Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ησαΐας καταγόταν από την Ήπειρο και μόναζε στο Άγιο Όρος.

Πατριάρχης Ησαΐας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13ος αιώνας
Ήπειρος
Θάνατος13  Μαΐου 1332
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΟρθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1323–1332)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βίος Επεξεργασία

Βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί Αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ Παλαιολόγου, την εποχή που ο πατριαρχικός θρόνος χήρευε πάνω από δύο έτη[1], από τον θάνατο δηλαδή του Γερασίμου Α΄ στις 19 Απριλίου 1321. Κατόπιν επιθυμίας του Αυτοκράτορα εξελέγη Πατριάρχης το 1323[2], παρότι ήταν σε ηλικία περίπου εβδομήντα ετών και τόσο χαμηλής μόρφωσης, που λέγεται ότι δυσκολευόταν και να υπογράψει[3]. Επίσης, δεν είχε καν χειροτονηθεί ιερέας και φαίνεται ότι ο Αυτοκράτορας τον επέλεξε επειδή τον θεωρούσε διαχειρίσιμο[2][α].

Αναμείχθηκε στις πολιτικές διενέξεις, με συνέπεια ο Ανδρόνικος Β΄ να τον φυλακίσει το 1327, κατ'άλλους στη Μαγναύρα[6], κατ'άλλους στη Μονή Μαγγάνων[7], επειδή αρνήθηκε να αφορίσει τον εγγονό του, Ανδρόνικο Γ΄[8]. Όταν, την επόμενη χρονιά, ο Ανδρόνικος Γ΄ πήρε τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης και ανάγκασε τον παππού του να παραιτηθεί, επανέφερε τον Ησαΐα πανηγυρικά στον πατριαρχικό θρόνο, με τη συνοδεία μουσικών και κωμικών[6].

Επί πατριαρχίας του διεξήχθησαν συνεννοήσεις για την ένωση της Αρμενικής με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Το 1330 ή 1331 έστειλε επιστολή στον βασιλιά Λέοντα Δ΄ της Αρμενίας και στον Αρμένιο Πατριάρχη[9], με τις οποίες ζητούσε την αναγνώριση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Οι προσπάθειες αυτές όμως δεν καρποφόρησαν. Το έτος 1332 τον Πατριάρχη Ησαΐα επισκέφθηκε ο Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄, προκειμένου να διεξαγάγει συνομιλίες για την Ένωση των Εκκλησιών, επίσης χωρίς αποτέλεσμα.

Ο Ησαΐας πέθανε το 1334 και ετάφη στη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Σώζονται πολλές συνοδικές αποφάσεις και επιστολές της Πατριαρχίας του[β].


Υποσημειώσεις και παραπομπές Επεξεργασία

Υποσημειώσεις Επεξεργασία

  1. Οι δύο κύριες μαρτυρίες που έχουμε για τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές της εποχής, αυτές του Ιωάννη Καντακουζηνού και του Νικηφόρου Γρηγορά, διαφέρουν κυρίως διότι ο Καντακουζηνός ήταν οπαδός του Ανδρόνικου του Νέου, ενώ ο Γρηγοράς του Ανδρόνικου του Παλαιού[4] και γι'αυτό καταγγέλλει συνεχώς τον Ησαΐα[5].
  2. Πολλές από αυτές σώζονται στο έργο «Μανουήλ Καλέκα, τα ευρισκόμενα πάντα», διαθέσιμο online[10].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Runciman, σελ. 148.
  2. 2,0 2,1 Le Beau, Charles (1835). Histoire du bas-Empire. T. XIX (PDF) (στα Γαλλικά). Παρίσι: Firmin Didot Frères. σελ. 315. 
  3. Berault-Bercastel, Antoine Henri (1806). Historia eclesiástica. Tomo XIII (στα Ισπανικά). Μαδρίτη: Imprenta de don Josef del Collado. σελ. 383. 
  4. Gibbon, Edward (1821). «LXIII». The History of the Decline and Fall of the Roman Empire, Vol. VIII (στα Αγγλικά). Oxford: R. Priestley. σελ. 8. 
  5. Le Beau, όπ.π. σελ.315-383-384-423.
  6. 6,0 6,1 J.J. Norwich: A Short History of Byzantium, Alfred A. Knopf Pub., 1997, σελ. 338
  7. Berault-Bercastel, όπ.π., σελ. 385
  8. Runciman, σελ. 150.
  9. Καλέκα, Μανουήλ (1865). Τα ευρισκόμενα πάντα. Παρίσι: Jacques-Paul Migne. σελ. 1207-1211. 
  10. Καλέκα, Μανουήλ (1865). Τα ευρισκόμενα πάντα. Παρίσι: Jacques-Paul Migne. σελ. 1159. 

Πηγές Επεξεργασία


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Γεράσιμος Α΄
Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης
1323-1334
Διάδοχος
Ιωάννης ΙΔ΄