Πορτρέτο του Μπάρμπα Τανγκί
Ο πίνακας Πορτρέτο του Μπάρμπα Τανγκί, ζωγραφίστηκε από τον Βίνσεντ βαν Γκογκ το 1887 και είναι ένας από τους τρεις του Ζουλιέν Τανγκί που έκανε ο ζωγράφος. Τα τρία έργα δείχνουν την εξέλιξη του καλλιτεχνικού ύφους του Βαν Γκογκ μετά την άφιξή του στο Παρίσι και τη συμμετοχή του στο κίνημα του Ιαπωνισμού. Το πρώτο είναι μελαγχολικό και σχηματίζεται από μια απλή σύνθεση. Το δεύτερο παρουσιάζει τη δουλειά του Βαν Γκογκ με τις ιαπωνικές εκτυπώσεις. Το τελευταίο και πιο εξελιγμένο σε ύφος, ικανότητα και χρώμα, ενσωματώνει την ιαπωνική τέχνη, τον ιμπρεσιονισμό και άλλες επιρροές από την Παρισινή καλλιτεχνική κοινότητα. Αυτό το έργο αποπνέει τη γαλήνη που επιζητούσε ο Βαν Γκογκ για τον εαυτό του. Ο τελευταίος πίνακας του Τανγκί βρίσκεται στο Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι.
| Πορτρέτο του Μπάρμπα Τανγκί (τελευταία εκδοχή) | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Πορτρέτο του Μπάρμπα Τανγκί (τελευταία εκδοχή) |
| Δημιουργός | Q5582 |
| Έτος δημιουργίας | 1887 |
| Είδος | Λάδι σε μουσαμά |
| Ύψος | 65 εκ. |
| Πλάτος | 51 εκ. |
| Μουσείο | Μουσείο Ροντέν, Παρίσι |
| Αριθμός καταλόγου | F363 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Ο Βαν Γκογκ στο Παρίσι Επεξεργασία
Το 1886, ο Βαν Γκογκ έφυγε για πάντα από την Ολλανδία. Μετακόμισε στο Παρίσι για να μείνει με τον αδελφό του Τεό, έναν Παρισινό έμπορο τέχνης. Ο Βίνσεντ έφτασε στο Παρίσι ως ένας συνεσταλμένος και μελαγχολικός άντρας. Αν και η προσωπικότητά του δεν θα άλλαζε ποτέ, εξελίχθηκε καλλιτεχνικά σε αυτό που θα περιέγραφε ένας κριτικός "πουλί που κελαηδάει".[1] Έχοντας επηρεαστεί από τους μεγάλους δασκάλους της Ολλανδίας, ο ερχομός του στο Παρίσι σηματοδότησε την έκθεσή του στους Ιμπρεσιονιστές, συμβολιστές, πουαντιγιστές και την ιαπωνική τέχνη. Ο κύκλος των φίλων του περιελάμβανε τον Καμίλ Πισαρό, Τουλούζ Λωτρέκ, Πωλ Γκωγκέν, Εμίλ Μπερνάρντ, Πωλ Σινιάκ και άλλους. Τα έργα των Ιαπώνων τυπογράφων Hiroshige και Hokusai επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον Βαν Γκογκ, τόσο για το θέμα όσο και για το ύφος των επίπεδων χρωματικών μοτίβων χωρίς σκιά. Τα δύο χρόνια από το 1886 μέχρι το 1888, τα πέρασε δουλεύοντας στο Παρίσι εξερευνώντας τα διάφορα είδη ζωγραφικής και δημιουργώντας το μοναδικό δικό του ύφος.[1]
Ο πίνακας Επεξεργασία
Ο πίνακας με τα ζωηρά χρώματα και το θέμα με αυτοπεποίθηση, αντιπροσωπεύουν την αλλαγή στη συμπεριφορά του Βίνσεντ.[2][3] Ο Βαν Γκογκ ονόμαζε τη χρήση των έντονων χρωμάτων "γυμναστική" που μέσω των πειραματισμών δημιουργούν μεγάλο βάθος, αρμονία και ισορροπία στη δουλειά του.[3][4] Ο πίνακας περιέχει για φόντο τις ιαπωνικές εκτυπώσεις του Βαν Γκογκ, που πωλούνταν στο μαγαζί του έμπορου χρωμάτων Τανγκί. Στην κορυφή του καπέλου του Τανγκί είναι το όρος Φούτζι.[3][4] Ηθοποιοί του Καμπούκι μοιράζονται τον τοίχο με ανθισμένες κερασιές.[4]
Οι ιαπωνικοί πίνακες αντιπροσωπεύουν την αναζήτηση του Βαν Γκογκ για ηρεμία, την οποία περιγράφει στην αδελφή του σε έναν γράμμα του αυτής της περιόδου, "το να έχω όσο το δυνατόν περισσότερη ηρεμία, αν και το να γνωρίζει κάποιος λίγα ή καθόλου για ορισμένα ζητήματα, είναι ίσως η καλύτερη θεραπεία για όλες τις ασθένειες, από όλα τα πράγματα που πωλούνται στο φαρμακείο".[2][3] Σε μια προσπάθειά του να αποτυπώσει την ηρεμία στον πίνακά του, ο Βαν Γκογκ ζωγραφίζει τον Τανγκί με ένα ήρεμο και στοχαστικό ύφος. Η ιστορικός του Συμβολισμού Ναόμι Μάουερ τον περιγράφει ότι έχει την "χαρακτηριστική ηρεμία του Βούδα"[3]
Ο Βαν Γκογκ πέθανε το 1890 και o Τανγκί τέσσερα χρόνια αργότερα. Μετά το θάνατό του, η κόρη του πούλησε τον πίνακα "Πορτρέτο του Μπάρμπα Τανγκί" στον γλύπτη Ωγκύστ Ροντέν.[5] Το "Πορτρέτο του Μπάρμπα Τανγκί" που πριν βρισκόταν στην προσωπική συλλογή του Ροντέν, τώρα βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Ροντέν στο Παρίσι.[6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Wallace, R (1969). The World of Van Gogh (1853-1890)
. Alexandria, VA, USA: Time-Life Books. σελίδες 40, 69.
- ↑ 2,0 2,1 Meier-Graefe, J (1987) [London: Michael Joseph, Ltd. 1936]. Vincent Van Gogh: A Biography. Mineola, NY, USA: Dover Publications. σελίδες 56–57There are other pages that also provide background about van Gogh's evolution since coming to Paris, such as pages 68, 77
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Maurer, N (1999) [1998]. The pursuit of spiritual wisdom: the thought and art of Vincent Van Gogh and Paul Gauguin. Cranbury: Associated University Presses. σελίδες 55, 59. ISBN 0-8386-3749-3.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Finlay, V (2002). Color: A Natural History of the Palette. New York and Toronto: Random House Trade Paperbacks. σελ. 20. ISBN 0-8129-7142-6.
- ↑ Strieter, T (1999). Nineteenth-Century European Art: A Topical Dictionary. Westport, CT, USA: Greenwood Press. σελίδες 174–175. ISBN 0-313-29898-X.
- ↑ «Rodin as a Collector (Extract from the work Rodin - Le musée et ses collections, published by Scala, Paris, 1996)». Collections. Musée Rodin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2011.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Ζωγραφική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |