Πέτρος της Σαβοΐας, αρχιεπίσκοπος της Λυών
Ο Πέτρος (γαλλ.: Pietro di Savoie, απεβ. Νοέμβριος 1332) από τον Οίκο της Σαβοΐας, ήταν αρχιερέας του 14ου αι.[5]
| Πέτρος της Σαβοΐας, αρχιεπίσκοπος της Λυών | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας |
| Θάνατος | Νοέμβριος 1332 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Θωμάς Γ΄ του Πεδεμοντίου |
| Αδέλφια | Φίλιππος Α΄ του Πεδεμοντίου William of Savoy |
| Οικογένεια | Οίκος της Σαβοΐας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιεπίσκοπος της Λυών (1308–1332)[2] Aρχιεπίσκοπος της Καθολικής Εκκλησίας (από 1308)[3][4] |
| Θυρεός | |
 | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν γιος του Θωμά Γ΄ κόμη του Πεδεμοντίου (Piedmont) και της Γκυγιόν της Βουργουνδίας, κόρης του Ούγου του Σαλόν. Το 1304 ήταν κοσμήτορας του καθεδρικού ναού του Σόλσμπερυ (Salisbury) και μέλος του Συλλόγου του Καθεδρικού.
Τον Δεκέμβριο του 1308 διορίστηκε αρχιεπίσκοπος της Λυών και πρωθιερέας της Γαλατίας.[6]
Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ο Πέτρος δεν αποδέχθηκε τη σταδιακή επέκταση του βασιλείου της Γαλλίας επί της Λυών. Παρότρυνε τους κατοίκους να εξεγερθούν,[7] τους ενθάρρυνε να ενισχύσουν τα τείχη της πόλης και εγκατέλειψε τη μακροχρόνια διαμάχη μεταξύ του αρχιεπισκόπου και του Συλλόγου του καθεδρικού.[8] Έτσι ο Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας έστειλε τον γιο του Λουδοβίκο βασιλιά της Ναβάρρας και τον αδελφό του Κάρολο κόμη του Βαλουά ως ηγέτες στρατού, που πολιόρκησε τη Λυών το 1310. Ο πόλεμος τελείωσε με την παρέμβαση τού θείου τού αρχιεπισκόπου, Αμεδαίου Ε΄ κόμη της Σαβοΐας, ο οποίος απρόθυμα συμφώνησε με την πλευρά του βασιλιά, για να μη γίνει το επόμενο θύμα.[9] Υπογράφηκε συνθήκη στις 10 Απριλίου 1312, αλλά ο Πέτρος έχασε τον έλεγχο της Λυών από τον βασιλιά. Οι κάτοικοι της Λυών έλαβαν πολλά προνόμια, όπως το δικαίωμα καθορισμού τελών για τη λειτουργία της πόλης.
Αυτά είναι το αντικείμενο δύο εγγράφων: ενός από τους κληρικούς της Λυών μεταξύ της έναρξης του Συμβουλίου της Βιέννης στις 16 Οκτωβρίου 1311 και της Συνθήκης της 10ης Απριλίου 1312, που διόρισε τον Γκραουαμίνα· και του άλλου από τον εκτελεστή του επιμελητή Μακόν, μεταξύ αυτής της συνθήκης και του τέλους του 1312.[10] To πρώτo επιδιώκει να δείξει ότι οι βασιλικές διαρπαγές ήταν τεράστιες, λαμβάνοντας υπόψη τις κονταρομαχίες (tournois) των 150.000 λιρών. Το δεύτερο ελαχιστοποιεί το κόστος αυτό, μειώνοντάς το στις 10.000 λίρες. Από αυτό, το βασιλικό θησαυροφυλάκιο δεν έδωσε παρά 2.000 λίβρες, στις οποίες ο βασιλιάς πρόσθεσε, από «βασιλική γενναιοδωρία» (sua munificentia regalis) άλλες 500 λίβρες.[11] Αυτές οι αποζημιώσεις καταβλήθηκαν στον αρχιεπίσκοπο στις 27 Δεκεμβρίου 1312.
Το 1316 έγινε η εκλογή και η στέψη του πάπα Ιωάννη ΚΒ΄ στην πόλη του.
Πρόγονοι Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. savoiap. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ www
.google .fr /books /edition /Le _Dioc%C3%A8se _de _Lyon /2HQf9r1SvTAC?hl=fr&pg=PA316. - ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. savoiap. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ lyon.
- ↑ Jean de Sismondi, Histoire des Français, vol. 6, Bruxelles, H. Dumont, 1836, 551 p. (lire en ligne), p. 163-165
- ↑ Antoine Péricaud, Note et documents pour servir à l'histoire de Lyon depuis l'origine jusqu'à l'année 1349, Lyon, Pélagaud, Lesne & Crozet, 1838, p 50.
- ↑ La Savoie aux portes de Lyon au Moyen Age (12ème au 14ème siècle).
- ↑ Pierre de Savoie.
- ↑ Gerbaix de Sonnaz & Sangiuliani di Gualdana 1902, Carlo Alberto Gerbaix de Sonnaz et Antonio Cavagna Sangiuliani di Gualdana, Un incident peu connu de l'histoire de Savoie au commencement du XIVe siècle : le comte Amé V de Savoie & les Savoyards à l'expédition de l'empereur Henri VII de Luxembourg en Italie et à Rome, 1308-1313, (Thonon-les-Bains, A. Dubouloz, 1902), p. 52.
- ↑ Alexis Charansonnet 2012, § 1, « Les documents du Trésor des chartes comme sources pour l’étude des négociations entre le roi et l'archevêque de Lyon », p. 443.
- ↑ Alexis Charansonnet 2012, § 2, « “Enquêtes” sur Lyon ? Des objets textuels mal identifiés », p. 443.