Μπράνκο Γκρηνμπάουμ
Ο Μπράνκο Γκρηνμπάουμ (Διεθνώς: Branko Grünbaum, γεν. 2 Οκτωβρίου 1929, Όσιγιεκ, Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας) είναι Κροάτης μαθηματικός και επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο Σηάτλ. Πήρε το διδακτορικό του από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ στο Ισραήλ το 1957.[4] Έχει συγγράψει πάνω από 200 εργασίες, ως επί το πλείστον στην διακριτή γεωμετρία, έναν τομέα στον οποίο είναι ιδιαίτερα γνωστός για διάφορα σχολαστικά θεωρήματα ταξινόμησης. Υπήρξε βασικός πρωτοπόρος της θεωρίας των αφηρημένων πολυέδρων.
| Μπράνκο Γκρηνμπάουμ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Branko Grünbaum (Κροατικά) |
| Γέννηση | 2 Οκτωβρίου 1929[1][2][3] Όσιγιεκ |
| Θάνατος | 14 Σεπτεμβρίου 2018[1][3] Σιάτλ |
| Υπηκοότητα | Ισραήλ |
| Σπουδές | Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ |
| Βραβεύσεις | υποτροφία Γκούγκενχαϊμ, Fellow of the American Association for the Advancement of Science, Steele Prize for Mathematical Exposition (2005), Paul R. Halmos - Lester R. Ford Awards και εταίρος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρίας (2013) |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | Συνδυαστική και γεωμετρία |
| Ιδιότητα | μαθηματικός και καθηγητής πανεπιστημίου |
| Διδακτορικός καθηγητής | Αριέ Ντβορέτσκι |
| δεδομένα () | |
Η εργασία του για τις διατάξεις γραμμών πρέπει να ενέπνευσε την εργασία του Ν G. de Bruijn πάνω στις ημιπεριοδικές πλακοστρώσεις (το πιο διάσημο παράδειγμα της οποίας είναι η πλακόστρωση Πενρόουζ στο επίπεδο). Αυτή η εργασία αναφέρεται επίσης από τους συγγραφείς κάποιων μονογραφιών για τις διατάξεις των υπερεπιπέδων, καθώς τους ενέπνευσε στην έρευνά τους.
Ο Γκρηνμπάουμ έχει επίσης επινοήσει ένα πολυσύνολο γενίκευσης των διαγραμμάτων Βενν. Είναι συντάκτης και συχνός συνεισφέρων στο Geombinatorics.
Η κλασική μονογραφία του Γκρηνμπάουμ Κυρτά πολύτοπα (Convex polytopes), δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1967, έχει γίνει το κύριο βιβλίο σχετικά με το θέμα. Η μονογραφία του Πλακοστρώσεις και Μοτίβα (Tilings and Patterns), που συνέγραψε με τον G. C. Shephard, βοήθησε στο να αναζωογονηθεί το ενδιαφέρον σε αυτόν τον κλασικό τομέα, και έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό, τόσο στους μαθηματικούς όσο και στους μη.
Ο Γκρηνμπάουμ έχει επιβλέψει 18 διδακτορικά και σήμερα έχει τουλάχιστον 98 μαθηματικούς «απόγονους».[4]
ΒραβεύσειςΕπεξεργασία
Το 1976, ο Γκρηνμπάουμ κέρδισε το Λέστερ Ρ. Φορντ βραβείο (Lester R. Ford Award) για το επεξηγηματικό άρθρο του διαγράμματα Βενν και ανεξάρτητες οικογένειες συνόλων (Venn diagrams and independent families of sets).[5] Το 2004, ο Τζιλ Καλάι και ο Βίκτορ Κλέε επεξεργάστηκαν ένα ειδικό τεύχος πάνω στη Διακριτή και Υπολογιστική γεωμετρία (Discrete and Computational Geometry), που προς τιμήν του το δημοσίευσαν ως Αφιέρωμα στον Γκρηνμπάουμ (Grünbaum Festschrift). Το 2005, του απονεμήθηκε από την Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία το Έπαθλο Ληρόυ Π. Στηλ (Leroy P. Steele Prize) για την Μαθηματική Έκθεσή του. Ο Γκρηνμπάουμ έγινε εταίρος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας το 2012.[6]
Επιλεγμένες εκδόσειςΕπεξεργασία
- Grünbaum, Branko (2003), Kaibel, Volker; Klee, Victor; Ziegler, Günter M., επιμ., Convex Polytopes, Graduate Texts in Mathematics, 221 (2η έκδοση), Springer-Verlag, ISBN 0-387-00424-6.
- Grünbaum, Branko; Shephard, G. C. (1987), Tilings and Patterns, New York: W. H. Freeman, ISBN 0-7167-1193-1, https://archive.org/details/isbn_0716711931.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Μουσείο Γκούγκενχαϊμ. branko-grunbaum. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 24700.
- ↑ 3,0 3,1 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. 23571. ISBN-13 978-953-6036-31-8. ISBN-10 953-6036-31-2.
- ↑ 4,0 4,1 Μπράνκο Γκρηνμπάουμ στο Mathematics Genealogy Project
- ↑ Grünbaum, Branko (1975). «Venn diagrams and independent families of sets». Mathematics Magazine 48: 12–23. doi:. http://www.maa.org/programs/maa-awards/writing-awards/venn-diagrams-and-independent-families-of-sets.
- ↑ «List of Fellows of the American Mathematical Society». Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2013.
ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία
- Orlik, Peter; Terao, Hiroaki (1992), Arrangements of hyperplanes, New York: Springer, ISBN 3-540-55259-6
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Προσωπική ιστοσελίδα Αρχειοθετήθηκε 2016-06-22 στο Wayback Machine.