Τα πάθη είναι έννοια την οποία ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί στα ηθικά έργα του (κυρίως στα Ηθικά Νικομάχεια), στη Ρητορικὴ και στο Περί ψυχής[1]. Κατά τον φιλόσοφο είναι ενδεικτικά τα εξής: η επιθυμία, η οργή, ο φόβος, το θάρρος, ο φθόνος, η χαρά, η φιλία, το μίσος, ο πόθος, η ζήλεια και η ευσπλαχνία[2]. Επίσης, θεωρεί ότι τα κοινά πάθη ενίοτε χρειάζονται, αλλά ότι είναι απαραίτητο κάθε ανθρώπινο ον να μάθει πώς να τα ελέγχει με τον σωστό τρόπο, στον σωστό χρόνο[3].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Tα πάθη της φύσης και του προσώπου στον Αριστοτέλη και τον Μάξιμο Ομολογητή, Βασίλειος Μπετσάκος, Περιοδικό «Σύναξη», Φεβρουάριος 2005, ανάκτηση 5/3/2016 από myriobiblos.gr
  2. Αριστοτέλης (2000). Ηθικά Νικομάχεια Βιβλίο Β΄. Θεσσαλονίκη: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ. σελ. 285. ISBN 960-7760-56-5. 
  3. Kraut, Richard (21 Απριλίου 2014). «Aristotle's Ethics». Stanford Encyclopedia of Philosophy. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2016.