Πολάβοι

Οι Πολάβοι (γερμανικά: Polaben, λατινικά: Polabi) ήταν Σλάβοι, οι οποίοι κατοικούσαν κατά τον Μεσαίωνα στον γεωγραφικό χώρο, που ορίζεται νότια από τη Βαλτική Θάλασσα, βόρεια από τη Λουσατία, δυτικά από τον Κάτω Όντερ και ανατολικά από τον Κάτω Έλβα. Το όνομά τους είναι σύνθεση των λέξεων πο και Λάμπα, δηλαδή «κατά μήκος του Έλβα». Διαιρούνταν σε τρεις φυλές, τους Βένδους, τους Λουτίκους ή Βελέτους (Lutici ή Veleti) και Οβότριτες (Bodrichi ή Obodrity). Κατά κύριο λόγο η ασχολίες τους ήταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, κυρίως την καλλιέργεια φρούτων και λαχανικών. Είχαν αναπτύξει επίσης τη βιοτεχνία και το εμπόριο.

Κατά τις αρχές του 9ου αιώνα οι Πολάβοι ήταν χωρισμένοι σε τρία πριγκιπάτα, ανάλογα με τις φυλές τους. Ο Λοθάριος δούκας της Σαξονίας και ο Αλβέρτος Α΄ των Ασκάνια μάργραβος του Βραδενβούργου (ο επιλεγόμενος "η Άρκτος") έθεσαν υπό την εξουσία τους τούς Λουτίκους. Μέσα στον επόμενο (13ο αιώνα) είχε ολοκληρωθεί η υποταγή του συνόλου των Πολάβων στους Γερμανούς ηγεμόνες. Η γλώσσα των Πολάβων, συγγενής με την Πολωνική και την Κασουμπική, διατηρήθηκε εν χρήσει σε τμήματα της Κάτω Σαξονίας μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα.

Πηγή

• Encyclopedia Britannica 2009 DVD edition