Στην αρχαία Αθήνα με το όνομα Παλλάδιο ή αρχαία ελληνικά: "επί Παλλαδίω", ονομαζόταν ειδικό δικαστήριο όπου οι εφέτες δίκαζαν τους ακούσιους φόνους, την απόπειρα φόνου, τη λεγόμενη "βούλευσιν" καθώς και τους φόνους των δούλων, των μετοίκων και των ξένων. Η αθηναϊκή δημοκρατία διατηρούσε και επί της απονομής της δικαιοσύνης και τέτοια διάκριση. Μέλη του δικαστηρίου αυτού ήταν οι Ηλιαστές αντί των Εφετών των οποίων και προήδρευε ο άρχοντας Βασιλεύς.

Κατά την παράδοση, στη προσπάθεια ερμηνείας της απόδοσης του ονόματος του δικαστηρίου αυτού σε συσχετισμό με το παλλάδιο της Αθηνάς, οι Αθηναίοι το απέδιδαν στο γεγονός ότι πρώτος που δικάστηκε σ΄ αυτό το δικαστήριο ήταν ο Δημοφών. Τούτο έγινε μετά από απαίτηση των Αργείων, που υποστήριζαν πως όταν ο Διομήδης επέστρεφε από τη Τροία έχοντας μαζί του ως λάφυρο και το παλλάδιο της Αθηνάς, κατέπλευσε στο Φάληρο. όπου και του επιτέθηκε ο Δημοφών σε νυκτερινή επιχείρηση εκλαμβάνοντας αυτόν και τους συντρόφους τους ως πειρατές. Στη συμπλοκή εκείνη εκτός του ότι φονεύθηκαν κάποιο σύντροφοί του Διομήδη ο Δημοφών άρπαξε και το παλλάδιο του Διομήδη. (Παυσανίας Ι 28).