Ριφιφί στην Τράπεζα Εργασίας
Το ριφιφί της Τράπεζας Εργασίας γνωστό και ως «το μεγάλο ριφιφί του αιώνα», ήταν μια διάρρηξη με την μέθοδο του ριφιφί (κατά την οποία οι δράστες μπαίνουν πρώτα σε ένα παρακείμενο χώρο και από εκεί μπαίνουν στο χώρο που αποτελεί τον στόχο τους[1]), στο υποκατάστημα της Τράπεζας Εργασίας, στην οδό Καλλιροής 19, στο Νέο Κόσμο, στην Αθήνα, που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 19ης και 20ης Δεκεμβρίου του 1992.[2][3] Μέχρι σήμερα οι δράστες παραμένουν ασύλληπτοι.
| Ριφιφί της Τράπεζας Εργασίας | |
|---|---|
 Φωτογραφία από το τούνελ που έσκαψαν οι δράστες στο Ριφιφί της Τράπεζας Εργασίας και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ | |
| Ημερομηνία | 19 Δεκεμβρίου 1992 |
| Τοποθεσία | Οδός Καλλιροής 19, Νέος Κόσμος, Αθήνα |
| Επίσης γνωστό ως | Μεγάλο ριφιφί του αιώνα |
| Τύπος | Διάρρηξη με τη μέθοδο ριφιφί |
| Συλλήψεις | Αναγνώστης Καλαφάτης Διονύσης Παπασταματάτος |
| Καταδίκες | Καμία |
Το ριφιφί Επεξεργασία
Σύμφωνα με τις αρχές άγνωστοι δράστες εισήλθαν στο υπόγειο της τράπεζας όπου βρίσκονταν οι θυρίδες, μέσω ενός τούνελ που είχαν σκάψει από την κοίτη του ποταμού Ιλισσού και έφτανε στο υποκατάστημα περνώντας κάτω από την οδό Καλλιρρόης.
Το τούνελ είχε μήκος γύρω στα 25 μέτρα και κατά μήκος της διαδρομής του είχαν τοποθετηθεί υποστυλώματα και ράγες, οι οποίες χρησίμευαν για να κινείται πάνω τους ένα βαγονέτο, με το οποίο οι δράστες έβγαζαν όλα τα μπάζα κατά την εκσκαφή της σήραγγας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αστυνομίας οι δράστες χρειάστηκαν 10 μέρες έως 3 μήνες προκείμενου να σκάψουν όλο το τούνελ. Κατά την είσοδο τους στο υπόγειο χώρο της Τράπεζας οι δράστες παραβίασαν 301 από τις 1.151 θυρίδες και αφαίρεσαν το περιεχόμενό τους. Εκτιμάται ότι η αξία των κλοπιμαίων ανερχόταν σε 5 δισεκατομμύρια δραχμές. [2]
Οι έρευνες Επεξεργασία
Οι πρώτες έρευνες της Ελληνικής Αστυνομίας δεν οδήγησαν κάπου σχετικά με την εξακρίβωση της ταυτότητας των δραστών της ληστείας. Στις 12 Ιανουαρίου 1993 ανακαλύφτηκαν τυχαία σε ερημική τοποθεσία σε παραλία της Βραυρώνας ομόλογα, επιταγές και άλλα έγγραφα που περιέχονταν σε θυρίδες της Τράπεζας.[2] Οι αρχές θεώρησαν τότε ότι πιθανόν οι δράστες να διέφυγαν με τα κλοπιμαία στο εξωτερικό χρησιμοποιώντας κάποιο σκάφος.
Μαρτυρία από κρατούμενο Επεξεργασία
Τον Ιουλίο του 1994, ο Σύριος κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού Τζουμάχ Χαλίντ υπέδειξε ως δράστες του ριφιφί της Τράπεζας Εργασίας τον υποδιευθυντή του υποκαταστήματος Αναγνώστη Καλαφάτη, τον υπάλληλο των ΕΛΤΑ Λάμπρο Κότσαλο και τους επιχειρηματίες Στέλιο Κολοβό, Διονύση Παπασταμάτο και Μανώλη Σπανουδάκη. [2] Ο Χαλίντ ισχυρίστηκε στην κατάθεση του στις δικαστικές αρχές ότι είχε πάρει μέρος στο ριφιφί και ο ίδιος βοηθώντας στο σκάψιμο του τούνελ και στην τοποθέτηση των υποστυλωμάτων αλλά οι υπόλοιποι δράστες αθέτησαν την υπόσχεση τους να του καταβάλουν 30 εκατομμύρια δραχμές βάσει της συμφωνίας που είχαν κάνει και έτσι ο ίδιος τους κατέδωσε στις αρχές.
Ο ανακριτής που είχε αναλάβει την υπόθεση θεώρησε επαρκείς ενδείξεις τους ισχυρισμούς και εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τους δράστες, που είχε κατονομάσει ο Χαλίντ. Ο Καλαφάτης και ο Παπασταματάτος προφυλακίστηκαν μετά την απολογία τους, ο Κότσαλος αφέθηκε προσωρινά ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ενώ ο Στέλιος Κολοβός και ο Μανώλης Σπανουδάκης δεν προσήλθαν να απολογηθούν και ήταν καταζητούμενοι.
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ωστόσο ο Χαλίντ σε τηλεοπτική συνέντευξη αναίρεσε τους ισχυρισμούς του για τους δράστες του ριφιφί και στις 25 Ιανουαρίου 1995 το επιβεβαίωσε και ενώπιον της Ελληνικής δικαιοσύνης. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο Καλαφάτης[4] και ο Παπασταματάτος αποφυλακίστηκαν. Τον Απρίλιο συνελήφθη ο Κολοβός, ο οποίος είχε διαφύγει στο εξωτερικό για να συγκεντρώσει στοιχεία, όπως είχε ισχυριστεί, που θα αποκάλυπταν ότι δεν είχε καμιά ανάμιξη στη διάρρηξη. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους υπήρξε βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, το οποίο απάλλασσε από όλες τις κατηγορίες και τους πέντε κατηγορούμενους για το ριφιφί της Τράπεζας Εργασίας.[2] Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο χωρίς να υπάρξει κάποιο νέο στοιχείο για την ταυτότητα των δραστών που έκαναν το ριφιφί στη Τράπεζα Εργασίας.
Θεωρίες Επεξεργασία
Υπήρξαν διάφορες θεωρίες για το ποιοι μπορεί να ήταν οι δράστες της ληστείας. Μια από αυτές ήταν πως την διάρρηξη είχε κάνει η τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας, μαζί με υπαλλήλους άλλων υποκαταστημάτων της Τράπεζας, οι οποίοι και βοήθησαν στο να γίνει η διάρρηξη. [2]Επίσης ότι την διάρρηξη των θυρίδων έκανε η Ιταλική μαφία[3], καθώς είχε γίνει παρόμοιο περιστατικό σε τράπεζα του Μιλάνου.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Powrie, Phil (2006). The Cinema of France (στα Αγγλικά). Wallflower Press. σελ. 73. ISBN 1-904764-46-0. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Το ριφιφί του αιώνα: 30 χρόνια από τη μεγάλη ληστεία στην Τράπεζα Εργασίας το 1992». cnn.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ 3,0 3,1 «Το ριφιφί του αιώνα: Σαν σήμερα έγινε μία από τις εντυπωσιακότερες διαρρήξεις στα ελληνικά χρονικά». lifo.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «Ελεύθερος και ο Καλαφάτης». Ο Ριζοσπάστης. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2023.