Κατάλογος πρωθυπουργών του Τόγκο
Αυτός είναι ένας κατάλογος των πρωθυπουργών του Τόγκο από τη δημιουργία του αξιώματος του πρωθυπουργού το 1960 μέχρι σήμερα. Συνολικά δεκατρία άτομα έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί του Τόγκο - δώδεκα άνδρες και μία γυναίκα. Μεταξύ αυτών, ένα άτομο, ο Εντέμ Κοτζό, έχει υπηρετήσει σε δύο μη διαδοχικές περιπτώσεις.
Η σημερινή πρωθυπουργός, Βικτουάρ Τομεγκά Ντογκμπά, διορίστηκε από τον πρόεδρο Φορ Γκνασινγκμπέ. Ορκίστηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020.
Σύγκρουση με την προεδρία του 1991
ΕπεξεργασίαΤους μήνες που ακολούθησαν τον διορισμό του Ζοζέφ Κοκού Κοφιγκό ως πρωθυπουργού από την Εθνική Διάσκεψη στις 27 Αυγούστου 1991,[1] οι στρατιώτες των Ενόπλων Δυνάμεων του Τόγκο (FAT), πιστοί στον πρόεδρο Γκνασινγκμπέ Εγιαντεμά, προσπάθησαν επανειλημμένα να εκδιώξουν τον Κοφιγκό:
- Την 1η Οκτωβρίου 1991 οι στρατιώτες κατέλαβαν τον εθνικό ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό και απαίτησαν από τον Κοφιγκό να παραιτηθεί[1][2] προτού εγκαταλείψουν το σταθμό. Ο Κοφιγκό ανέφερε στη συνέχεια σε μήνυμα στο ραδιόφωνο ότι είχε αποκατασταθεί η τάξη.[2]
- Στις 8 Οκτωβρίου 1991 στρατιώτες επεχείρησαν ανεπιτυχώς να απαγάγουν τον Κοφιγκό και τέσσεα άτομα ανακοινώθηκε ότι σκοτώθηκαν στις διαδηλώσεις και βίαιες συγκρούσεις που ακολούθησαν.[3]
- Στα τέλη Νοεμβρίου του 1991 ο στρατός άρχισε να πολιορκεί την επίσημη κατοικία του Κοφιγκό στη Λομέ έπειτα από την απαγόρευση που επιβλήθηκε στο κόμμα του Εγιαντεμά Λαϊκός Συναγερμός του Τόγκο (RPT) από το μεταβατικό Ανώτατο Συμβούλιο της Δημοκρατίας (HCR).[4] Ο στρατός απαίτησε την παραίτηση της κυβέρνησης Κοφιγκό και απείλησε να "αφήσει στάχτες στην πόλη".[5] Επίσης ζήτησαν να νομιμοποιηθεί ξανά το RPT και να διαλυθεί το HCR.[6] Ο Κοφιγκό ζήτησε τη βοήθεια του γαλλικού στρατού. Ο Εγιαντεμά κάλεσε δημοσίως τους στρατιώτες να επιστρέψουν στους στρατώνες τους και εξέφρασε τη συνεχή εμπιστοσύνη του στον Κοφιγκό, αλλά τον κάλεσε επίσης να ξεκινήσει διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης εθνικής ενότητας.[5] Έπειτα από διήμερες συνομιλίες, ο στρατός έλυσαν την πολιορκία[6]. Όμως, σύντομα άρχισαν ξανά την πολιορκία[7] με τον Κοφιγκό να καταφεύγει ξανά σε γαλλική βοήθεια, αρνούμενος να διαλύσει την κυβέρνησή του, αν και προσφέρθηκε να συμπεριλάβει στην κυβέρνηση υποστηρικτές του Εγιαντεμά.[8] Στις 3 Δεκεμβρίου 1991 οι στρατιώτες κατόρθωσαν να συλλάβουν τον Κοφιγκό σε μια σφοδρή επίθεση στην επίσημη κατοικία του, στην οποία συμμετείχαν άρματα μάχης και πολυβόλα. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν σε αυτο το κύμα βίας:[9][10] τουλάχιστον 17,[9] και πιθανώς περισσότεροι από 200.[10] Οι στρατιώτες μετέφεραν τον Κοφισκό για συνομιλίες με τον Εγιαντεμά,[9] ο οποίος πιστεύεται ευρέως ότι βρισκόταν πίσω από τις δράσεις του στρατού, παρότι δεν είχε αναλάβει την ευθύνη γι' αυτούς. Αργότερα την ίδια ημέρα, ο Εγιαντεμά εξέδωσε δήλωση στην οποία ανέφερε ότι ο ίδιος και ο Κοφιγκό θα σχηματίσουν νέα μεταβατική κυβέρνηση. Αν και ο Κοφιγκό παρέμεινε στο αξίωμα, η εξουσία του θεωρήθηκε περιορισμένη.[10] Στις 31 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε μια νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Κοφιγκό , στην οποία υπηρετούσαν και τρία μέλη του RPT. Τα περισσότερα μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης παρέμειναν στη θέση τους.[4]
Καθήκοντα και αρμοδιότητες
ΕπεξεργασίαΟ Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Πρωθυπουργό. Ο ίδιος τον παύει από τα καθήκοντά του.[11]
Ο πρωθυπουργός είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης. Κατευθύνει τη δράση της κυβέρνησης και συντονίζει τα καθήκοντα των άλλων μελών της. Προεδρεύει των επιτροπών άμυνας. Αναπληρώνει, σε περίπτωση που προκύψει, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην προεδρία των Συμβουλίων που προβλέπονται στα άρθρα 66 και 72 του παρόντος Συντάγματος. Διασφαλίζει την προσωρινή εκπροσώπηση του αρχηγού του κράτους σε περίπτωση ανικανότητας λόγω ασθένειας ή απουσίας από την εθνική επικράτεια.[12]
Πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Πρωθυπουργός παρουσιάζει ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης το πρόγραμμα δράσης της κυβέρνησής του.
