Νεόφυτος Β΄
Ο Νεόφυτος Β΄ ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1602 έως το 1603 και από το 1607 έως το 1612.
| Νεόφυτος Β΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16ος αιώνας Αθήνα |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ήταν Αθηναίος και χαρακτηρίζεται λόγιος ιεράρχης, με αρετές και προσήλωση στην εκκλησιαστική τάξη. Την περίοδο 1597-1602 διετέλεσε Μητροπολίτης Αθηνών. Τον Μάρτιο του 1602 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης[1], διαδεχόμενος τον αντίπαλό του Ματθαίο Β΄. Τον Ιανουάριο του 1603 κατηγορήθηκε για διάφορα σκάνδαλα και καθαιρέθηκε. Εξορίστηκε στη Ρόδο[2] και μετά στη Μονή Σινά.
Στις 15 Οκτωβρίου 1607 επανεξελέγη Πατριάρχης, διαδεχόμενος τον παραιτηθέντα Ραφαήλ Β΄. Ασχολήθηκε με διοικητικά και οικονομικά θέματα. Προσπάθησε να βελτιώσει τα οικονομικά του Πατριαρχείου επιβάλλοντας με Συνοδικό Τόμο έκτακτη εισφορά στους επισκόπους της δικαιοδοσίας του. Επίσης, επισκεύασε το Πατριαρχικό κτίριο. Η πολιτική του ήταν αντιτουρκική και φιλοπαπική. Στις 6 Αυγούστου 1608 έστειλε ομολογία πίστης στον Πάπα Παύλο Ε΄, με την οποία αποδεχόταν το παπικό πρωτείο. Το 1609 έστειλε άκρως απόρρητη επιστολή στο βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππο Γ΄, με την οποία του ζητούσε την οργάνωση εκστρατείας για την απελευθέρωση των Ορθοδόξων από τους Τούρκους.
Η φιλοπαπική πολιτική του, καθώς και τα οικονομικά μέτρα που έλαβε, προκάλεσαν τη λαϊκή δυσφορία, αλλά δημιούργησαν και εχθρούς, όπως τον Μάξιμο τον Πελοποννήσιο και τον Κύριλλο Λούκαρι, οι οποίοι κατάφεραν να τον διώξουν από το Θρόνο. Μετά από πενταετή Πατριαρχία, τον Οκτώβριο του 1612, αποφασίστηκε μετά από δίκη να εξοριστεί πάλι στη Ρόδο[3]. Πατριάρχης εξελέγη όμως ο προστατευόμενός του Τιμόθεος Μαρμαρηνός, οπότε η απόφαση δεν εκτελέστηκε και παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη. Κατ' άλλη εκδοχή, πέθανε το 1612 και τοποτηρητής ανέλαβε ο Κύριλλος Λούκαρις. Ετάφη στη Χάλκη.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 542.
- ↑ Μέρτζιος 1951, σελ. 28.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 545.
Πηγές
Επεξεργασία- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού
- Προκόπιος Τσιμάνης (1981). Από υψηλή σκοπιά οι Πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως, τόμ. Α. σελίδες 192–195.
- Μέρτζιος, Κωνσταντίνος Δ (1951). «Πατριαρχικά, ήτοι ανέκδοτοι πληροφορίαι σχετικαί προς τους Πατριάρχας Κωνσταντινουπόλεως από του 1556-1702». Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών 15 (4). https://digitallibrary.academyofathens.gr/archive/item/10758?lang=el. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2023.