Η Οικία Σιγιάντι, επίσης γνωστή ως Μπαΐτ Σιγιάντι (αραβικά: بيت سيادي) είναι ένα ιστορικό κτήριο στο Μουχάρακ του Βασιλείου του Μπαχρέιν. Είναι μέρος ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος κτιρίων που κατασκευάστηκαν για τον έμπορο μαργαριταριών Αμπντουλάχ μπιν Ίσα Σιγιάντι, το οποίο περιλαμβάνει επίσης ένα τζαμί και ένα μαζλί. Ενώ η οικία Σιγιάντι χτίστηκε υπό τον Αχμάντ μπιν Ζασίμ Σιγιάντι, η κατασκευή του Μαζλί Σιγιάντι ξεκίνησε από τον Αχμάντ μπιν Ζασίμ Σιγιάντι και το τζαμί Σιγιάντι ήταν μια κοινή πρωτοβουλία των Ίσα και Ζασίμ μπιν Αχμάντ Σιγιάντι.[1] Είναι επίσης μέρος του Μονοπατιού Μαργαριταριών του Μπαχρέιν, του δεύτερου Μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO στη χώρα.

Οικία Σιγιάντι
Το τζαμί Σιγιάντι και η οικία Σιγιάντι πίσω του.
Χάρτης
Είδοςοικία
Γεωγραφικές συντεταγμένες26°15′19″N 50°36′46″E
Διοικητική υπαγωγήΜουχάρακ
ΧώραΜπαχρέιν

Ιστορία Επεξεργασία

Η οικογένεια Σιγιάντι έφτασε στο Μπαχρέιν στις αρχές του 19ου αιώνα και εγκαταστάθηκε κοντά στα σπίτια των ηγεμόνων στη γειτονιά Αμπντάλαχ. Ο πλούτος της οικογένειας προήλθε από τη συμμετοχή της στο εμπόριο μαργαριταριών, το οποίο άνθισε στο Μουχάρακ τον 19ο αιώνα.[2]

Αρχιτεκτονική Επεξεργασία

Το παλαιότερο τμήμα του συγκροτήματος είναι το Τζαμί Σιγιάντι, το οποίο δώρισαν οι Ίσα και Ζασίμ μπιν Γιουσίφ Σιγιάντι στην κοινότητα Μουχάρακ το 1865. Το αρχικό κτίριο αναστηλώθηκε αργότερα και, σύμφωνα με τον Γιάργουντ, η διατηρημένη κατασκευή χρονολογείται από το 1910.[3] Το τζαμί Σιγιάντι είναι το παλαιότερο διατηρημένο τζαμί στο Μουχάρακ και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για καθημερινές προσευχές.

Το Μαζλί Σιγιάντι κατασκευάστηκε σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση που ξεκίνησε από τον Ζασίμ μπιν Γιουσίφ Σιγιάντι το 1850, η οποία κάλυψε το ισόγειο και τα δωμάτια του επάνω ορόφου που κατασκευάστηκαν κατά τη δεύτερη φάση το 1921. Το μεγαλύτερο κομμάτι του συγκροτήματος, η οικία Σιγιάντι, χρησιμοποιείται ακόμα ως ιδιωτική κατοικία και κατοικείται από τον Αμπντάλαχ μπιν Χάσαν Σιγιάντι, τον εγγονό του κατασκευαστή Αμπντάλαχ μπιν Ίσα Σιγιάντι. Δεν είναι ανοιχτό και επισκέψιμο στο κοινό. Η κατοικία των 450 τετραγωνικών μέτρων ήταν η τελευταία κατασκευή και χρονολογείται από το 1931.

Τα τρία κτίρια περιέχουν περίτεχνες διακοσμήσεις της ύστερης περιόδου κυνηγιού μαργαριταριών του Μπαχρέιν, όπου ιδίως το Μαζλί Σιγιάντι έχει ένα εσωτερικό δωμάτιο που αξιόλογο επίσκεψης.[4] Προς το παρόν, το Μαζλί Σιγιάντι είναι υπό την ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού του Μπαχρέιν.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Υπουργείο Πολιτισμού και Πληροφοριών: Pearling, Testimony of an island economy, 2010, σελ. 156
  2. Υπουργείο Πολιτισμού και Πληροφοριών: Pearling, Testimony of an island economy, 2010, σελ. 158
  3. Τζον Γιάργουντ: Al-Muharraq: Architectural Heritage of a Bahraini City, 2005
  4. Τζον Φάλαγκαν: We're all men here, 2007, σελ. 294