Πόλεμος Σπάρτης και Περσίας
Ο Πόλεμος της Πάρτης με την Περσία διαδραματίστηκε το 399 - 396 π.Χ. και έληξε με νίκη των Σπαρτιατών.
| Πόλεμος Σπάρτης και Περσίας | |||
|---|---|---|---|
 Οπλίτες σε σχηματισμό φάλαγγας | |||
| Χρονολογία | τέλος καλοκαιριού 399 π.Χ. – 396 π.Χ. | ||
| Τόπος | Αιολικες πόλεις της Ιωνίας | ||
| Έκβαση | νίκη των Σπαρτιατών, θάνατος του Τισσαφέρνη | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
Εκτίληξη των γεγονότων
ΕπεξεργασίαΌταν ο Τισσαφέρνης ανέλαβε γενικός διοικητής της Ιωνίας, οι Έλληνες φοβούμενοι άμεσο κίνδυνο έστειλαν αντιπροσωπεία στην Σπάρτη ζητώντας βοήθεια. Οι Σπαρτιάτες αποδεχόμενοι τον ρόλο του προστάτη των Ελλήνων παράγγειλαν στον Τισαφέρνη να σεβαστεί τις συνθήκες ειρήνης του 412 και 411 π.Χ. . Ο τελευταίος όμως αγνόησε τους Σπαρτιάτες και άρχισε εχθροπραξίες. Οι Σπαρτιάτες τότε έστειλαν αποστολή με αρχηγό τον Θίμβρωνα επικεφαλής 1.000 Λακεδαιμίων, 3.000 άλλων Πελλοπονησίων και 300 Αθηναίων ιππέων. Άλλες ελληνικές πόλεις δεν συνέδραμαν στον αγώνα αυτόν. Ενισχύθηκε όμως στην Πέργαμο από τα απομηνάρια των Μυρίων που βρικόντουσαν εκεί. Στην συνέχεια ο Θίμβρων μην έχοντας επιτυχία αντικαθιστάθηκε από τον Δερκυλλίδα, τον επιλεγόμενο «Σίσυφο» ένεκα της πανουγίας του. Ο Δερκυλλίδας λοιπόν αναλαμβάνοντας το 399 π.Χ., αφού ήρθε σε συνενόηση με τον Τισσαφέρνη, χτύπησε τον Φαρνάβαζο, άσπονδο εχθρό του Τισσαφέρνη. Κατέλαβε τις αιολικές πόλεις που είχε ο Φαρνάβαζος και απόκτησε πολλά λάφυρα. Ο Φαρνάβαζος συνθηκολόγησε και διαμαρτυρήθηκε στον Αρταξέρξη για την ύπουλη στάση του Τισσαφέρνη. Ο Δερκυλλίδας όμως έχοντας πλούσια λάφυρα εξασφάλισε τον μισθό των πολεμιστών του, και έτσι εγκατέστησε το στρατηγείο του στην Έφεσο, όπου θριαμβολογόντας πέρασε άλλα δύο χρόνια με επιδρομές στα περίγυρα. Εντω μεταξύ Φαρνάβαζος και Τισσαφέρνης θέλοντας και μη, ένωσαν πάλι τις δυνάμεις τους και ναυπήγησαν στόλο για να αντεπιτεθούν. Στο παρασκήνιο ακόμα και ο Αρταξέρξης κινήθηκε και έπεισε τον κυβερνήτη της Κύπρου Ευαγόρα να συνδράμει. Οι Σπαρτιάτες έλαβαν γνώση της μηχανοραφίας από τον Ηρώδα τον Συρακούσιο, ο οποίος διέμενε στην Φοίνικη και ειδοποίησε τους εφόρους της Σπάρτης. Αμέσως κινητοποιήθηκε ο Αγησίλαος παίρνοντας μαζί του και τον Λύσανδρο και 30 επίλεκτους Σπαρτιάτες, 2.000 Λακαιδαιμονίους και 6.000 συμμάχους. Ο Αγησίλαος το 396 π.Χ. κατέλαβε την Καρία, και αφού πήρε πλούσια λάφυρα συνάντησε τους άλλους στην Έφεσο για να προετοιμαστεί. Είχε τώρα 18.000 στρατό και με αυτόν συνέτριψε τον Τισσαφέρνη στα πρόθυρα των Σάρδεων. Ο Τισσαφέρνης κλήθηκε στις Κολοσσές όπου και εκτελέστηκε. Το κεφάλι του στάλθηκε στα Σούσσα. Διάδοχος του Τισσαφέρνη ορίστηκε ο Τιθραύστης, ο οποίος αμέσως συνθηκολόγησε. Ο δε Αγησίλαος δοξάστηκε ως μεγάλος στρατηγός και ελευθερωτής.
Αποτίμηση
ΕπεξεργασίαΔυστυχώς η πλειοψηφία των ελληνικών πόλεων τότε χαρακτηρίζονταν από οπρτουνισμό και δέχονταν μοιρολατρικά οτι συνέβαινε. Πήγαιναν πότε με τους Πέρσες, πότε με τους Αθηναίους, τους Σπαρτιάτες, ή με κάποια άλλη πόλη. Μόνο λίγες, και ιδιαίτερα η Αθήνα και η Σπάρτη είχαν αναπτύξει θέληση για ανεξαρτησία και ελευθερία. Στην πρίπτωση εδώ η Σπάρτη για λίγο στάθηκε αντάξεια του ηγεμονικού της ρόλου. Η Αθήνα και άλλες πόλεις δεν συνέδραμαν επαρκώς. Ήταν και αυτό ένα λαμπρό μεν επεισόδιο των Ελληνοπερσικών Πολέμων, και ενώ Αθήνα και Σπάρτη αρχικά ένωσαν τις δυνάμεις τους, ένωσαν τους Έλληνες και απο κοινού αντέκρουσαν τους Μήδους, αργότερα αλληλοσπαραχτήκανε και μηδήσανε και αυτοί.
Πηγές
Επεξεργασία- Κορδάτος, Γιάννης. Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, 5ος Τόμος. Αθήνα, 20ός Αιώνας.