Ποζολάνη
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η ποζολάνη είναι ένα ανόργανο υλικό με ιδιότητες παραπλήσιες με αυτές του τσιμέντου (υδραυλικές ιδιότητες).[1]
Προέλευση
ΕπεξεργασίαΜπορεί να προέρχεται είτε από τη φύση (φυσικές ποζολάνες), είτε από τεχνητές πηγές (σκωρία υψικαμίνων, ιπτάμενη τέφρα - στάχτη σταθμών παραγωγής ενέργειας που χρησιμοποιούν κάρβουνο ή λιγνίτη - ή silica fume - στάχτη που παράγεται κατά τη θέρμανση πυριτικού).[2]
Η φυσική ποζολάνη είναι βιομηχανικό ορυκτό ηφαιστειακής προέλευσης (ηφαιστειακοί τόφφοι) και περιέχει υψηλό ποσοστό ενεργού διοξειδίου του πυριτίου αλλά και οξείδιο του αργιλίου - αλουμίνα. Μεγάλη ποικιλία ορυκτών έχει ποζολανικές ιδιότητες και μπορούν να χαρακτηριστούν φυσικές ποζολάνες.[3]
Ιδιότητες
ΕπεξεργασίαΑλεσμένη ποζολάνη, αναμιγμένη με άσβεστο και νερό, δημιουργεί ένα είδος κονιάματος. Αυτό συμβαίνει γιατί με την παρουσία της ασβέστου και του νερού, το πυριτικό και η αλούμινα αντιδρούν σχηματίζοντας υδραυλικές ενώσεις, όπως ακριβώς και στο τσιμέντο.[4]
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΗ ανακάλυψη των ιδιοτήτων της ποζολάνης έγινε από τους Ρωμαίους. Το όνομά της προέρχεται από το χωριό Ποτσουόλι (Pozzuoli. που ονομαζόνταν τότε Puteoli) της Ιταλίας στην περιοχή του Βεζούβιου απ' όπου εξορύχθηκαν σημαντικές ποσότητες από τους Ρωμαίους. Η ποζολάνη ήταν συστατικό του Ρωμαϊκού σκυροδέματος - λατ. opus caementicium - το οποίο αποτέλεσε σημαντική καινοτομία των Ρωμαίων στις κατασκευές.[3]
Χρήσεις
ΕπεξεργασίαΣήμερα χρησιμοποιείται ευρύτατα στην τσιμεντοβιομηχανία (ποζολανικά τσιμέντα) σαν πρόσθετο.[3]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΕπεξεργασίαΑναφορές
Επεξεργασία- ↑ «Ποζολάνη». Inerbeton. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2015.
- ↑ «Ποζολάνη, θηραϊκή γή». ΠΡΟΛΑΤ - Σ. Δημόπουλος και ΣΙΑ Ε.Ε. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Lava ποζολάνη». ΛΑΒΑ Μεταλλευτική & Λατομική Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2015.
- ↑ «Ποζολάνη - 45μm». Όλυμπος ΑΕ Βιομηχανική Ορυκτά. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2015.