Νομισματική κρίση στην Ελλάδα (1879)
Η νομισματική κρίση στην Ελλάδα το 1879 ήταν αποτέλεσμα εγχώριων συνθηκών και επηρέασε άμεσα την οικονομία της χώρας. Σαν συνέπειά της είχε την επιδείνωση του επιπέδου διαβίωσης των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων του πληθυσμού και την κοινωνική αναταραχή με το ξέσπασμα απεργιών, κάτι που επέφερε και πολιτική αστάθεια.
Οι συναλλαγές στην Ελλάδα εκείνη την εποχή διεξάγονταν κυρίως με ξένο νόμισμα (τουρκική λίρα, ρωσικό ρούβλι), ενώ η δραχμή, όπου χρησιμοποιούνταν, είχε υπερτιμηθεί κατά 18%[1] («αγοραία διατίμηση»). Ωστόσο οι Τράπεζες και το επίσημο κράτος αγνοούσαν την υπερτίμηση και λειτουργούσαν βάσει της πραγματικής (εμπορικής) αξίας των νομισμάτων («βασιλική διατίμηση») κάτι που προκαλούσε μια διαφορά της τάξης του 2% με 5%[2]. Το Φεβρουάριο του 1879 επήλθε υποτίμηση στην αγοραία αξία των ξένων νομισμάτων που έφτασε στο 27%, υποβιβάζοντας στο ίδιο ποσοστό το αντίκρυσμα των ημερομισθίων, ενώ στον αντίποδα η αγορά εξακολουθούσε να κινείται με βάση την πραγματική αξία του χρήματος. Η αγοραστική ισχύς του μέσου πληθυσμού μειώθηκε έτσι, σε ποσοστό που πλησίασε το 50%[3].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Γιάννης Κορδάτος, «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», εκδόσεις «20ός αιώνας», τόμος XII, σελ. 459
- ↑ Μανόλης Τούντας, «Πόλη και βιομηχανία - Η περίπτωση της Ερμούπολης», Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού: «Πρακτικά του διεθνούς συμποσίου Ιστορίας - Νεοελληνική Πόλη, Οθωμανικές κληρονομιές και ελληνικό Κράτος», Αθήνα 1985, τόμος Β΄, σελ. 630
- ↑ Κορδάτος, «Ιστορία του Ελληνικού Εργατικού Κινήματος», εκδόσεις «Μπουκουμάνη», σελ. 31