Βικιπαίδεια

Νατσιγιέ Σουλτάνα

Η Νατσιγιέ Σουλτάν (Οθ. Τούρκικα:ناسیه سلطان) (Τούρκικα: Naciye Sultan, 25 Οκτωβρίου 1896 - 4 Δεκεμβρίου 1957) ήταν κόρη του Ηγεμόνα Σελίμ Σουλεϊμάν Εφέντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1]

Νατσιγιέ Σουλτάν
ناسیه سلطان
Γέννηση25 Οκτωβρίου 1896 (1896-10-25)
Παλάτι Φεριγιέ, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θάνατος4 Δεκεμβρίου 1957 (61 ετών)
Νισάντασι, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία
Τόπος ταφήςΜαυσωλείο Ηγεμόνα Αχμέτ Κεμαλεντίν, Κοιμητήριο Γιαχιά Εφέντι, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία
ΣύζυγοςΙσμαήλ Ενβέρ Πασάς
(1914-1922)
Μεχμέτ Καμίλ Πασάς
(1923⁠–⁠1957)
ΕπίγονοιΜαχπεϊκέρ Χανίμσουλταν
Τουρκάν Χανίμσουλταν
Σουλτανζάντε Αλί Μπέης
Ράνα Χανίμσουλταν
Πλήρες όνομα
   Εμινέ Νατσιγιέ μπιντ Σελίμ Σουλεϊμάν
Τούρκικα: Emine Naciye bint Selim Süleyman
Οθωμανικά: امین ناسیه بنت سلیم سلیمان
ΟίκοςΟσμανιδών
ΠατέραςΗγεμόνα Σελίμ Σουλεϊμάν Εφέντι
ΜητέραΑϊσέ Τάρζανταρ Καντινεφέντι
ΘρησκείαΙσλάμ
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1896 στο Παλάτι Φεριγιέ,[2] και ήταν κόρη του Ηγεμόνα Σελίμ Σουλεϊμάν Εφέντι και της τέταρτης συζύγου του Αϊσέ Τάρζανταρ Καντινεφέντι.[3][4][5][6]

Η Νατσιγιέ έλαβε ιδιωτική εκπαίδευση. Πήρε επίσης μαθήματα γαλλικών και τουρκικών, μουσικής, πιάνου και βιολιού.[6][6]

Όταν ο Ηγεμόνας Αμπντουραχίμ Χαϊρί, γιος του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, έφτασε σε ηλικία γάμου, ο πατέρας του αποφάσισε να τον παντρέψει με την Νατσιγιέ. Ωστόσο, η Νατσιγιέ και η οικογένειά της δεν ενημερώθηκαν αμέσως για αυτήν την απόφαση. Αλλά όταν έμαθαν για την απόφαση, τόσο ο πατέρας όσο και η μητέρα της εναντιώθηκαν, επειδή η Νατσιγιέ ήταν μόλις δώδεκα ετών εκείνη την εποχή. Ωστόσο, ο πατέρας της δεν μπορούσε να αντιταχθεί στον αδερφό του και ήταν υποχρεωμένος να το αποδεχτεί. Και έτσι ο Νατσιγιέ αρραβωνιάστηκε με τον Αμπντουραχίμ.[7]

Ο Ισμαήλ Ενβέρ Πασάς έγινε αντικείμενο κουτσομπολιού σχετικά με φερόμενο ειδύλλιο μεταξύ του ίδιου και της πριγκίπισσας Ιφέτ της Αιγύπτου. Όταν αυτή η ιστορία έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, ο μεγάλος βεζίρης, ο Χουσεΐν Χιλμί Πασάς αποφάσισε να οργανώσει μια προσέγγιση μεταξύ της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου και της αυτοκρατορικής οικογένειας.[8]

Μετά από προσεκτική αναζήτηση, ο μεγάλος βεζίρης επέλεξε τον Νατσιγιέ ως τη σύζυγο του Ενβέρ. Τόσο ο μεγάλος βεζίρης όσο και η μητέρα του Ενβέρ τον ενημέρωσαν για αυτήν την απόφαση. Ο Ενβέρ δεν είχε δει ποτέ τον Νατσιγιέ, και δεν εμπιστεύτηκε τις επιστολές της μητέρας του, καθώς υποψιάστηκε ότι ήταν ενθουσιασμένη με την ιδέα να έχει μια πριγκίπισσα ως νύφη της.[9]

Ως εκ τούτου, ζήτησε από έναν αξιόπιστο φίλο, τον Αχμέτ Ριζά Μπέη, που ήταν μέλος του τουρκικού κοινοβουλίου να το ερευνήσει. Όταν ο τελευταίος ανέφερε ευνοϊκά την εκπαίδευση και την ομορφιά της μελλοντικής νύφης, καθώς και την προοπτική της προίκας, ο Ένβερ πήρε μια προσεκτική απόφαση περί αυτού του γάμου και αποδέχθηκε τη συμφωνία.[10]

Η Νατσιγιέ ήταν αρραβωνισμένη για τρία χρόνια με τον Ηγεμόνα Αμπντουραχίμ Χαϊρί.[11] Ωστόσο, ο Σουλτάνος Μωάμεθ Ε΄ διέκοψε τον αρραβώνα,[12] και τον Απρίλιο του 1909,[13] όταν η Νατσιγιέ ήταν μόλις δεκατριών ετών, την αρραβώνιασε με τον Ενβέρ.[14] Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου 1914 στο Παλάτι Νισάντασι.[15][16][17] Στο ζευγάρι δόθηκε ένα από τα παλάτια του Κουρουτσεσμέ.[18] Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά, την Μαχπεϊκέρ Χανίμσουλταν, την Τουρκάν Χανίμσουλταν και τον Σουλτανζάντε Αλί Μπέη.[19][20] Η Νατσιγιέ έμεινε χήρα στις 4 Αυγούστου 1922.

