Μιλησιακός Πόλεμος

Ο Μιλησιακός πόλεμος ήταν πόλεμος που διεξήχθη τον 7ο αιώνα π.Χ. μεταξύ της Μιλήτου και της Λυδίας, και διήρκεσε 12 χρόνια.

Αυτός ο πόλεμος ήταν η κορύφωση της πρώτης φάσης της επιθετικής πολιτικής των Λυδών εναντίων των ιωνικών πόλεων.

Διάρκεια Επεξεργασία

Ο πόλεμος αρχίζει το 624 π.Χ. και τερματίζεται δώδεκα έτη αργότερα, επί της βασιλείας του Αλυάττη^[1]

Στρατηγική του πολέμου Επεξεργασία

Οι Λυδοί πραγματοποιούσαν εφόδους κάθε χρόνο την περίοδο του θέρους, με σκοπό να καταστρέφουν την γεωργική παραγωγή της Μιλήτου ώστε να προκληθεί έλλειψη των αποθεμάτων σιτηρών στους Μιλήσιους^[2]^[3]^[4]^[5]

Όμως η ναυτική δύναμη των Μιλησίων αντισταθμίζει τις ελλείψεις, εξουδετερώνει το πολιτικό και οικονομικό κόστος και την απειλή των λυδικών εισβολών και προασπίζει την αυτονομία της πόλης.^[6]^[7]

Τα τελευταία χρόνια του πολέμου Επεξεργασία

Ο Αλυάττης αντιλαμβάνεται ότι η επιμήκυνση του πολέμου εναντίων της Μιλητού παρεμποδίζει τον σκοπό της επιβολής της λυδικής κυριαρχίας στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Έτσι ο Αλυάττης επιδίωξε ειρήνευση με τους Μιλήσιους. Για το σκοπό αυτό προκαλεί την παρέμβαση του Μαντείου των Δελφών. Το Μαντείο αποκρίνεται με κύρια απαίτηση να ανοικοδομήσουν οι Λυδοί τον ναό της Ασσησαίας Αθηνάς, τον οποίο είχαν πυρπολήσει κατά την διάρκεια της εισβολής του 612^[8]. Με την ίδια απαίτηση υπαγορεύονται και οι κύριοι όροι της ειρήνευσης, που είναι:

Άμεσος τερματισμός των εισβολών του λυδικού ιππικού στην Περαία της Μιλήτου.
Διεξαγωγή διαπραγματεύσεων προς κατάπαυση του πολέμου.
Αναγνώριση της εδαφικής επικράτειας και της αυτονομίας της Μιλήτου.

Η ειρηνευτική διαδικασία υποβοηθήθηκε από τον τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο^[9], ο οποίος αφού πληροφορήθηκε την απαίτηση των Δελφών, απέστειλε στον τύραννο της Μιλήτου Θρασύβουλο την επιδίωξη του Αλυάττη για ειρήνη.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο αυτή παρέμβαση της Κορίνθου απέτρεψε τον αιφνιδιασμό τους απο την πρόταση του Αλυάττη για ανακωχή και τους βοήθησε να διαμορφώσουν την διπλωματική τους στρατηγική, ώστε να διαφυλάττονται οι κατάλληλοι όροι ειρήνευσης για τα συμφέροντα τους^[10].

Το τέλος του πολέμου Επεξεργασία

Το 611/10 επήλθε η λήξη του πολέμου και η σύναψη συνθήκης ειρήνης μεταξύ Μιλήτου και Λυδίας, με την οποία όλα τα συμφέροντα των Μιλησίων εξασφαλιζόταν^[11].

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ Σαδυάττης, Αλάττης, βασιλίαδες των Λυδών. Ηροδ. Ι. 18. 1-2, 19.1
↑ Ηρόδ. Ι. 17,1 Πρβλ. 19,1
↑ Ηρόδ. Ι. 17.2, 18.2
↑ Αριστ. Περι Θαυμ. Ακουσμάτων 832α28
↑ Ηρόδ. Ι. 22.3
↑ Στραβ. XIV, 1.6 (635c)
↑ Ηρόδ. Ι. 17.3
↑ Ηρόδ. Ι, 19
↑ Ηρόδ. Ι, 20 Πρβλ. 23
↑ Ηρόδ. Ι, 21, 1-2, Πρλβ. 22. 1-3
↑ Ηρόδ. Ι, 22.4

Πηγές Επεξεργασία

Παναγιώτης Α. Υψηλάντης, Ο ΜΙΛΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,624-612/11 π.Χ. ΚΑΙ Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

[1] Σαδυάττης, Αλάττης, βασιλίαδες των Λυδών. Ηροδ. Ι. 18. 1-2, 19.1

[2] Ηρόδ. Ι. 17,1 Πρβλ. 19,1

[3] Ηρόδ. Ι. 17.2, 18.2

[4] Αριστ. Περι Θαυμ. Ακουσμάτων 832α28

[5] Ηρόδ. Ι. 22.3

[6] Στραβ. XIV, 1.6 (635c)

[7] Ηρόδ. Ι. 17.3

[8] Ηρόδ. Ι, 19

[9] Ηρόδ. Ι, 20 Πρβλ. 23

[10] Ηρόδ. Ι, 21, 1-2, Πρλβ. 22. 1-3

[11] Ηρόδ. Ι, 22.4

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]