Οθωμανικό Πολεμικό Ναυτικό
Το Οθωμανικό Ναυτικό (αραβική γραφή: البحرية العثمانية, τουρκικά: Osmanlı Donanması), επίσης γνωστό ως Οθωμανικός Στόλος, ιδρύθηκε στις αρχές του 14ου αιώνα, έπειτα από την πρώτη επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την προσάρτηση της Πραινετού το 1323, στην οποία δημιουγήθηκε το πρώτο οθωμανικό ναυπηγείο, που αποτέλεσε τον πυρήνα του μελλοντικού Ναυτικού. Κατά τη διάρκεια της μακράς ιστορίας του, είχε εμπλακεί σε πολλές συγκρούσεις και υπέγραψε μια σειρά από θαλάσσιες συνθήκες. Στη μεγαλύτερη ακμή του, το Ναυτικό επεκτάθηκε έως στον Ινδικό Ωκεανό, στέλνοντας μια αποστολή στην Ινδονησία το 1565.[1]
| Οθωμανικό Ναυτικό البحرية العثمانية | |
|---|---|
| Ενεργό | 1323–1922 |
| Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Τύπος | Πολεμικό Ναυτικό |
| Υπαγωγή | Οθωμανικός Στρατός |
| Διακριτικά | |
| Σημαία[σημ. 1] | .svg) |
Για ένα μεγάλο διάστημα της ιστορίας του, το Ναυτικό διοικήθηκε από τη θέση του Καπουδάν Πασά (Μέγα Ναύαρχο, κυριολεκτικά: «Καπετάν Πασά»). Η θέση αυτή καταργήθηκε το 1867, όταν αντικαταστάθηκε από τον Υπουργό του Πολεμικού Ναυτικού (τουρκικά: Bahriye Nazırı) και μια σειρά από Διοικητές Στόλου (τουρκικά: Donanma Komutanları). Μετά το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη διακήρυξη της Δημοκρατίας της Τουρκίας το 1923, η παράδοση του Ναυτικού συνεχίστηκε υπό το σύγχρονο Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό.[2]
Από τη δεκαετία του 1830, μετά την κατάργηση των γενιτσάρων, έγινε προσπάθεια για υποχρεωτική στράτευση των Οθωμανών πολιτών στο στρατό και το ναυτικό. Στη δεκαετία του 1830 περίπου 2.500 Χριστιανοί - κυρίως Αρμένιοι και Έλληνες - ναυτολογήθηκαν στο οθωμανικό πολεμικό ναυτικό. Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις μεταξύ των Χριστιανών, και από νησιά όπως η Ρόδος και η Χίος πολλοί Έλληνες έφευγαν προς άλλα μικρότερα νησιά για να αποφύγουν τη ναυτολόγηση. Το 1847 οι Χριστιανοί ναύτες ζήτησαν την εγκατάσταση παρεκκλησίων και ιερέων πάνω στα πολεμικά πλοία, το οποίο δεν έγινε δεκτό λόγω της Σαρία (ισλαμικού νόμου). Ο αρχιναύαρχος και ο Μέγας Βεζύρης (αντίστοιχο του πρωθυπουργού) ήταν θετικοί στο αίτημα, αλλά ο Σεΐχ-ουλ-ισλάμης (ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης) το αρνήθηκε διότι έκρινε ότι ο εκκλησιασμός πάνω στα πλοία ισοδυναμούσε με την ανέγερση νέων εκκλησιών, το οποίο ήταν αντίθετο προς τη Σαρία.[3]
Σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑
1453–1793
1793–1844
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ottoman Warfare 1500-1700, Rhoads Murphey, 1999, p.23
- ↑ Shaw, Stanford J. History of the Ottoman Empire and Modern Turkey, Vol. 1, pp. 131 ff. Cambridge University Press (Cambridge), 1976. Accessed 12 Sept 2011.
- ↑ Mehmet Hacısalihoğlu, "Inclusion and Exclusion: Conscription in the Ottoman Empire", J.of Modern European History, Vol. 5, No. 2 (2007), pp 266, 269
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Istanbul Naval Museum Official Website
- Navy pages in 'Turkey in WW1' web site
- History of the Ottoman Navy
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |