Βικιπαίδεια

Νέα Οχυρά των Βασιλικών Ιππέων

Αυτό το λήμμα δεν ανήκει σε καμία κατηγορία. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας μία ή περισσότερες κατηγορίες σε αυτό.
Αφαιρέστε αυτό το πρότυπο μόλις προσθέσετε κατηγορίες στη σελίδα.

Τα Νέα Οχυρά των Βασιλικών Ιππέων (λατινικά: Castra Nova equitum singularium) ήταν αρχαίο ρωμαϊκό οχυρό στη Ρώμη, το οποίο στέγαζε μέρος της έφιππης σωματοφυλακής του Αυτοκράτορα. Η τοποθεσία του οχυρού βρίσκεται τώρα κάτω από τη Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού. Οι Νέοι Στρατώνες ήταν ένα από τα δύο οχυρά ιππικού, που παρείχαν μία βάση στη Ρώμη για την έφιππη σωματοφυλακή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα, τους Ιδιαιτέρους Ιππείς του Αυγούστου (Equites singulares Augusti).

Νέα Οχυρά των Βασιλικών Ιππέων
Είδοςαρχαιολογική θέση, ρωμαϊκό στρατόπεδο και αρχαία ρωμαϊκή κατασκευή
Διοικητική υπαγωγήΡώμη
ΧώραΙταλία
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)
Κάτοψη των αρχαιολογικών καταλοίπων του οχυρού. Κατά τον Κολλίνι, το 1944.

Νέοι Στρατώνες ονομάζοντο, επειδή ήταν το νεότερο από τα δύο οχυρά, που κτίστηκε για να στεγάσει μία διεύρυνση της έφιππης φρουράς. Το προηγούμενο οχυρό τους, οι Πρότεροι Στρατώνες (Castra Prioria), που βρισκόταν όχι πολύ μακριά προς τα βόρεια,[1] είχε κτιστεί νωρίτερα, πιθανώς υπό τον Αυτοκράτορα Δομιτιανό και στέγαζε ακόμη την αρχική δύναμη των 1500 έφιππων στρατιωτών. Το πλήρες όνομα του οχυρού είναι Castra nova Equitum singularium Augusti.

Ιστορία Επεξεργασία

Το φρούριο μπορεί να χρονολογηθεί με ακρίβεια στο 193 μ.Χ., στην αρχή της βασιλείας του Σεπτίμιου Σεβήρου. Το νέο στρατόπεδο χρειάστηκε, λόγω της αύξησης του μεγέθους της έφιππης φρουράς από τον Αυτοκράτορα από 1.500 σε 2.000 άνδρες.[2]

Η τοποθεσία του στρατοπέδου εικαζόταν πάντα ως κάτω από τη βασιλική του Αγίου Ιωάννη στο Λατερανό (Basilica di San Giovanni in Laterano), αλλά προσδιορίστηκε οριστικά από τις ανασκαφές μεταξύ 1934 και 1938, που ανέλαβε ο Eνρίκο Γιόζι.[3] Ο Γιόζι είχε λάβει άδεια να ερευνήσει την περιοχή του κυρίου κλίτους της βασιλικής πριν από την κατασκευή ενός νέου δαπέδου από οπλισμένο σκυρόδεμα. Μέσα σε λίγες ημέρες έγινε σαφές, ότι τα ερείπια των Νέων Στρατώνων υπήρχαν σε καλή κατάσταση ακριβώς κάτω από το επίπεδο του δαπέδου και ότι η ανασκαφή περιλάμβανε ένα μεγάλο μέρος του κτιρίου principia (αρχηγείου). Οι ολοκληρωμένες ανασκαφές εκδόθηκαν στη συνέχεια από τον Κολίνι.[4]

Αποκαλύφθηκε επίσης ένα μεγάλο διώροφο αποθηκευτικό κτίριο και δύο στρατώνες, αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον επικεντρώθηκε γύρω από το αρχηγείο, καθώς τα δύο ισχυρά δωμάτιά του διατηρήθηκαν πολύ καλά, όπως και πολλά δωμάτια γραφείων. Με την ολοκλήρωση της έρευνας, τα λείψανα διατηρήθηκαν κάτω από τη βασιλική (μαζί με τα ερείπια της Κωνσταντίνειας βασιλικής και μίας Νερώνειας οικίας (domus) σε ένα εντυπωσιακό υπόγειο αρχαιολογικό πάρκο.[5]

Οι επιγραφές των επιμελητών Επεξεργασία

 
Ιωνικό κιονόκρανο, που φέρει τις δύο επιγραφές από τους επιμελητές.

