Η Πινακοθήκη Χαλ'ας Κουν, επίσης γνωστή ως Καλτζού Ματζά, είναι γκαλερί τέχνης στο χωριό Ομπινίτσα, κοινότητα Σετόμα, Επαρχία Βόρου, νοτιοανατολική Εσθονία.

Πινακοθήκη Χαλ'ας Κουν
Χάρτης
Είδοςαρχιτεκτονική κατασκευή και έκθεση τέχνης
Γεωγραφικές συντεταγμένες57°48′35″N 27°26′22″E
Διοικητική υπαγωγήSetomaa Rural Municipality
ΤοποθεσίαΟμπινίτσα
ΧώραΕσθονία
Έναρξη κατασκευής2004

Η πινακοθήκη εμφανίζει μοντέρνα τέχνη των Σέτος (εθνοτικές και γλωσσικές Φιννοουγκρικές μειονότητες), αλλά και εποχιακές εκθέσεις άλλων ιθαγενών. Τα ακόλουθα άτομα εκπροσωπούνται στην γκαλερί: Ιβάνοφ Αλεξάντερ, Ντ. Ιρίν Γιούρι, Μικούσεβ Πασά, Ρτζάμποβ Πιότρ (έρζα), Μαρκ Κοστάμπι, Λωρίτσα Πιίτρε, Τουμ Μάλεβ, Κάλβε Τούμας, Μάργκνα Επ, Κύισων Λέμπιτ, Κούουσινγκ Ματί, Ριίτσααρ Έβαρ, Ριίτσααρ Ραΐλι, Γκαλκ Άλμπερτ, Ναβιτρόλα, Τζουρίσε Έρκι, Κάλντε Όβε και Κάλντε Κάλι, Μπάφαλο Γουίντ, Ιτζαβόινεν Εέρο, Καχούσκ Σάλμε, Καχούσκ Παϊβί, Καχούσκ Μααλί και Καουκσί Ούλε.[1]

Ιστορία Επεξεργασία

Αρχικά, το κτήριο ανήκε στον Ιβάν Καλτζού. Η οικογένεια του Καλτζού αποτελούνταν από τη σύζυγό του, την Κάτι, και τα έξι παιδιά τους, Άννα, Μαρία, Άλι, Σόντζα, Όλι και τον γιο του Άλι τον Μιχέλ. Το 1933, χτίστηκε ο δεύτερος όροφος στο σπίτι. Ο Ιβάν δημιούργησε ένα κατάστημα στο σπίτι. Πουλούσαν οικιακά είδη, κυρίως σιδηρά εργαλεία και εξαρτήματα. Το 1940, το κατάστημα εθνικοποιήθηκε, η οικογένεια ανακοινώθηκε ως Κουλάκοι, ο Μιχέλ, ο γιος τους, σκοτώθηκε και μέρος της οικογένειας απελάθηκε το 1949. Το 1945, το Συμβούλιο του χωριού Ομπινίτσα ιδρύθηκε στο κτήριο. Μετά από αυτό, το κτήριο φιλοξένησε επίσης μαγαζί με γαλακτοκομικά προϊόντα, ταχυδρομείο, σταθμό ιατρικής βοήθειας, βιβλιοθήκη και κοινοτικό κέντρο. Το γραφείο της κρατικής φάρμας της Οβινίτσας βρισκόταν στο κτήριο κατά τη διάρκεια της περιόδου 1960-1995. Ο Έβαρ Ριίτσααρ δημιούργησε στο κτήριο μια πινακοθήκη που ονόμασε Χαλ'ας Κουν το 2004.[2]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Eesti käsitöö, folk ja tantsukultuur: rikkalik ja põnev - Setokunst.ee». www.setokunst.ee. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2021. 
  2. Sillaots, Liidia Obinitsa ajast aega, Hilanamoro, 2006.