Ρυτό

Το ρυτό πληθ. ρυτά από το αρχαιοελληνικό ῥυτόν είναι δοχείο για πόσιμα υγρά ή χοές κατά τη διάρκεια σχετικών τελετουργιών. Εισηγμένα στην Ελλάδα μετά τους περσικούς πολέμους τα ρυτά ήταν γνωστά στην αρχαία Περσία, όπου ονομάζονταν τακούκ (تکوک).

Ρυτόν του Ζωγράφου των Βρυξελλών R 330, περ. 470-60 π. Χ.

Ονομασία και λειτουργία

Ρυτόν από την Ουγκαρίτ, άποψη από τον πυθμένα του δοχείου

Η λέξη αναφέρεται ότι προέρχεται από το ρήμα ρειν, και πιθανώς προέρχεται από Πρωτοϊνδοευρωπαϊκό *sreu-. Στην τυπολογία του αγγείου ανήκουν χαρακτηριστικά όπως το ανοικτό στόμιο και η οπή κοντά στον πυθμένα που πιθανώς χρησίμευε στη διάχυση του υγρού. Η λέξη ρυτόν δεν υπάρχει στη μυκηναϊκή Ελληνική, αλλά το ταυρόμορφο μινωικό ρυτόν, αναφέρεται σε πινακίδες της Κνωσού, όπως για παράδειγμα η πινακίδα 231 (K872), ως Κε-ρα-α, με το ιδεόγραμμα του ταύρου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Εικόνες ρυτών:

• Λεοντόμορφο ρυτόν από την περίοδο των Αχαιμενιδών
• Μινωικό ταυρόμορφο ρυτό
• Προϊστορικά ευρωπαϊκά ρυτά
• Θιβετιανό ρυτό
• Αιγυπτιακό ρυττό με κρητική τεχνοτροπία
• Απεικόνιση σε αττικό ερυθρόμορφο αγγείο, σάτυρος που κρατά ρυτό

• Σχετικά άρθρα:

• Smith, Dictionary of Greek and Roman Antiquities, στο "Rhyton"
• Karla Huebner, "A Minoan Vase from Zakros, Crete: The Sanctuary Rhyton", στο ANISTORITON Issue P032 of 7 June 2003