Η ιστορία αναφέρεται στον μυθικό βασιλιά της Κύπρου Πυγμαλίωνα και αναφέρει ότι κάποτε ερωτεύθηκε ένα γυναικείο άγαλμα της Αφροδίτης από ελεφαντόδοντο. Ζήτησε λοιπόν, τελικά, από τη θεά Αφροδίτη να του χαρίσει μια αληθινή γυναίκα όμοια με το άγαλμα. Μετά από λίγο, ο Πυγμαλίων είδε με έκπληξή του ότι το άγαλμα ήταν πια μια ζωντανή γυναίκα, η Γαλάτεια. Την νυμφεύθηκε και από τον Γάμο αυτόν γεννήθηκε ο Πάφος, πατέρας του Κινύρα. Αυτά αναφέρει η Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο κόρη του ήταν και η Μεθάρμη που παντρεύτηκε τον Κινύρα[1]. Υιός του Πυγμαλίωνα και της Γαλάτειας αναφέρεται ο Πάφος επώνυμος και ιδρυτής της Πάφου[2].

Πυγμαλίων
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Πυγμαλίων (Αρχαία Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓαλάτεια
ΤέκναΠάφος
Μεθάρμη
ΑδέλφιαΦράσιος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Pygmalion et Galatée, A-L. Girodet, 1819 - Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι (Γαλλία).

Ο Οβίδιος στις Μεταμορφώσεις του (βιβλίο Χ) διηγείται την ιστορία με κάποια παραλλαγή: εδώ ο Πυγμαλίων είναι γλύπτης, όχι βασιλιάς, και το άγαλμα δικό του δημιούργημα.

Μεταγενέστερες χρήσεις του μύθου

Επεξεργασία

Κατά τον Μεσαίωνα ο Πυγμαλίων αναφερόταν ως παράδειγμα των υπερβολών της ειδωλολατρίας, ίσως με κίνητρο την εκδοχή του Κλήμη του Αλεξανδρέως ότι ο Πυγμαλίων είχε φιλοτεχνήσει ένα άγαλμα της ίδιας της Αφροδίτης. Ο 18ος αιώνας ωστόσο βρίσκει τον μύθο ως διαδεδομένη αισθηματική ιστορία και ο Ρουσσώ δημιουργεί μία μουσική της παράσταση. Τον 19ο αιώνα κυριαρχούν εκδοχές στις οποίες το άγαλμα που ζωντάνεψε απορρίπτει τον Πυγμαλίωνα. Πρβλ. και το παραμύθι «Πινόκιο».

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. *[...]ἐγέννησε Κινύραν. οὗτος ἐν Κύπρῳ, παραγενόμενος σὺν λαῷ, ἔκτισε Πάφον, γήμας δὲ ἐκεῖ Μεθάρμην, κόρην Πυγμαλίωνος Κυπρίων βασιλέως [...], Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη Γ΄
  2. John Lemprière, Lempriere's Classical Dictionary for Schools and Academies: Containing Every Name and All that is Either Important Or Useful in the Original Work, έκδοση Towar & Hogan, 1832, σελίδα 275.
  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σ. 656
  • Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia