Πωλ Μπουρζέ
Ο Πωλ Μπουρζέ (γαλλικά: Paul Bourget) (1852 -1935), ήταν Γάλλος συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Υπήρξε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και ένθερμος Καθολικός. Ασχολήθηκε με τα πολιτικά, κοινωνικά και θρησκευτικά προβλήματα της εποχής του και οι απόψεις του αποτύπωσαν τις αντιλήψεις των Γάλλων συντηρητικών στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Η επιρροή του στο γαλλικό μυθιστόρημα ψυχολογικής ανάλυσης ήταν σημαντική.[12]
.jpg)
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Πωλ Μπουρζέ γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1852 στην Αμιένη. Πέρασε την παιδική του ηλικία και την εφηβεία του στο Κλερμόν-Φεράν από το 1854 έως το 1867, όπου ο πατέρας του ήταν καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος πριν αφοσιωθεί πλήρως στα γράμματα. Το 1867 αποκήρυξε τον Καθολικισμό αλλά άρχισε σταδιακά να επιστρέφει στη θρησκεία το 1889 και έγινε ένθερμος οπαδός της πίστης το 1901. Η επιστροφή στον καθολικισμό επηρέασε το μεταγενέστερο έργο του.
Έγινε δεκτός στη Γαλλική Ακαδημία το 1894 και το 1895 προήχθη σε αξιωματικό της Λεγεώνας της Τιμής, έχοντας λάβει το παράσημο του τάγματος δέκα χρόνια πριν. Πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1935 στο Παρίσι.[13]
Έργο Επεξεργασία
Ο Μπουρζέ αρχικά δελεάστηκε από το μυθιστόρημα ψυχολογικής ανάλυσης. Η λεπτότητα των αναλύσεών του για τα ήθη και τους χαρακτήρες σαγήνευσε το κοινωνικό κοινό που σύχναζε στα παριζιάνικα σαλόνια της Τρίτης Δημοκρατίας. Τα πρώτα του μυθιστορήματα - Σκληρό αίνιγμα (1885), Έγκλημα πάθους (1886), Αντρέ Κορνελίς (1887) και Ψέματα (1887) - εμπνευσμένο από τη ζωή του Οκτάβ Μιρμπώ - ήταν ψυχολογικές μελέτες στο ύφος του νατουραλισμού και είχαν μεγάλη επιτυχία και επίδραση στη νέα γενιά που αναζητούσε τη νεωτερικότητα.
Στη συνέχεια, στη δεύτερη περίοδο της λογοτεχνικής του σταδιοδρομίας, στρεφόμενος κατά του νατουραλισμού, ο μυθιστοριογράφος άλλαξε κατεύθυνση και πέρασε με το μυθιστόρημα Ο Μαθητής (1889), που θεωρείται το σημαντικότερο έργο του, στο ιδεολογικό και ηθικοπλαστικό μυθιστόρημα. Ο ψυχολογικός αναλυτής και κοσμικός μυθιστοριογράφος άρχισε να μεταμορφώνεται σε ηθικολόγο και συντηρητικό. Δεν ήταν πλέον ικανοποιημένος με την ανάλυση των ηθών, αλλά αποκαλύπτει την προέλευση και τις αιτίες τους, που υπόκεινται σε αναπόδραστους νόμους και η παράβαση των οποίων οδηγεί σε όλες τις ατομικές και κοινωνικές διαταραχές. Αυτό το νέο μονοπάτι οδήγησε τον Πωλ Μπουρζέ να γράψει ασκώντας κριτική, όχι στην κοινωνία, αλλά στις ανατροπές που την απειλούν: Ο σταθμός (1902), Ένα διαζύγιο (1904) και Ο δαίμονας του μεσημεριού (1914). Ο λογοτεχνικός προσανατολισμός του επηρεάστηκε από την πλήρη μεταστροφή του στον καθολικισμό το 1901 και επιχείρησε μια σύνδεση μεταξύ επιστήμης και πίστης, αναπτύσσοντας όλο και πιο διδακτικές απόψεις που υποστήριζαν την Εκκλησία, την παράδοση, τον εθνικισμό, τη μοναρχία. [14]
Πέραν του λογοτεχνικού έργου, δημοσίευσε δοκίμια, αρκετά αναφέρονται στο έργο των Σταντάλ, Φλωμπέρ, Μπωντλαίρ, Ιππολίτ Ταιν και Ερνέστ Ρενάν. Το 1883 έγραψε τα Δοκίμια σύγχρονης ψυχολογίας. Οι Μελέτες και πορτρέτα, που δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1888, περιέχουν εντυπώσεις από την παραμονή του Μπουρζέ στην Αγγλία και την Ιρλανδία - ειδικά οι αναμνήσεις των μηνών που πέρασε στην Οξφόρδη και το 1891 Συναισθήματα από την Ιταλία, σημειώσεις μιας περιοδείας στην Ιταλία, και το Outre-Mer (1895), ένα βιβλίο σε δύο τόμους, είναι το κριτικό του ημερολόγιο για μια επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1893. Το 1904 δημοσίευσε Τις εθνικές μας παραδόσεις, πώς να τις υπερασπιστούμε; (1904). Το έργο του περιλαμβάνει επίσης πρώιμα ποιήματα, αρκετά από τα οποία μελοποιήθηκαν από τον Κλωντ Ντεμπυσί, και μερικά θεατρικά έργα.
