Ο Στέφανος Α΄ (Νοέμβριος 867 - 18 Μαΐου 893) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 886 έως το 893.

Στέφανος Α'
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Μολυβδόβουλλο «Στεφάνου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης», είτε του Στεφάνου Α' είτε του Στεφάνου Β'
Από886
Έως893
ΠροκάτοχοςΠατριάρχης Φώτιος Α´
ΔιάδοχοςΠατριάρχης Αντώνιος Β΄ ο Καυλέας
Προσωπικά στοιχεία
ΓέννησηΝοέμβριος 867
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος18 Μαΐου 893 (26 ετών)
Κωνσταντινούπολη

Ήταν αδελφός του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού και γιος της Ευδοκίας Ιγγερίνης και, επισήμως, του αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄. Καθώς όμως η μητέρα του ήταν ερωμένη του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄, είναι πολύ πιθανόν αυτός να είναι ο πραγματικός του πατέρας (όπως και του αδελφού του Λέοντα).

Γεννήθηκε το 867. Ευνουχίστηκε από τον Βασίλειο Α΄ και από μικρός κατευθύνθηκε προς εκκλησιαστική σταδιοδρομία. Ήταν μαθητής του Πατριάρχη Φώτιου, του οποίου διετέλεσε και σύγκελλος[1]. Tον διαδέχτηκε το 886, σε ηλικία 19 ετών[2], κατ' επιλογή του Αυτοκράτορα αδελφού του. Καθώς η Μητρόπολη Ηρακλείας ήταν σε χηρεία, χειροτονήθηκε από τον Μητροπολίτη Καισαρείας Θεοφάνη[3].

Ήταν άνθρωπος βαθιά ευσεβής. Ως Πατριάρχης συμμετείχε στην ανακομιδή των λειψάνων του Μιχαήλ Γ΄ στον Ναό των Αγίων Αποστόλων από τον Λέοντα ΣΤ'. Αναφέρεται ότι όταν αρρώστησε βαριά εξαιτίας της ασκητικής του ζωής[4], θεραπεύτηκε χρησιμοποιώντας το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής της Μπαλουκλιώτισσας. Κατόπιν αυτού, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, έντυσε την Ιερά Τράπεζα του Ναού αυτού με τα άμφιά του[5]. Χρησιμοποίησε τις βασιλικές συγγενικές του σχέσεις για τη βοήθεια των φτωχών. Πέθανε τον Μάιο του 893[1] σε ηλικία 26 ετών.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και τιμά τη μνήμη του στις 18 Μαΐου[5].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Γεδεών 1885, σελ. 293.
  2. Runciman 2005, σελ. 97.
  3. Külzer 2011, σελ. 445.
  4. Runciman 2005, σελ. 98.
  5. 5,0 5,1 Γεδεών 1885, σελ. 294.

Πηγές Επεξεργασία


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Φώτιος Α΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
886-893
Διάδοχος
Αντώνιος Β΄