Προς πώληση: βρεφικά παπούτσια, εντελώς αφόρετα

Το "Προς πώληση: βρεφικά παπούτσια, εντελώς αφόρετα." είναι μια ιστορία έξι λέξεων, που θεωρείται ως έργο του Ερνέστ Χέμινγκγουεϊ, αν και η σύνδεση με αυτόν είναι αρκετά απίθανη. Οι εκδοχές της ιστορίας αυτής χρονολογούνται στις αρχές του 1900, εξελίχθηκαν και επεκτάθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια από την αρχική δημοσίευσή της. Η πρώτη γνωστή σύνδεση με τον Χέμινγκγουεϊ έγινε το 1991, 30 χρόνια μετά το θάνατό του. Η ιστορία είναι ένα από τα πιο διάσημα παραδείγματα ενός "φλας" μυθιστορήματος.

Μια ιστορία έξι λέξεων σχετικά με ένα ζευγάρι παπούτσια για μωρά που θεωρείται ένα ακραίο παράδειγμα ενός "φλας" μυθιστορήματος.

Αυτό το άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 16 Μαϊου 1910 ανακαλεί μια προγενέστερη διαφήμιση που φάνηκε στον συντάκτη αρκετά τραγική.

Περιεχόμενο

Η ιστορία είναι υπό τη μορφή μιας αγγελίας και υπονοεί μια μεγαλύτερη αφήγηση που περιλαμβάνει απώλεια εγκυμοσύνης, ξαφνικό θάνατο ενός μωρού ή εγκαταλελειμμένα σχέδια για την απόκτηση ενός παιδιού.

Ο Ισχυρισμός

Ο ισχυρισμός ότι ο Χέμινγκγουεϊ ήταν ο συγγραφέας της ιστορίας προέρχεται από ένα αβάσιμο ανέκδοτο σχετικά με ένα στοίχημα μεταξύ συγγραφέων. Λέγεται ότι ο Χέμινγκγουεϊ ισχυρίστηκε ότι μπορούσε να γράψει μια μικρή ιστορία με μόνο έξι λέξεις. Σε επιστολή του το 1991 στον Καναδέζο κωμικό Τζον Ρόμπερτ Κολόμπο, ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Αρθουρ Κλαρκ αναφέρει: "Υποτίθεται ότι κέρδισε [ο Χέμινγκγουεϊ] ένα στοίχημα 10 δολαρίων (όχι μικρό ποσό την δεκαετία του '20) από τους συγγραφείς φίλους του. Τον πλήρωσαν χωρίς να πουν λέξη... Να'το. Ακόμα δεν μπορώ να το σκεφτώ χωρίς να κλαίω-- ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ. ΒΡΕΦΙΚΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ. ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΦΟΡΕΤΑ."

Ιστορία

Οι εκδοχές της ιστορίας χρονολογούνται από το 1906. Η έκδοση της 16ης Μαΐου 1910, στο The Spokane Press είχε ένα άρθρο με τίτλο "Η Τραγωδία του Θανάτου ενος Μωρού Αποκαλύπτεται σε Πώληση Ρούχων".

Το 1917, ο William R. Kane δημοσίευσε ένα κομμάτι σε περιοδικό που ονομάζεται The Editor όπου περιέγραψε την βασική ιδέα μιας θλιμμένης γυναίκας που είχε χάσει το μωρό της και προτείνει ακόμη και τον τίτλο Μικρά Παπούτσια, Εντελώς Αφόρετα. Στην εκδοχή του της ιστορίας, τα παπούτσια δίνονται αντί να πωλούνται. Υποδηλώνει ότι αυτό θα παρέχει κάποια παρηγοριά για την ιδιοκτήτρια, καθώς θα σήμαινε ότι ένα άλλο μωρό θα επωφεληθεί, τουλάχιστον άμεσα.

Μέχρι το 1921, η ιστορία είχε ήδη γίνει παρωδία: το τεύχος του Ιουλίου του περιοδικού Judge περιείχε μια εκδοχή που χρησιμοποιούσε ένα καρότσι μωρού αντί για παπούτσια· ωστόσο, ο αφηγητής περιέγραψε και την επικοινωνία με τον πωλητή για να δώσει συλλυπητήρια, μόνο για να του πουν ότι η πώληση οφείλεται στη γέννηση δίδυμων και όχι ενός μόνο παιδιού.

Η πρώτη γνωστή σύνδεση με τον Χέμινγκγουεϊ ήταν το 1991, τριάντα χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα. Αυτή η αποδοχή ήταν σε ένα βιβλίο του Πίτερ Μίλερ που ονομάζεται Get Published! Get Produced!: A Literary Agent's Tips on How to Sell Your Writing. Είπε ότι την ιστορία του την είπε ένας "καθιερωμένος συνδικαλιστής εφημερίδων" το 1974. Το 1992, ο Τζον Ρόμπερτ Κολόμπο εκτύπωσε ένα γράμμα από τον Άρθουρ Κλαρκ που επανέλαβε την ιστορία, με τον Χέμινγκγουεϊ να έχει κερδίσει 10 δολάρια από κάθενα συγγραφέα φίλο του.

Αυτή η σύνδεση με τον Χέμινγκγουεϊ ενισχύθηκε από ένα έργο με μοναδικό πρωταγωνιστή που ονομάζεται Papa του Τζον Ντε Γκρουτ, το οποίο έκανε το ντεμπούτο του το 1996. Το έργο λαμβάνει χώρα σε μια φωτογράφιση για το περιοδικό Life το 1959, όπου ο Ντε Γκρουτ βάζει τον πρωταγωνιστή να εκφέρει τη φράση για να αναδείξει την λακωνικότητα του Χέμινγκγουεϊ. Στο Playbill, ο Ντε Γκρουτ υπερασπίστηκε την απεικόνιση του Χέμινγκγουεϊ λέγοντας: "Όλα στο έργο βασίζονται σε γεγονότα όπως περιγράφονται από τον Ερνέστ Χέμιγκγουεϊ, ή εκείνους που τον γνώριζαν καλά. Εάν αυτά τα πράγματα όντως συνέβησαν δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αλλά ο Χέμινγκγουεϊ και πολλοί άλλοι υποστηρίζουν ότι συνέβησαν."

Φήμη

Το να λες μια ιστορία με πολύ λίγα λόγια ονομάστηκε flash fiction ("φλας" μυθιστόρημα) το 1992. Το όριο των έξι λέξεων γέννησε την ιδέα των Απομνημονευμάτων Έξι Λέξεων, συμπεριλαμβανομένης μιας συλλογής που δημοσιεύθηκε σε μορφή βιβλίου το 2008 από το περιοδικό Smith, και δύο επιπλέον βιβλία που δημοσιεύτηκαν το 2009.