Πέντε σύγχρονα έργα Νο

(Ανακατεύθυνση από Πέντε σύγχρονα έργα "Νο")

Το Πέντε σύγχρονα έργα Νο (Ιαπωνικά: 近代能楽集, Kindai nōgaku shū) είναι μια συλλογή θεατρικών έργων του Ιάπωνα συγγραφέα Γιούκιο Μισίμα. Ο Μισίμα έγραψε αυτά τα έργα ανάμεσα στο 1950 και στο 1955 και τα παρουσίασε ως σύγχρονα έργα στο Τόκιο. Ως βιβλίο κυκλοφόρησαν από τον ιαπωνικό εκδοτικό οίκο Shinchōsha στις 30 Απριλίου 1956.

Από αυτά τα πέντε, μόνο ένα, Το μεταξωτό τύμπανο, εκφραζόταν με τον παραδοσιακό τρόπο του θεάτρου Νο. Η κυρία Αόι εκφραζόταν ως όπερα δυτικού τύπου. Τα έργα παίρνουν παλιότερες πλοκές από το θέατρο Νο ή παραδοσιακά και ξένα παραμύθια και τα φέρνουν σε έναν σύγχρονο σκηνικό. Ένας από τους στόχους του Μισίμα ήταν η αναβίωση του παραδοσιακού αυτού ειδους θεάτρου στην Ιαπωνία[1].

Το Πέντε σύγχρονα έργα Νο έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τον διάσημο μελετητή της Ιαπωνίας Ντόναλντ Κιν[2]. Στα ελληνικά, η συλλογή έχει μεταφραστεί από την Ελένη Μαύρου και κυκλοφόρησε το 1998 από τις εκδόσεις Δωδώνη[3].

Υπόθεση Επεξεργασία

  • Σοτόμπα Κομάτσι:

Ένας ποιητής γνωρίζει την Κομάτσι, μια αποκρουστική ηλικιωμένη, σε ένα πάρκο του Τόκιο τη νύχτα. Εκείνη αναπολεί την εποχή που υπήρξε όμορφη, πριν από 80 χρόνια. Θυμάται μια νύχτα της δεκαετίας του 1880 και μαζί με τη βοήθεια του ποιητή (που υποδύεται τον αξιωματικό του στρατού τον οποίο είχε ερωτευθεί) ζουν ξανά εκείνη τη νύχτα. Ο ποιητής συνειδητοποιεί ότι είναι ακόμα όμορφη και βλέπει πίσω από τα κουρελιασμένα ρούχα και το άθλιο κορμί της. Αλλά η έκφραση της ομορφιάς της μπορεί να οδηγήσει μόνο σε θάνατο.

  • Το μεταξωτό τύμπανο:

Ένας ηλικιωμένος ερωτεύεται μια γειτόνισσά του. Η γειτόνισσα και οι συνεργοί της κάνουν ένα κόλπο στον ηλικιωμένο προκαλώντας τον να χτυπήσει ένα τύμπανο. Αν μπορέσει να κάνει το τύμπανο να ακουστεί, θα κερδίσει ένα φιλί. Ωστόσο, αυτό το τύμπανο είναι φτιαγμένο από δαμασκηνό, και είναι απλώς ένα σκηνικό αντικείμενο, ανίκανο να βγάλει οποιονδήποτε ήχο.

  • Καντάν:

Ένας νέος που δεν βρίσκει κανένα νόημα σε τίποτα, αναρωτιέται τι θα συμβεί αν κοιμηθεί σε ένα μαγικό μαξιλάρι το οποίο κάνει τον ονειροπόλο να συνειδητοποιήσει αυτό που ήδη καταλαβαίνει, δηλαδή τη ματαιότητα της ύπαρξης.

  • Χάνγιο

Το Χάνγιο είναι αυτό που απέχει περισσότερο από το παραδοσιακό έργο, το οποίο είναι σχεδόν το μοναδικό δράμα Νο που έχει ευτυχισμένο τέλος. Η Χανάκο, το τρελό κορίτσι, θεραπεύεται από την τρέλα της με την εμφάνιση ενός άντρα που την είχε κάποτε εγκαταλείψει. Στο σύγχρονο έργο η Χανάκο δεν αναγνωρίζει τον εραστή της, όταν αυτός επιτέλους έρχεται, και τον διώχνει[3].

  • Η Κυρία Αόι:

Η ιστορία είναι για έναν σύζυγο που επισκέπτεται τη βαριά ψυχικά άρρωστη γυναίκα του Αόι στο νοσοκομείο και έρχεται αντιμέτωπος με ένα φάντασμα που συμβολίζει την καταπιεσμένη ζήλια της ερωμένης του. Όταν το φάντασμα τον παρασύρει έξω, η Αόι πεθαίνει.

Υποδοχή Επεξεργασία

Ο Μισίμα έλαβε το περίφημο βραβείο Κισίντα για το έργο του αυτό από την εταιρεία Shinchosha Publishing το 1955.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Γιούκιο Μισίμα». ΒιβλιοNet. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2021. 
  2. «Five Modern Noh Plays». Europa Editions. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2021. 
  3. 3,0 3,1 Γιούκιο Μισίμα. Πέντε σύγχρονα έργα Νο. Μετάφραση Ελένη Μαύρου. Εκδόσεις Δωδώνη. Αθήνα. 1998. ISBN 978-960-248-922-2.