Μουσά Μαμούτ
Ο Μουσά Μαμούτ (ρωσικά και κριμαϊκά ταταρικά: Муса Мамут, 20 Φεβρουαρίου 1931 - 28 Ιουνίου 1978) ήταν πολιτικός ακτιβιστής που αυτοθυσιάστηκε στην Κριμαία ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της καταστολής των Τάταρων της Κριμαίας. Είναι σύμβολο της εθνότητας της Τατάρων της Κριμαίας.[1][2][3][4]
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Μαμούτ γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1931 στην Ουζούντζα, στην περιοχή Μπαλακλάβα, στην Κριμαία από μια οικογένεια βοσκών. Είχε πέντε αδέλφια και δύο αδελφές. Το 1944 ο Ιωσήφ Στάλιν κατηγόρησε τους Τάρκους της Κριμαίας ότι συνεργάζονταν με τους Ναζί. Όπως και χιλιάδες άλλοι Τάταροι της Κριμαίας, η οικογένεια του Μουσά απομακρύνθηκε από το σπίτι της, φορτώθηκε σε βαγόνι βοοειδών και απελάθηκε στο Ουζμπεκιστάν. Στην εξορία, η οικογένεια ζούσε στη φτώχεια και τέσσερα αδέλφια του Μαμούτ πέθαναν από υποσιτισμό. Ο Μαμούτ εργάστηκε σε αποθήκη βαμβακιού και το 1957 έγινε μηχανικός και οδηγός τρακτέρ.[1][2][3]
Κατά την εποχή του Λεονίντ Μπρέζνιεφ, το κίνημα επαναπατρισμού των Τατάρων της Κριμαίας υποστηρίχθηκε από σοβιετικούς ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ο Πέτρο Γκριγκορένκο και ο Αντρέι Ζαχάρωφ. Τον Σεπτέμβριο του 1967 οι σοβιετικές αρχές παραιτήθηκαν από την κατηγορία εναντίον του λαού των Τατάρων της Κριμαίας.[2]
Τον Απρίλιο του 1975 ο Μαμούτ επέστρεψε στην Κριμαία. Εγκαταστάθηκε κοντά στη Συμφερόπολη, στο χωριό Μπες-Τερέκ (Ντόνσκε) όπου αγόρασε ένα σπίτι. Αλλά δεν έλαβε ένα συμβολαιογραφικό πιστοποιητικό του σπιτιού και άδεια παραμονής. Συνελήφθη στις 23 Απριλίου 1976 και στις 13 Μαΐου 1976 καταδικάστηκε σε δίχρονη φυλάκιση χωρίς αναστολή στο Κρεμεντσούκ στην Πολτάβα. Η σύζυγός του Ζεκιγιέ Αμπντουλλά καταδικάστηκε σε δύο χρόνια με αναστολή. Μετά από μερικούς μήνες η υπόλοιπη ποινή του μετετράπη σε ποινική εργασία σε ένα τοπικό διυλιστήριο και στις 18 Ιουλίου 1977 το δικαστήριο τον απελευθέρωσε. Αλλά για άλλη μια φορά, οι τοπικές αρχές αρνήθηκαν την παραμονή του και συνέχισαν να τον παρενοχλούν. Συχνά μιλούσε με τους φίλους του για την τραγική κατάσταση των Τάταρων της Κριμαίας. Στις 20 Ιουνίου 1978 ασκήθηκε νέα ποινική δίωξη εναντίον της οικογένειάς του και όταν η αστυνομία ήρθε στο σπίτι του στις 23 Ιουνίου 1978, ο Μαμούτ έβρεξε τον εαυτό του με βενζίνη και άναψε ένα σπίρτο, πεθαίνοντας από τα εγκαύματα του στις 28 Ιουνίου 1978. Θάφτηκε στο Μπες-Τερέκ.[1][2][3]
Στις 4 Ιουλίου 1978, ο Ρώσος αντιφρονούντα Αντρέι Ζαχάρωφ απέστειλε επιστολή στον Λεονίντ Μπρέζνεφ και του ζήτησε να εξασφαλίσει την επιστροφή της δικαιοσύνης στους Τατάρους της Κριμαίας.[3]
Δείτε επίσης Επεξεργασία
- Κατάλογος πολιτικών αυτοθυσιών
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Allworth, 1998 & pp.167-169.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 RFE/RL 2008.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 janpalach.cz.
- ↑ «25 ЛЕТ СО ДНЯ САМОСОЖЖЕНИЯ МУСЫ МАМУТА». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2018.
Πηγές Επεξεργασία
- Allworth, Edward, επιμ. (1998). The Tatars of Crimea: Return to the Homeland: Studies and Documents. Durham, NC: Duke University Press. ISBN 9780822319856.
- Chalupa, Irene (28 June 2008). «Crimean Tatars Mark 30th Anniversary Of Hero's Self-Immolation». Radio Free Europe/Radio Liberty. RFE/RL. http://www.rferl.org/content/Musa_Mamut_Crimean_Tatars_Self_Immolation/1145899.html. Ανακτήθηκε στις 19 November 2014.
- janpalach.cz. «Musa Mamut». Jan Palach, Living Torches. www.janpalach.cz. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2014.