Το οιδιπόδειο σύμπλεγμα στην ψυχαναλυτική θεωρία αποτελείται απο μια ομάδα ασυνείδητων (απωθημένων) ιδεών και συναισθημάτων που συγκεντρώνονται πάνω στην επιθυμία της απόκτησης του γονιού του αντίθετου φύλου και της εξόντωσης του γονιού του ιδίου φύλου.[1][2]

Ο Οιδίποδας και η Σφίγγα απο τον Γκυστάβ Μορώ, 1864.

Τον όρο εισήγαγε ο Σίγκμουντ Φρόυντ βασισμένος στον μύθο του Οιδίποδα, ο οποίος, χωρίς να το γνωρίζει, σκότωσε τον πατέρα του Λάιο και παντρεύτηκε τη μητέρα του Ιοκάστη. Σύμφωνα με τον Σίγκμουντ Φρόυντ το οιδιπόδειο σύμπλεγμα είναι συχνό φυλογενετικό φαινόμενο το οποίο ωστόσο είναι πηγή έντονων τύψεων στους ανθρώπους.

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ είπε για τον μυθικό Οιδίποδα:

Αν η μοίρα του μας συγκινεί, είναι επειδή θα μπορούσε να ήταν και δική μας μοίρα, επειδή το μαντείο έχει επιτάξει πριν απο τη γέννησή μας την ίδια κατάρα για μας όπως γι'αυτόν. Για όλους μας ίσως η μοίρα έχει ορίσει να στρέψουμε την πρώτη σεξουαλική μας παρόρμηση προς την μητέρα, μας πείθουν γι'αυτό τα όνειρα μας[3]

Η κλασσική θεωρία αναφέρει πως η επιτυχής επίλυση του οιδιπόδειου συμπλέγματος είναι επιθυμητή και είναι το κλειδί των σεξουαλικών ρόλων και της σεξουαλικής ταυτότητας. Ο Φρόυντ έλεγε πως τα αγόρια και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν διαφορετικά το σύμπλεγμα ως αποτέλεσμα του άγχους του ευνουχισμού που περνάει το αγόρι καθώς και της απογοήτευσης του κοριτσιού επειδή δεν έχει πέος.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Charles Rycroft: A Critical Dictionary of Psychoanalysis (London, 2nd Edn, 1995)
  2. Columbia Dictionary of Modern Literary and Cultural Criticism. Ed Joseph Childers and Gary Hentzi. New York: Columbia University Press, 1995.
  3. Σίγκμουντ Φρόυντ, Η ερμηνεία των ονείρων, κεφάλαιο V "Το υλικό και οι πηγές του ονείρου", (Δ) Χαρακτηριστικά όνειρα, Εκδόσεις:Επίκουρος, σελίδα.238