Μια διπλή οικογένεια
Μια διπλή οικογένεια (γαλλικός τίτλος: Une double famille ) είναι μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Ονορέ ντε Μπαλζάκ που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο Η Ενάρετη Γυναίκα (La Femme vertueuse) το 1830 και από το 1842 περιλαμβάνεται στις Σκηνές της ιδιωτικής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας.[1]
 Εικονογράφηση του 1830 | |
| Συγγραφέας | Ονορέ ντε Μπαλζάκ |
|---|---|
| Τίτλος | Une double famille |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1830 |
| Μορφή | μυθιστόρημα νουβέλα |
| Σειρά | Η Ανθρώπινη κωμωδία Σκηνές της ιδιωτικής ζωής |
| Χαρακτήρες | Judge Granville |
| Τόπος | Παρίσι |
| Προηγούμενο | Η βεντέτα |
| Επόμενο | Η συζυγική ειρήνη |
| Δημοσιεύθηκε στο | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
| δεδομένα () | |
Υπόθεση
ΕπεξεργασίαΗ Καρολίν Κροσάρ, μια όμορφη νεαρή κοπέλα που ζει με τη μητέρα της σε άθλιες συνθήκες, περνά το χρόνο της ράβοντας στο παράθυρο. Ο κόμης ντε Γκρανβίλ, ένας αριστοκράτης δικαστικός, βλέπει την κοπέλα και την ερωτεύεται. Σύντομα, την εγκαθιστά σε ένα όμορφο διαμέρισμα. Αναδρομικά μαθαίνουμε ότι ο κόμης παντρεύτηκε σε πολύ νεαρή ηλικία μια μεγαλομανή και θρησκόληπτη γυναίκα, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά, αλλά τώρα είναι δυστυχισμένος στο σπίτι του.[2]
Ο Μπαλζάκ προχωράει την ιστορία τους μερικά χρόνια αργότερα. Η Καρολίν είναι τώρα πλούσια σε ένα πολυτελές διαμέρισμα με δύο παιδιά, των οποίων ο πατέρας Ροζέ ντε Γκρανβίλ δεν μπορεί να τα αναγνωρίσει λόγω του γάμου του. Τελικά η Καρολίν εγκαταλείπει τον πλούσιο εραστή της και σχετίζεται με έναν όμορφο αλλά φτωχό νεαρό, ο οποίος σπαταλά την περιουσία της, η Καρολίν πεθαίνει στη φτώχεια. Ο κόμης ντε Γκρανβίλ μαθαίνει από το στόμα του γιου του ότι ο νόθος γιος του, για τον οποίο δεν είχε πια νέα, έγινε κλέφτης.[1]
Χαρακτηριστικά
Επεξεργασία- Το μυθιστόρημα αποτελείται από δύο οργανικά συνδεδεμένα μέρη, δύο ιστορίες που είναι στην πραγματικότητα δύο όψεις της ζωής του ήρωα. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από μια πράξη μοιχείας - μια διπλή ζωή, μια δεύτερη οικογένεια. Ο Μπαλζάκ αναφέρεται σε ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο: σε γάμους που γίνονται για κοινωνικούς λόγους, αγνοώντας εντελώς τα συναισθήματα των μελλοντικών συζύγων και τις διαφορές στον χαρακτήρα τους. Ως αποτέλεσμα, ο συγγραφέας δεν καταδικάζει τη μοιχεία που διέπραξε ο κ. ντε Γκρανβίλ, αν και σε πολλά άλλα έργα του παίρνει ξεκάθαρα το μέρος της παραδοσιακής ηθικής.[3]
- Οι επιρροές της ρομαντικής παράδοσης είναι ορατές στο έργο, ειδικά στον τρόπο περιγραφής του σκηνικού και της ατμόσφαιρας του έργου: ειδικά το πρώτο μέρος διαδραματίζεται στους σκοτεινούς δρόμους μιας φτωχικής παριζιάνικης γειτονιάς και καλύπτεται από μια αύρα μυστηρίου. Ωστόσο οι περιγραφές των χώρων είναι ρεαλιστικές. Το περιβάλλον των δύο γυναικών πρωταγωνιστριών αντανακλά τα χαρακτηριστικά τους: το σπίτι της Καρολίν είναι χαρούμενο και γεμάτο ζωή, ένας χώρος απολαύσεων, σε αντίθεση με το αριστοκρατικό σαλόνι της μαντάμ ντε Γκρανβίλ, που περιγράφεται ως ένας τόπος ψυχρής επισημότητας, ηθικής ορθότητας και στενομυαλιάς.[4]