Μετά το θάνατο του Ενβέρ, η Νατσιγιέ παντρεύτηκε τον μικρότερο αδερφό του, τον Μεχμέτ Καμίλ Πασά στις 30 Οκτωβρίου 1923 στο Βερολίνο. Μαζί απέκτησαν μια κόρη την Ράνα Χανίμσουλταν.

Μετά την εξορία της αυτοκρατορικής οικογένειας τον Μάρτιο του 1924, η Νατσιγιέ και ο σύζυγός της εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι. Το 1933, συνάντησε τον αδερφό της Ηγεμόνα Μεχμέτ Σεραφεντίν στη Νίκαια, εννέα χρόνια μετά την εξορία της αυτοκρατορικής οικογένειας το 1924.[21] Το 1952, η Νατσιγιέ και η οικογένειά της επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη μετά την ανάκληση του νόμου της εξορίας για τις πριγκίπισσες και εγκαταστάθηκαν στο Νισάντασι.

Πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου 1957 λόγω καρκίνου του ήπατος και είναι θαμμένη δίπλα στον πατέρα της λόγω της τελευταίας επιθυμίας στο Μαυσωλείο Ηγεμόνα Αχμέτ Κεμαλεντίν στο Κοιμητήριο Γιαχιά Εφέντι της Κωνσταντινούπολης.[22][23]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ The Rise of the Turks and the Ottoman Empire Αρχειοθετήθηκε 2012-06-28 στο Wayback Machine. Retrieved on 2007-09-16
  2. ↑ Milanlıoğlu 2011, σελ. 3.
  3. ↑ Woronzow, Salome (20 Σεπτεμβρίου 2016). Şehzade Zevceleri. Osmanlı Hanedanı Gelinleri 1850 - 1923. GRIN Verlag. σελ. 5. ISBN 978-3-668-30031-6. 
  4. ↑ Milanlıoğlu 2011, σελ. 7.
  5. ↑ Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005. σελίδες 12–13. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Milanlıoğlu 2011, σελ. 14.
  7. ↑ Milanlıoğlu 2011, σελ. 19-20.
  8. ↑ Rorlich 1972, σελ. 9-10.
  9. ↑ Rorlich 1972, σελ. 10.
  10. ↑ Rorlich 1972, σελ. 10-11.
  11. ↑ Suad, Adem (6 Απριλίου 2015). 100 Meşhur Aşk. Az Kitap. ISBN 978-6-054-81261-5. 
  12. ↑ Altındal, Meral (1993). Osmanlı'da harem. Altın Kitaplar Yayınevi. σελ. 138. 
  13. ↑ Akmeşe, Handan Nezir (12 Νοεμβρίου 2005). The Birth of Modern Turkey: The Ottoman Military and the March to WWI. I.B.Tauris. σελ. 100. ISBN 978-1-850-43797-0. 
  14. ↑ Rorlich 1972, σελ. 11.
  15. ↑ Fortna, Benjamin C. (2014). The Circassian: A Life of Eşref Bey, Late Ottoman Insurgent and Special Agent. Oxford University Press. σελίδες 293 n. 16. ISBN 978-0-190-49244-1. 
  16. ↑ Tarih ve toplum: aylık ansiklopedik dergi, Volume 26. İletişim Yayınları/Perka A. Ş. 1934. σελ. 171. 
  17. ↑ Müftüoğlu, Mustafa (1946). Yalan söyleyen tarih utansini, Volume 2. Çile Yayinevi. σελ. 146. 
  18. ↑ Bey, Yaver Suphi (16 Νοεμβρίου 2011). Enven Paşa'nın Son Günleri. artcivic. ISBN 978-6-054-33739-2. 
  19. ↑ Rorlich 1972, σελ. 79.
  20. ↑ Milanlıoğlu 2011, σελ. 130.
  21. ↑ Milanlıoğlu 2011, σελ. 129.
  22. ↑ Milanlıoğlu 2011, σελ. iv.
  23. ↑ Milanlıoğlu 2011, σελ. 140-41.

Πηγές Επεξεργασία

  • Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
  • Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
  • Rorlich, Azade-Ayse (1972). Enver Pasha and the Bolshevik Revolution. University of Wisconsin--Madison. 
  • Milanlıoğlu, Neval (2011). Emine Naciye Sultan’ın Hayatı (1896-1957). 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νατσιγιέ_Σουλτάνα&oldid=8307230"