Ο Πωλ Μπουρζέ προτάθηκε πέντε φορές για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.[15]
Απόψεις Επεξεργασία
Η πολιτική στράτευση του Μπουρζέ κυρίως παρέμεινε περιορισμένη στη λογοτεχνική έκφραση, ωστόσο εκδηλώθηκε σε μαχητικά κινήματα. Οι θέσεις του ως παραδοσιακός, καθολικός, αντι-Ντρέιφους και υπέρ της μοναρχίας μυθιστοριογράφος είναι εξαιρετικά συντηρητικές και αντικατοπτρίζουν τη γαλλική παράδοση κατά τα χρόνια πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.[16]
Επιλογή έργων Επεξεργασία
Μυθιστορήματα Επεξεργασία
- Cruelle énigme (Σκληρό αίνιγμα, 1885)
- Un crime d'amour (Έγκλημα πάθους, 1886)
- André Cornélis (Αντρέ Κορνελίς, 1887)
- Mensonges (Ψέματα, 1887)
- Le Disciple (Ο Μαθητής, 1889)
- Un cœur de femme (Η καρδιά μιας γυναίκας, 1890)
- Cosmopolis (1892)
- La Terre Promise (Η γη της Επαγγελίας, 1892)
- Une idylle tragique (1896)
- La Duchesse Bleue (Η Μπλε Δούκισσα, 1898)
- Le Fantôme (Το Φάντασμα, 1901)
- L'Étape (Ο σταθμός, 1902)
- Un divorce (Ένα διαζύγιο, 1904)
- L'Émigré (Ο Μετανάστης, 1907)
- Le Démon de midi (Ο δαίμονας του μεσημεριού, 1914)
- Le Sens de la mort (1915) (Η έννοια του θανάτου)
- Lazarine (1917)
- Némésis (1918 )
- Laurence Albani (1919)
- Un drame dans le monde (Μια τραγωδία στον κόσμο, 1921)
- Le Danseur mondain (Ο Κοινωνικός Χορευτής, 1926)
- Nos actes nous suivent (1927) - Οι πράξεις μας μας ακολουθούν
- Le Diamant de la reine (1932) -Το Διαμάντι της Βασίλισσας
Διηγήματα Επεξεργασία
- L'Irréparable (1884) (Το ανεπανόρθωτο )
- Une nuit de Noël sous la Terreur (1907) (Μια νύχτα Χριστουγέννων την εποχή της τρομοκρατίας)
Ποιήματα Επεξεργασία
- La Vie inquiète (1875)
- Le Parnasse contemporain (1876)
- Edel (1878)
- Les Aveux (1882)
Δοκίμια Επεξεργασία
- Essais de psychologie contemporaine (Δοκίμια σύγχρονης ψυχολογίας, 1883)
- Ernest Renan (Ερνέστ Ρενάν,1883)
- Études et portraits (Μελέτες και πορτρέτα, 2 τόμοι 1891)
- Physiologie de l'Amour Moderne (Φυσιολογία Σύγχρονης Αγάπης,1891)
- Sensations d'Italie (Συναισθήματα από την Ιταλία) (1891)
- Guy de Maupassant
- Outre-mer (Σημειώσεις για την Αμερική) (1899)
- Nos traditions nationales, comment les défendre? (Τις εθνικές μας παραδόσεις, πώς να τις υπερασπιστούμε; 1904)
- L’Œuvre de Gustave Flaubert - Το έργο του Γκυστάβ Φλωμπέρ
- Pages de critique et de doctrine (Σελίδες κριτικής και δόγματος, 1912)
- Nouvelles Pages de critique et de doctrine (1922)
- La Leçon de Barrès (1924)
- Au service de l'ordre (Στην υπηρεσία της τάξης, 1929 – 1932, 2 τόμοι)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11893464m. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Paul-Bourget. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 12558. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 7,0 7,1 biografieonline
.it /biografia-paul-bourget. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11893464m. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /61051. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ . «britannica.com/biography/Paul-Bourget».
- ↑ . «poemswithoutfrontiers.org/Bourget».
- ↑ . «poemhunter.com/paul-bourget/biography/».
- ↑ . «nobelprize.org/nomination/archive/Nobel Prizes & Laureates».
- ↑ . «babelio.com/auteur/Paul-Bourget/».