από τον Τζιν ΜακΧιου (συγγραφέα ενός ιστολογίου με τίτλο "Post-Internet") και τον Άρτι Βίερκαντ (καλλιτέχνη και δημιουργό της σειράς γλυπτών Image Object).[4] Το ίδιο το κίνημα προέκυψε από τη διαδικτυακή τέχνη (ή Net Art).[4] Σύμφωνα με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης UCCA, αντί να αναφέρεται «σε μια εποχή "μετά" το διαδίκτυο», ο όρος αναφέρεται σε «μια διαδικτυακή ψυχική κατάσταση».[5]

Ο όρος είναι αμφιλεγόμενος και αντικείμενο πολλών επικρίσεων στην καλλιτεχνική κοινότητα.[1] Ο Μπράιαν Ντρόιτκουρ του Art in America εκτίμησε ότι ο όρος αποτυγχάνει να περιγράψει τη μορφή των έργων, ενώ αντίθετα «παραπέμπει μόνο σε μια θολή σύγχρονη κατάσταση και στην ιδέα ότι η τέχνη γίνεται στο πλαίσιο της ψηφιακής τεχνολογίας».[6] Σύμφωνα με ένα άρθρο του The New Yorker το 2015, ο όρος περιγράφει «τις πρακτικές των καλλιτεχνών [των οποίων] τα έργα τέχνης κινούνται ρευστά μεταξύ των χώρων, εμφανιζόμενα άλλοτε σε μια οθόνη και άλλοτε σε μια γκαλερί».[7] Η Κάρεϊ Νταν του Fast Company συνοψίζει ότι πρόκειται για «καλλιτέχνες που εμπνέονται από την οπτική κακοφωνία του διαδικτύου» και σημειώνει ότι «χρησιμοποιούνται μέσα από πορτρέτα του Second Life μέχρι ψηφιακούς πίνακες ζωγραφικής σε μετάξι και γλυπτά εκτυπωμένα σε 3D».[3]

Υπάρχει θεωρητική επικάλυψη με τον όρο Νέα Αισθητική του Τζέιμς Μπριντλ.[8][2] Ο Ίαν Γουάλας γράφει ότι «το επιδραστικό ιστολόγιο The New Aesthetic, που διευθύνεται από τον Μάιο του 2011 από τον συγγραφέα και καλλιτέχνη Τζέιμς Μπριντλ, είναι ένας πρωτοποριακός θεσμός στο κίνημα μετά το Διαδίκτυο» και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «μεγάλο μέρος της ενέργειας γύρω από τη Νέα Αισθητική φαίνεται, τώρα, να έχει περάσει στη συζήτηση για το "μετα-διαδίκτυο"».[2] Η τέχνη του μετα-διαδικτύου συζητείται επίσης από την Κάτια Νοβίτσκοβα ως μέρος του "Νέου Υλισμού".[9][10]

Ο Ίαν Γουάλας από το Artspace θεωρεί ότι ο όρος «μετα-διαδίκτυο» αντιπροσωπεύει «μια νέα αισθητική εποχή», που κινείται «πέρα από τη δημιουργία έργων που εξαρτώνται από την καινοτομία του Διαδικτύου και χρησιμοποιεί τα εργαλεία του για την αντιμετώπιση άλλων θεμάτων». Σημειώνει ότι η γενιά του μετα-διαδικτύου «χρησιμοποιεί συχνά ψηφιακές στρατηγικές για να δημιουργήσει αντικείμενα που υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο».[2] Ή όπως γράφει ο Λούις Ντούλας στο Within Post-Internet, Part One (2011): «Υπάρχει, λοιπόν, μια διαφορά ανάμεσα σε μια τέχνη που επιλέγει να υπάρχει έξω από ένα παράθυρο του προγράμματος περιήγησης και σε μια τέχνη που επιλέγει να παραμείνει μέσα σε αυτό».[11]

