Ξενοδοχείο Βίλινα Βλας

Το ξενοδοχείο Βίλινα Βλας βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από το Βίσεγκραντ, στην νοτιοανατολική Βοσνία και είναι γνωστό επειδή στη διάρκεια του Πολέμου στη Βοσνία σε αυτό κρατήθηκαν και έπεσαν θύματα βιασμού από Σερβοβόσνιους παραστρατιωτικούς δεκάδες Βόσνιες γυναίκες και νεαρά κορίτσια. Επίσης στους χώρους του ξενοδοχείου υπέστησαν βασανιστήρια και δολοφονήθηκαν και πολλοί Βόσνιοι άνδρες.

Ξενοδοχείο Βίλινα Βλας
Το ξενοδοχείο Vilina Vlas
Είδος	κτήριο, ξενοδοχείο και αξιοθέατο
Γεωγραφικές συντεταγμένες	43°46′58″N 19°17′28″E
Διοικητική υπαγωγή	Višegradska Banja
Χώρα	Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Έναρξη κατασκευής	1982
Χρήση	στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου
δεδομένα (π)

Το ξενοδοχείο ως χώρος κράτησης

Το ξενοδοχείο Βίλινα Βλας, που βρίσκεται στο χωριό Βισεγκράντσκα Μπάνια, τέσσερα χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Βίσεγκραντ, άρχισε να χρησιμοποιείται ως χώρος κράτησης στα τέλη Απριλίου 1992. Εκεί είχε το αρχηγείο του ο Σερβοβόσνιος Μίλαν Λούκιτς, επικεφαλής μιας τοπικής παραστρατιωτικής ομάδας.

Στο Βίλινα Βλας μεταφέρονταν από Σερβοβόσνιους αστυνομικούς και μέλη της παραστρατιωτικής σερβοβοσνιακής οργάνωσης Λευκοί Αετοί (Бели орлови, Beli orlovi) (η οργάνωση αυτή ήταν γνωστή και ως Εκδικητές - Осветници, Osvetnici), της οποίας επικεφαλής ήταν ο Βόισλαβ Σέσελι, καθώς και από άνδρες του Αρκάν, Βόσνιες γυναίκες και κορίτσια, μερικά από τα οποία δεν είχαν συμπληρώσει ακόμα τα δεκατέσσερα τους χρόνια και υφίσταντο βιασμούς και βασανιστήρια.

Η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων των Ηνωμένων Εθνών (Επιτροπή Μπασσιουνί -Bassiouni Commission) είχε συλλέξει αναφορές και μαρτυρίες, τις οποίες υπέβαλλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των ΟΗΕ, σύμφωνα με τις οποίες στο ξενοδοχείο Βίλινα Βλας, όπως και σε άλλα κτίρια στην ευρύτερη περιοχή, κρατήθηκαν και υπέστησαν βιασμούς κατά τρόπο συστηματικό Βόσνιες γυναίκες. Σύμφωνα με μια αναφορά περίπου 200 γυναίκες κρατήθηκαν και υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση στο ξενοδοχείο Βίλινα Βλας Πολλές από τις γυναίκες που κρατήθηκαν στο ξενοδοχείο Βίλινα Βλας δολοφονήθηκαν ενώ άλλες αυτοκτόνησαν ή έχασαν τα λογικά τους. Σύμφωνα με την Ένωση Γυναικών Θυμάτων πολέμου (Udruzenje Žene-Žrtve Rata), μια οργάνωση που βοηθά τις γυναίκες που επέζησαν από τον πόλεμο και αγωνίζεται για να έρθουν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη οι δράστες, λιγότερες από δέκα γυναίκες κατάφεραν να γλυτώσουν. Οι περισσότερες ή δολοφονήθηκαν ή αυτοκτόνησαν. Οι σοροί των θυμάτων δε βρέθηκαν και πιστεύεται ότι θάφτηκαν κρυφά και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν και ξαναθάφτηκαν σε άλλο σημείο.

Υπάρχουν αναφορές ότι ο επικεφαλής της αστυνομίας στην περιοχή, Ρούσκο Πέρισιτς, και ο διευθυντής του ξενοδοχείου Ντούσκο Άντριτς, συμμετείχαν στους βιασμούς. Κατά του Andrić δεν απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες.

Τον Οκτώβριο του 1992 16 Βόσνιοι απήχθησαν από ένα λεωφορείο στο χωριό Μιότσε, μεταφέρθηκαν στο Βίλινα Βλας όπου υπέστησαν βασανιστήρια και στη συνέχεια στον ποταμό Δρίνο όπου εκτελέστηκαν.

Μετά το τέλος του πολέμου ο Μίλαν Λούκιτς κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία κρατουμένων στο ξενοδοχείο, δεν δικάστηκε όμως για τους βιασμούς αν και οι σχετικές κατηγορίες ήταν στοιχειοθετημένες. Η πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Θυμάτων πολέμου, Μπακίρα Χάσεσιτς, άσκησε έντονη κριτική στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων για την πρώην Γιουγκοσλαβία στη Χάγη για τον λόγο αυτό. Μια από τις γυναίκες που επέζησαν ανέφερε ότι είχε υποστεί βιασμό πολλές φορές στο ξενοδοχείο από τον ίδιο τον Λούκιτς..

Μετά τον πόλεμο το ξενοδοχείο ξανάνοιξε και λειτουργεί (χωρίς να έχουν αλλάξει ούτε τα κρεβάτια στα δωμάτια) παρά τις αντιδράσεις των θυμάτων.