Η Εθνοσυνέλευση του παρέχει την εμπιστοσύνη της με ψηφοφορία με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της.[12]
Ο Πρωθυπουργός διασφαλίζει την εκτέλεση των νόμων.[13]
Μπορεί να μεταβιβάζει ορισμένες από τις εξουσίες του στους υπουργούς.
Οι πράξεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, εκτός από εκείνες που προβλέπονται στα άρθρα 4, 66, 68, 73, 74, 98, 100, 104 και 109 του παρόντος Συντάγματος, προσυπογράφονται από τον Πρωθυπουργό ή, κατά περίπτωση, από τους Υπουργούς στους οποίους έχει ανατεθεί η εκτέλεσή τους..[14]
Κατάλογος πρωθυπουργών
Επεξεργασία- Πολιτικά κόμματα και λοιπές παρατάξεις
| Σειρά | Πορτρέτο | Όνομα (γέννηση–θάνατος) |
Διάρκεια θητείας | Πολιτικό κόμμα | Πρόεδρος/οι | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Από | Έως | ||||||
| 1 | 
|
Σιλβάνους Ολίμπιο (1902–1963) |
27 Απριλίου 1960 | 12 Απριλίου 1961 | CUT | Ο ίδιος | |
| Η θέση καταργήθηκε (12 Απριλίου 1961 – 27 Αυγούστου 1991) | |||||||
| 2 | 
|
Ζοζέφ Κοκού Κοφιγκό (1948-) |
27 Αυγούστου 1991 | 23 Απριλίου 1994 | CFN | Εγιαντεμά | |
| 3 | 
|
Εντέμ Κοτζό (1938–2020) |
23 Απριλίου 1994 | 20 Αυγούστου 1996 | UDT | ||
| 4 | 
|
Κουάσι Κλούτσε (1945-2024) |
20 Αυγούστου 1996 | 21 Μαΐου 1999 | RPT | ||
| 5 | 
|
Εζέν Κόφι Αντομπολί (1934-) |
21 Μαΐου 1999 | 31 Αυγούστου 2000 | RPT | ||
| 6 | 
|
Αγκμπεγιομέ Κοτζό (1954–2024) |
31 Αυγούστου 2000 | 29 Ιουνίου 2002 | RPT | ||
| 7 | 
|
Κόφι Σαμά (1944-) |
29 Ιουνίου 2002 | 9 Ιουνίου 2005 | RPT | ||
| Γκνασινγκμπέ | |||||||
| Αμπάς | |||||||
| Γκνασινγκμπέ | |||||||
| (3) |
|
Εντέμ Κοτζό (1938–2020) |
9 Ιουνίου 2005 | 20 Σεπτεμβρίου 2006 | CPP | ||
| 8 |
|
Γιαγοβί Αγκμπογιμπό (1943–2020) |
20 Σεπτεμβρίου 2006 | 6 Δεκεμβρίου 2007 | CAR | ||
| 9 | .jpg)
|
Κομλάν Μαλί (1960-) |
6 Δεκεμβρίου 2007 | 8 Σεπτεμβρίου 2008 | RPT | ||
| 10 | 
|
Ζιλμπέρ Ουνγκμπό (1961-) |
8 Σεπτεμβρίου 2008 | 23 Ιουλίου 2012 | Ανεξάρτητος | ||
| 11 | .jpg)
|
Κουέσι Αουμέι-Ζουνού (1958-) |
23 Ιουλίου 2012 | 10 Ιουνίου 2015 | CPP / UNIR | ||
| 12 | 
|
Κομί Σελόμ Κλασού (1960-) |
10 Ιουνίου 2015 | 28 Σεπτεμβρίου 2020 | UNIR | ||
| 13 | 
|
Βικτουάρ Τομεγκά Ντογκμπέ (1959-) |
28 Σεπτεμβρίου 2020 | Σήμερα | UNIR | ||
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 "Oct 1991 — Failure of coup attempts", Keesing's Record of World Events, volume 37, October 1991, page 38,518.
- ↑ 2,0 2,1 "Effort to oust Togo's interim leader fails", Deseret News, 1 October 1991.
- ↑ "4 Killed After Rebel Troops Fail to Kidnap Togo Premier", The New York Times, 9 October 1991.
- ↑ 4,0 4,1 "Togo Leader Adds to Cabinet to End Crisis", The New York Times, 2 January 1992.
- ↑ 5,0 5,1 "France Moves Troops to Block Togo Coup", Associated Press, 30 November 1991.
- ↑ 6,0 6,1 "Soldiers abandon coup bid in Togo", The New York Times, 1 December 1991.
- ↑ "Soldiers, Breaking Promise, Resume Palace Siege in Togo", The New York Times, 2 December 1991.
- ↑ "Togo's Prime Minister Proposes Compromise", The New York Times, 3 December 1991.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 "Rebels Seize Togolese Premier", The New York Times, 4 December 1991.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 "Despite a Coup, Togo's Reform Prime Minister Clings to Post", Reuters, 5 December 1991.
- ↑ Άρθρο 66 του Συντάγματος του 1992.
- ↑ 12,0 12,1 Άρθρο 78 του Συντάγματος του 1992.
- ↑ Άρθρο 79 του Συντάγματος του 1992.
- ↑ Άρθρο 80 του Συντάγματος του 1992.