Επιρροή Επεξεργασία

 
Το vaporwave είναι ένα από τα μικροείδη και τις υποκουλτούρες με επίκεντρο το Διαδίκτυο, με αιχμή του δόρατος το κίνημα του μετα-διαδικτύου.[1]

Το κίνημα αυτό αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για μικροείδη και υποκουλτούρες όπως το seapunk και το vaporwave.[1] ΣΣτις αρχές της δεκαετίας του 2010, ο όρος "post-Internet" συνδέθηκε ευρέως με τη μουσικό Grimes. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από την Grimes για να περιγράψει τη δουλειά της σε μια εποχή που οι έννοιες του μετα-διαδικτύου δεν συζητούνταν συνήθως στους χώρους της mainstream μουσικής.[12] Ο Amarco αναφέρθηκε στο Yung Lean ως «σε γενικές γραμμές ένα προϊόν του διαδικτύου και ένα κορυφαίο παράδειγμα μιας γενιάς νέων που αποκτούν φήμη μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης».[1]

Εκθέσεις Επεξεργασία

Υπήρξαν αρκετές σημαντικές ομαδικές εκθέσεις που διερευνούν ρητά θέματα του μετα-διαδικτύου. Το 2014 υπήρξε μια έκθεση με τίτλο Art Post-Internet στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ullens του Πεκίνου, η οποία «είχε ως στόχο να συμπυκνώσει το εκκολαπτόμενο κίνημα».[2] Το MoMA επιμελήθηκε την έκθεση Ocean of Images (2015), μια έκθεση που «διερευνούσε τις επιπτώσεις μιας πραγματικότητας βασισμένης στην εικόνα μετά το Διαδίκτυο».[13] Η 9η Μπιενάλε του Βερολίνου το 2016, με τίτλο The Present in Drag, την οποία επιμελήθηκε η καλλιτεχνική κολεκτίβα DIS, περιγράφεται ως έκθεση μετα-διαδικτύου.[14][15][16]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Amarca, Nico (1 Μαρτίου 2016). «From Bucket Hats to Pokémon: Breaking Down Yung Lean's Style». High Snobiety. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Wallace, Ian (18 Μαρτίου 2014). «What Is Post-Internet Art? Understanding the Revolutionary New Art Movement». Artspace. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  3. 3,0 3,1 Dunne, Carey (10 Μαρτίου 2014). «9 Post-Internet Artists You Should Know». Fast Company (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  4. 4,0 4,1 Connor, Michael (1 Νοεμβρίου 2013). «What's Postinternet Got to do with Net Art?». Rhizome. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  5. «Art Post-Internet». UCCA Center for Contemporary Art (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  6. Droitcour, Brian (29 Οκτωβρίου 2014). «The Perils of Post-Internet Art». ARTnews.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  7. Goldsmith, Kenneth (10 Μαρτίου 2015). «Post-Internet Poetry Comes of Age». The New Yorker (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  8. «The New Aesthetic and its Politics | booktwo.org» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  9. «Post-Internet Materialism Martijn Hendriks & Katja Novitskova - Features - Metropolis M». www.metropolism.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  10. «Katja Novitskova's Work In A Post-Internet World – the Future In A Mediated Reality < 1/2015 < Issues - kunst.ee». ajakirikunst.ee. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  11. Doulas, Louis (2011). Within Post-Internet, Part One. pooool.info. 
  12. Snapes, Laura (19 Φεβρουαρίου 2020). «Pop star, producer or pariah? The conflicted brilliance of Grimes». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  13. «Ocean of Images: New Photography 2015 | MoMA». The Museum of Modern Art (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  14. «You missed the 9th Berlin Biennale». showerofkunst.com. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  15. «DIS – the post-internet collective Curating the 9th Berlin Biennale». fineartmultiple.com. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  16. «"Die Stadt ist internationaler geworden" | Monopol». www.monopol-magazin.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022.