Ο όρος έμπρακτη προπαγάνδα αναφέρεται στην δράση η οποία σκοπό έχει να αποτελέσει καταλύτη για επανάσταση. Σχετίζεται κυρίως με πράξεις βίας από υποστηρικτές του εξεγερσιακού αναρχισμού στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, κυρίως με βομβιστικές ή δολοφονικές επιθέσεις που στόχευαν την άρχουσα τάξη, αλλά υπήρχε και μη βίαιη εκδοχή.[1] Αυτές οι πράξεις στόχευαν να πυροδοτήσουν το «πνεύμα της επανάστασης» σε ανθρώπους που διαδήλωναν κατά του κράτους δείχνοντας πως δεν ήταν παντοδύναμο και πίστευαν πως θα αύξανε την υποστήριξη σε αναρχικά κινήματα καθώς το κράτος θα αναγκαζόταν να γίνει πιο καταπιεστικό.[2] Το 1881, η διεθνής συνεδρίαση αναρχικών στο Λονδίνο ενέκρινε αυτή την τακτική.[3]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Anarchist historian George Woodcock, when dealing with the evolution of anarcho-pacifism in the early 20th century, reports that "the modern pacifist anarchists, ...have tended to concentrate their attention largely on the creation of libertarian communities – particularly farming communities – within present society, as a kind of peaceful version of the propaganda by deed." George Woodcock. Anarchism: A History of Libertarian Ideas and Movements (1962)
  2. Merriman, John (2009). The Dynamite Club. Boston: Houghton Mifflin Harcourt. ISBN 0-618-55598-6. 
  3. Abidor, Mitchell, επιμ. (2016). Death to Bourgeois Society: The Propagandists of the Deed. PM Press. ISBN 978-1629631127. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2018.