Βικιπαίδεια

Πιερ Εμμανυέλ

Γάλλος ποιητής

Ο Νοέλ Ματιέ, γνωστός με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Πιερ Εμμανυέλ (Noël Mathieu / Pierre Emmanuel, 3 Μαΐου 1916 – 22 Σεπτεμβρίου 1984), ήταν Γάλλος ποιητής.

Πιερ Εμμανυέλ
Γέννηση3 Μαΐου 1916
Gan
Θάνατος22 Σεπτεμβρίου 1984
7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
Επάγγελμα/
ιδιότητες		δημοσιογράφος, ποιητής[1], συγγραφέας, αγωνιστής της Γαλλικής αντίστασης και καθηγητής
ΥπηκοότηταΓαλλία
Σχολές φοίτησηςΠανεπιστήμιο της Λυών
Σύζυγος(οι)Janine Loo
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο Νοέλ Ματιέ γεννήθηκε στην κωμόπολη Γκαν του Νομού των Ατλαντικών Πυρηναίων. Γονείς του ήταν οι Εμίλ Ματιέ και Μαρία Ζ. Μπουλόν (Maria Juge Boulogne), ωστόσο τον μεγάλωσε ένας θείος του, αφού οι γονείς του προτίμησαν να τον αφήσουν και να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Λυών και ξεκίνησε μια σταδιοδρομία καθηγητή σε σχολείο. Προσελκύσθηκε στην ποίηση από τη La Jeune Parque του Πωλ Βαλερύ, ενώ ο λογοτέχνης Πιερ Ζαν Ζουβέ, τον οποίο συνάντησε το 1937, τον καθοδήγησε στο ποιητικό του ντεμπούτο: τις συλλογές Ελεγείες (1940) και Ορφέως Τάφος (1941).

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Εμμανυέλ κατέφυγε στον Νομό Ντρομ, όπου δίδασκε και έλαβε μέρος στην Αντίσταση. Μεταπολεμικά έγινε διευθυντής των αγγλόφωνων υπηρεσιών της γαλλικής ραδιοτηλεοράσεως και έδωσε αρκετές διαλέξεις στον Καναδά και στις ΗΠΑ. Εκλέχθηκε ως το τρίτο μέλος της 4ης έδρας της Γαλλικής Ακαδημίας το 1968 (διαδεχόμενος τον Αλφόνς Ζυν), ενώ διετέλεσε πρόεδρος του PEN International μεταξύ 1969 και 1971, της γαλλικής λέσχης PEN από το 1973 ως το 1976, και ο πρώτος πρόεδρος του γαλλικού Εθνικού Οπτικοακουστικού Ινστιτούτου το 1975.

Το ποιητικό έργο του Εμμανυέλ είναι το έργο ενός διανοούμενου ορμητικού, επαναστατικού και ρωμαλέου, ενώ εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από τον Χριστιανισμό. Στα πεζά του κείμενα εκθέτει τις εμπειρίες του από τη νεανική του ζωή και τη θητεία του στην ποίηση προκειμένου να εκφράσει μια δικής του επινοήσεως ασκητική.

Ο Πιερ Εμμανυέλ απεβίωσε στο Παρίσι το 1984, σε ηλικία 68 ετών, από γενικευμένο καρκίνο και τάφηκε στο Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ. Μαζί του είναι θαμμένη η σορός της δεύτερης συζύγου του, Ζανίν (το γένος Loo), η οποία απεβίωσε τον Απρίλιο του 2013.

Εργογραφία Επεξεργασία

Ποίηση Επεξεργασία

  • 1940: Elégies[2]
  • 1941: Tombeau d'Orphée[2]
  • 1942: Le Poète et son Christ[2]
  • 1943: Jour de colère με τον «Hymne de la liberté»[3]
  • 1943: «Les dents serrées», στην ανθολογία L’Honneur des poètes, Éditions de Minuit[4]
  • 1943: La Colombe[2]
  • 1944: Le Poète fou[2]
  • 1944: Mémento des vivants[2]
  • 1944: Sodome[2]
  • 1945: Combats avec tes défenseurs[5]
  • 1945: La liberté guide nos pas[2]
  • 1947: Poésie, raison ardente[2]
  • 1947: Qui est cet homme[2]
  • 1949: Car enfin je vous aime[2]
  • 1952: Babel[2]
  • 1956: Visage Nuage[2]
  • 1958: Versant de l'Âge[2]
  • 1961: Evangéliaire[2]
  • 1963: Le Goût de l'un[2]
  • 1963: La Nouvelle Naissance[2]
  • 1965: La Face Humaine[2]
  • 1970: Jacob[2]
  • 1973: Sophia[2]
  • 1976: La Vie Terrestre[2]
  • 1978: Tu[2]
  • Le Livre de l'Homme et de la Femme, μια τριλογία:[2]
    • 1978: Una ou la mort la vie[2]
    • 1979: Duel[2]
    • 1980: L’Autre [2]
  • 1981: L'Arbre et le Vent[2]
  • 1984: Le grand oeuvre, εκδόθηκε λίγες εβδομάδες προ του θανάτου του[5]
  • 1984: Le grand œuvre. Une cosmogonie

Μεταθανάτιες εκδόσεις Επεξεργασία

  • Tombeau d'Orphée suivi de Hymnes orphiques, επιμ. και πρόλογος της Anne-Sophie Andreu, έκδ. «L'Âge d'homme», coll. Amers, Λωζάνη 2001
  • Œuvres poétiques complètes, έκδ. «L'Âge d'homme», Λωζάνη 2001, τόμ. I, 1940-1963
  • Œuvres poétiques complètes, έκδ. «L'Âge d'homme», Λωζάνη 2003, τόμ. II, 1970-1984
  • Lettres à Albert Béguin : correspondance 1941-1952, επιμ. και σημειώσεις Aude Préta-de Beaufort, «L'Âge d'homme», coll. «Cahiers Pierre Emmanuel», nο. 2, Παρίσι και Λωζάνη 2005, ISBN 2-8251-1921-0.

Πεζά Επεξεργασία

  • 1950: The Universal Singular: The Autobiography of Pierre Emmanuel (μετάφ. Erik de Mauny), Grey Walls Press, Λονδίνο
  • 1967: Le monde est intérieur[2]

Ελληνικές μεταφράσεις Επεξεργασία

  • Τετράδιο Πιέρ Εμμανυέλ (συλλογή ποιημάτων που μεταφράσθηκαν κατά καιρούς από πολλούς μεταφραστές), εισαγωγή Jean Onimus, εκδ. «Ευθύνη», Αθήνα 1980, 218 σελ.


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/81108. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 Ιστοσελίδες με τίτλο «Œuvres de Pierre EMMANUEL» Αρχειοθετήθηκε 2010-11-20 στο Wayback Machine. (για τα έτη εκδόσεως) και «Pierre EMMANUEL (1916-1984)» Αρχειοθετήθηκε 2009-02-13 στο Wayback Machine., για το είδος του έργου, στον ιστότοπο της Γαλλικής Ακαδημίας. Ανακτήθηκαν στις 11 Ιουλίου 2010
  3. ↑ Pierre Emmanuel, "Jour de colère", "Hymne de la liberté" Αρχειοθετήθηκε 2012-03-07 στο Wayback Machine. στο oodoc.com
  4. ↑ «Baccalauréat : épreuve anticipée de français» Αρχειοθετήθηκε 2010-07-01 στο Wayback Machine. (στη γαλλική), ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2010
  5. ↑ 5,0 5,1 «PIERRE EMMANUEL PAPERS» Αρχειοθετήθηκε 2010-06-20 στο Wayback Machine. στις Βιβλιοθήκες του Wichita State University, ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2010

Πηγές Επεξεργασία

  • Το λήμμα «Εμμανυέλ, Πέτρος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 12 (1971), σελ. 243

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

 
  		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Pierre Emmanuel της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
 
  		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Pierre Emmanuel της Γαλλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πιερ_Εμμανυέλ&oldid=10036160"