Μινούκιος Φήλιξ
Ο Μινούκιος Φήλιξ (Marcus Minucius Felix) ήταν χριστιανός απολογητής του 3ου αιώνα μετά Χριστόν.
| Μινούκιος Φήλιξ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2ος αιώνας Cirta |
| Θάνατος | 260 (περίπου) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[1][2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[2] δικηγόρος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Octavius |
| Περίοδος ακμής | 2ος αιώνας[3] |
ΒίοςΕπεξεργασία
Ο Μινούκιος Φήλιξ ήταν αφρικανικής καταγωγής νομικός ο οποίος έδρασε στη Ρώμη. Άσκησε το επάγγελμα του συνηγόρου και δεν γνωρίζουμε σε ποια ηλικία έγινε Χριστιανός, ίσως προχωρημένη. Από το συγγραφικό του έργο συμπεραίνουμε πως είχε φροντισμένη φιλοσοφική ελληνική και λατινική παιδεία: Πλάτων, στωικισμός, Κικέρων, Σενέκας.
Συγγραφικό έργοΕπεξεργασία
Ο Ιερώνυμος μας πληροφορεί πως είναι συντάκτης του διαλόγου Octavius που σώθηκε στο 8ο βιβλίο του Αρνόβιου Adversus nationes. Πρωταγωνιστές είναι δύο πρόσωπα, ο χριστιανός Οκτάβιος και ο εθνικός Καικίλιος. Συμμετέχει και ο Μινούκιος Φήλιξ ως διαιτητής στη συζήτησή τους. Ο διάλογος διεξάγεται κατά τη διάρκεια περιπάτου στων Ώστια της Ρώμης. Ο Καικίλιος αναπτύσσει μια πολεμική σε βάρος του Χριστιανισμού στηριζόμενος στον Κέλσο κι ο Οκτάβιος του την ανασκευάζει με τελικό αποτέλεσμα να ασπασθεί το χριστιανισμό ο Καικίλιος. Οι κεντρικές ιδέες του έργου είναι ο μονοθεϊσμός και η ανάσταση της ψυχής, αυτές θεμελιώνονται σε φιλοσοφικά-λογικά επιχειρήματα και καθόλου στην Εκκλησιαστική παράδοση ή την Αγία Γραφή. Το έργο συντάχθηκε μεταξύ 215 και 217 μ.Χ. Άλλοι θεωρώντας πως είναι εξαρτημένο από τον Apologeticum του Τερτυλιανού, το οποίο γράφτηκε περί το 197, το τοποθετούν εκείνη την χρονική περίοδο.
Ο χαρακτήρας του Μίνούκιου ΦήλικαΕπεξεργασία
Η εξάρτησή του από τη φιλοσοφία και την θύραθεν σκέψη τον εντάσσει στην κατηγορία του θρησκευτικού φιλοσόφου κι όχι του χριστιανού θεολόγου.[4] Η άποψη εκείνη που διατυπώνεται πως τα επιχειρήματά του είναι αποκλειστικά φιλοσοφικά επειδή απευθύνεται αποκλειστικά σε φιλοσοφικά καταρτισμένους εθνικούς και μόνο αυτά τα επιχειρήματα αποδέχονται, πρέπει να αποκλεισθεί, επειδή «τα επιχειρήματα, αλλά και οι προβαλλόμενες ως χριστιανικές θέσεις προδίδουν πρόσωπο που δεν[...] γνώρισε βαθειά την αλήθεια της Εκκλησίας»[5]
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118869964. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ Czech National Authority Database. jn19990005751. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2022.
- ↑ Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α' ,εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 1997, σελ.329
- ↑ όπ.π.,σελ.330
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α' ,εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 1997, σελ.328-331
- H. J. Rose, Ιστορία της Λατινικής Λογοτεχνίας, τομ.2ος,μτφρ.Κ.Χ.Γρόλλιου, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1980, σελ.186-187