Η Οικογένεια Λάγγουρα είναι εύπορη πατρινή οικογένεια κτηματιών και εμπόρων.

Η κατοικία της οικογένειας Λάγγουρα στην ομώνυμη συνοικία.

Το αρχικό επώνυμο της οικογένειας φαίνεται να ήταν Λαγγουρόπουλος, το οποίο στη συνέχεια, μετά την εγκατάσταση τους στο Λιβόρνο, μετατράπηκε σε Λάγγουρας. Η οικογένεια, σύμφωνα με συμβόλαια της εποχής, ήταν εγκαταστημένη στην Πάτρα προεπαναστατικώς αλλά για εμπορικούς κυρίως λόγους εγκαταστάθηκε στο Λιβόρνο.[1] Από το 1828 πάντως τα μέλη της παρουσιάζονται ως μόνιμοι κάτοικοι Πατρών.

Τα μέλη της οικογένειας απέκτησαν τεράστια περιουσία απο το εμπόριο, την οποία και επένδυσαν στην αγορά γης. Αγόρασαν τεράστιες εκτάσεις στην περιοχή της Εγλυκάδας, όπου ο Γεώργιος Λάγγουρας, γεωπόνος, καλλιέργησε σαγκουίνια, δενδρύλια κ.α. ενώ παράλληλα κατασκεύασε και θερινή κατοικία, η οποία υπάρχει ακόμα και σήμερα. Απο τότε η περιοχή έχει πάρει το όνομα της οικογένειας Λάγγουρα.[1] Σήμερα το κτήμα ανήκει στην οικογένεια Ανδρικάκου-Λάγγουρα. Επίσης είχαν μεγάλη ακίνητη περιουσία στην οδό Ρήγα Φεραίου, και συγκεκριμένα στο στενό Καραμπίνη.[1]

Σημαντικά μέλη της οικογένειας ήταν οι Θεόδωρος Λάγγουρας, δημοτικός σύμβουλος, κτηματίας & χρηματοδότης του δημοτικού θεάτρου Απόλλων,[2] Δημήτριος, έμπορος, κτηματίας και σύμβουλος της ασφαλιστικής εταιρείας Ανατολή, Γεώργιος, πρώτος γεωπόνος της Πάτρας και κτηματίας, Ανδρέας Λάγγουρας, στρατηγός του ιππικού, ο οποίος απεβίωσε το 1943 καθώς και Μαρία, που πρόσφερε σημαντικά ποσά για την ανέγερση του δημοτικού νοσοκομείου Πατρών. Ο οικογενειακός τάφος βρίσκεται στο Α΄ νεκροταφείο Πατρών, στον οποίο έχει ταφεί και ο Κωνσταντίνος Λάγγουρας, γιος του Θεοδώρου, ο οποίος σε ηλικία 20 χρονών στις 8 Νοεμβρίου του 1899 αυτοκτόνησε ζητώντας ως τελευταία χάρη να τον θάψουν στην Εγλυκάδα.[3]

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Κώστας Τριανταφύλλου, Ιστορικό Λεξικό των Πατρών, τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, τόμος Α΄, σελ. 1106-1107.
  2. ΣΚΡΙΠ, φύλλο 3-10-1895: αναγγελία της κηδείας του.
  3. Γωγώ Καϊκα - Μαντανίκα, Η αστική τάξη στη γειτονιά των αγγέλων, εκδόσεις Πικραμένος, σελ. 83.