Στις 13 Αυγούστου 1934 ένα ιονικό κιονόκρανο αποκαλύφθηκε σε ένα από τα δωμάτια του αρχηγείου (δωμάτιο «ε» στην παραπάνω κάτοψη), που βρισκόταν δίπλα σε μία κοντή στήλη από γρανίτη, που ήταν ακόμη τοποθετημένη στο πάτωμα. Επάνω στο κιονόκρανο είχαν σκαλιστεί δύο επιγραφές για λογαριασμό ενός συλλόγου επιμελητών (curatores), στρατιωτών που ήταν οι ιπποκόμοι για τα άλογα της φρουράς. Η πρώτη επιγραφή αφιερώθηκε στις 1 Ιανουαρίου 197 μ.Χ.[6] επί υπατείας των Ρουφίνου και Λατερανού. Οι Ιππείς (Equites) ήταν γνωστό ότι υπηρέτησαν στη μάχη της Λυών στις 19 Φεβρουαρίου, αν και από ό,τι φαίνεται αυτοί οι άνδρες δεν το έκαναν. Η επιγραφή καταγράφει ότι η schola curatorum αφιερώνεται στη Minerva Augusta, υποδεικνύοντας ότι το ίδιο το collegium curatorum είχε μόλις πρόσφατα στην κατοχή του μία επίσημη αίθουσα συνεδριάσεων, που μπορούσαν να καθαγιάσουν.

Η δεύτερη επιγραφή[7] αφιερώθηκε το 203 μ.Χ. ob reditum ab expeditione felicissima in urbem sacram, δηλαδή κατά την επιστροφή των φρουρών στη Ρώμη αφού είχαν συνοδεύσει την αυτοκρατορική οικογένεια. Το expeditione felicissima (εκστρατεία ευτυχέστατη) μπορεί να αναφέρεται σε ολόκληρη τη σειρά των γεγονότων, από τότε που οι Equites singulares Augusti άφησαν τη Ρώμη το 197 μ.Χ.[8]

Η κατάληψη της πρωτεύουσας παρείχε επίσης ιστορικά στοιχεία, που πιστοποιούσαν την καταστροφή των Νέων Στρατώνων από τις δυνάμεις του Κωνσταντίνου Α΄ και παρείχαν ένα terminus ante quem (υστερότερο χρονικό όριο) τόσο για τη διάλυση του συλλόγου, όσο και για το ίδιο το στρατόπεδο.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ On this castra see Buzzetti, C. 1997. ‘Castra Equitum Singularium’, in E. M. Steinby (ed), Lexicon Topographicum Urbis Romae, 1 (A - C). Rome: Edizioni Quasar, 246-248.
  2. ↑ Coulston, J. 2000. ‘Armed and belted men: the soldiery in imperial Rome’, in J. Coulston and H. Dodge (eds.), Ancient Rome: The archaeology of the eternal city. Oxford: Alden Press, 78. Also Speidel, M. P. 1994. Riding for Caesar. London: Batsford. p. 128
  3. ↑ Josi, E. 1934. ‘Scoperte nella Basilica Constantiniana al Laterano’, RAC, 11, pp. 353-358.
  4. ↑ Colini, A. M. 1944. ‘Storia e Topografia del Celio nell’antichità’ (APA (3rdseries) 7). Vatican: Tipografia Poliglotta Vaticana.
  5. ↑ The remains are under the custodianship of the Vatican Archaeological Service and are only open to the public on request.
  6. ↑ AE 1935.156 = 1954.83 = 1968.8b.
  7. ↑ AE 1935.157 = 1954.83.
  8. ↑ It is probable, however, that detachments of the singulares Augusti did return to Rome several times between AD 197 and the return of the emperor in AD 203. For example see CIL 6.225 = 30730 dedicated by a turma in AD 200 pro reditus eorum ab expeditione Parthica. That the guard followed the emperor wherever he was is certain.

Πηγές Επεξεργασία

  • Buzzetti, C. 1997. «Castra Equitum Singularium», στο EM Steinby (επιμ.), Lexicon Topographicum Urbis Romae, 1 (A - C). Ρώμη: Edizioni Quasar.
  • Colini, AM 1944. Storia e Topografia del Celio nell'antichità ( Atti Pontificia Accadia romana archeologia (3η σειρά) 7). Βατικανό: Tipografia Poliglotta Vaticana.
  • Coulston, J. 2000. «Armed and belted men: the soldiery in imperial Rome», στο J. Coulston and H. Dodge (επιμ. ), Αρχαία Ρώμη: Η αρχαιολογία της αιώνιας πόλης. Οξφόρδη: Alden Press.
  • Josi, E. 1934. «Scoperte nella Basilica Constantiniana al Laterano», Rivista di Archaeologia Cristiana, 11, 353-358.
  • Speidel, βουλευτής 1994. Ιππασία για τον Καίσαρα . Λονδίνο: Μπάτσφορντ.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νέα_Οχυρά_των_Βασιλικών_Ιππέων&oldid=9958767"