Παναγία του Νίκους
Η Παναγία του Νίκους είναι Ορθόδοξο Χριστιανικό Μοναστήρι στη Χώρα της Κύθνου.
| Παναγία του Νίκους | |
|---|---|
 Εμπρόσθια όψη της Παναγίας του Νίκους | |
 | |
| Είδος | μοναστήρι |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°24′40″N 24°26′22″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Κύθνου |
| Τοποθεσία | Χώρα Κύθνου |
| Χώρα | Ελλάδα |
| δεδομένα (π) | |
Ονομασία Επεξεργασία
Πήρε το όνομά του από τη βυζαντινή Παναγία "Νικοποιό''. Σύμφωνα με τοπική παράδοση, ήταν μία εικόνα που φυγαδεύτηκε στο νησί από την Κωνσταντινούπολη την εποχή της Άλωσης και αργότερα μεταφέρθηκε από τους Βενετούς στην πατρίδα τους.[1]
Θέση και Περιγραφή Επεξεργασία
Βρίσκεται έξω από τη Χώρα της Κύθνου[1] σε κοντική απόσταση.[2] Ο ναός χτίστηκε μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα[3] πάνω σε ερείπια αρχαίων ναών.[1] Η αρχιτεκτονική της είναι τρίκλιτη καμαροσκεπής βασιλική μετά τρούλου.[4] Διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο με χρονολογία το έτος 1869[5][6] και φέρει παραστάσεις παλιών διακοσμητικών θεμάτων όπως κληματίδες, αχιβάδες, κλπ. Στερείται παντελώς τοιχογραφιών.[6] Εντός του ναού φυλάσσεται επίχρυσος επιτάφιος νεότερης εποχής. Χωρίζεται σε δύο σκέλη: του κύριως Ναού και του νάρθηκα - προπύλου.[7]
Ιστορικά Στοιχεία Επεξεργασία
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, φιλοξένησε από το έτος 1791 ελληνικό σχολείο υπό τη διδασκαλία πρώτα του Σίφνιου μοναχού Παρθένιου Κουλούρη και αργότερα υπό τον πρώην μαθητή του Κύθνιο ιερομόναχο Μακάριο Φιλιππαίο.[8] Γύρω στο 2000 έγιναν εσωτερικές και εξωτερικές εργασίες επισκευής του ναού, από τον πολιτιστικό σύλλογο της Χώρας. Επίσης τοποθετήθηκε στον ναό μαρμάρινη πλάκα προς τιμήν του Μακάριου Φιλιππαίου για το πολύχρονο εκπαιδευτικό του έργο στα παιδιά του νησιού.[9]
Άλλα Στοιχεία Επεξεργασία
Στις 15η Αυγούστου διεξάγεται κάθε χρόνο το πανηγύρι του νησιού υπό την προστασία της Θεοτόκου. Εκεί μαζεύονται για να την τιμήσουν ντόπιοι Κύθνοι αλλά και ξένοι διαβούντες.[2]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Εκκλησίες και Μοναστήρια». Κύθνος. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Βασιλειάδης, Δ. (1958). Από τας εκκλησίας της νήσου Κύθνου. Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών (τόμος ΚΗ’): σσ. 344
- ↑ Αγναντοπούλου, Ευαγγελία Δ. (2020). Το ξύλο στην πολιτιστική κληρονομιά των Κυκλάδων: είδη, χρήσεις, προστασία. Θεσσαλονίκη: ΑΠΘ-Διδακτορική Διατριβή. σσ. 384-5.
- ↑ Βασιλειάδης, Δ. (1958). Από τας εκκλησίας της νήσου Κύθνου. Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών (τόμος ΚΗ’): σσ. 349
- ↑ Αγναντοπούλου, Ευαγγελία Δ. (2020). Το ξύλο στην πολιτιστική κληρονομιά των Κυκλάδων: είδη, χρήσεις, προστασία. Θεσσαλονίκη: ΑΠΘ-Διδακτορική Διατριβή. σσ. 385
- ↑ 6,0 6,1 Βασιλειάδης, Δ. (1958). Από τας εκκλησίας της νήσου Κύθνου. Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών (τόμος ΚΗ’): σσ. 359
- ↑ Βασιλειάδης, Δ. (1958). Από τας εκκλησίας της νήσου Κύθνου. Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών (τόμος ΚΗ’): σσ. 346
- ↑ Κορδατζή-Πρασσά, Αναστασία. Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ (1828-1832). National Documentation Centre (EKT), σελ. 28. http://dx.doi.org/10.12681/eadd/7433.
- ↑ 100 Χρόνια Σύνδεσμος Κυθνίων. Έκδοση Συνδέσμου Κυθνίων (2011). σελ. 18.