Σέξτος Ιούλιος Καίσαρ (κυβερνήτης της Συρίας)

Ο Σέξτος Ιούλιος Καίσαρ V, λατιν.: Sextus Julius Caesar (άκμασε το 48 π.Χ.) ήταν γιος του εξάδελφου του Γαΐου Ιούλιος Καίσαρα στρατηγού και δικτάτορα. Υπηρέτησε ως ένας από τους αξιωματικούς του κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Σκοτώθηκε σε μία εξέγερση των στρατιωτών, ενώ ήταν ακόμη νέος.[6]

Σέξτος Ιούλιος Καίσαρ V (κυβερνήτης της Συρίας)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Sex.Iulius Caesar (Λατινικά)
Γέννηση83 π.Χ. (περίπου)[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος46 π.Χ.[2]
Συρία
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας της αρχαίας Ρώμης
Ρωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΓονείςΛεύκιος Ιούλιος Καίσαρ V[3][4]
ΑδέλφιαLucius Julius Caesar[3][5]
ΟικογένειαJulii Caesares
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςχιλίαρχος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος έπαρχος (47 π.Χ.–46 π.Χ., Συρία)
Ρωμαίος συγκλητικός (48 π.Χ.–46 π.Χ.)
Ταμίας (Quaestor) (48 π.Χ.)
flamen Quirinalis (57 π.Χ.–46 π.Χ.)

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Σέξτος I. K. V ήταν γιος του Σέξτου Ιουλίου Καίσαρα IV flamen Quirinalis (ιερέα του Κυρινάλιου) και εγγονός του Σέξτου Ιουλίου Καίσαρα ΙΙΙ υπάτου το 91 π.Χ. Αν και ορισμένοι μελετητές υποθέτουν ότι ταυτίζεται με τον ιερέα του Κουιρινάλιου, ο Aππιανός τον περιγράφει ως «πολύ νεαρό» το 47 π.Χ. Ο Σέξτος ΙΙΙ ύπατος είχε αποβιώσει το 89 και ο Σέξτος ΙV κατείχε πολύ ανώτερο ιερατικό αξίωμα περίπου δέκα χρόνια πριν από την εποχή, που ο γιος του αναφέρεται από τον Όππιανό. Ο πατέρας του Σέξτου V, ο ιερέας, ήταν εξάδελφος του Γαΐου Ιουλίου Καίσαρα, υπό τον οποίο ο νεαρός Σέξτος V θα υπηρετούσε κατά τη διάρκεια του Eμφυλίου Pολέμου.[6]

Σταδιοδρομία Επεξεργασία

Το 49 π.Χ., στις αρχές του εμφυλίου πολέμου, ο Σέξτος βρισκόταν στην Ισπανία, υπηρετώντας στον στρατό τού εξαδέλφου τού πατέρα του, ο οποίος τον έστειλε ως πρεσβευτή στον Μάρκο Τερέντιο Βάρο -έναν από τους διοικητές του Πομπήιου-, τον οποίο ο Ιούλιος Καίσαρας συγχώρησε αργότερα μετά τη Μάχη των Φαρσάλων.[7][8] Στο τέλος του Αλεξανδρινού Πολέμου το 47 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας έδωσε στον Σέξτο την ηγεσία της Συρίας. Δεν είναι σαφές ποιον τίτλοι κατείχε. Ο Μπρόουτον προτείνει ότι ήταν ένας από τους στρατιωτικούς τριβούνους τού Καίσαρα το 49, έπειτα quaestor (ταμίας) το 48. στη Συρία μπορεί να ήταν απεσταλμένος (legatus) τού Καίσαρα, ή ίσως proquaestor pro praetore. Σε κάθε περίπτωση ήταν κυβερνήτης της Συρίας.[9][10]

Τότε ο Kόιντος Καικίλιος Βάσος, ένας από τους αξιωματικούς του Πομπήιου, ο οποίος είχε φύγει στην Τύρο μετά τη μάχη των Φαρσάλων, προσπάθησε να κερδίσει την υποστήριξη ορισμένων στρατιωτών του Σέξτου. Όταν ο κυβερνήτης ανακάλυψε τη δραστηριότητά του, ο Βάσος έδωσε τη δικαιολογία ότι μαζεύει στρατεύματα για να βοηθήσει τον Μιθριδάτη του Κιμμερίου Βοσπόρου. Στη συνέχεια ο Βάσος διέδωσε τη φήμη, ότι ο Ι. Καίσαρας είχε ηττηθεί και σκοτωθεί στην Αφρική και ισχυρίστηκε ότι είχε διοριστεί κυβερνήτης της Συρίας. Βάδισε εναντίον του Σέξτου, ο οποίος τον νίκησε, αλλά στη συνέχεια ώθησε τους στρατιώτες του Σέξτου να εξεγερθούν και να σκοτώσουν τον διοικητή τους. Ο Βάσος διεκδίκησε τον τίτλο του πραίτορα και τα περισσότερα στρατεύματα του Σέξτου λίγοι που παρέμειναν πιστοί κατέφυγαν στην Κιλικία. Στη συνέχεια ο Καίσαρας ανέθεσε τη Συρία στον Κόιντο Κορνιφίκιο, που τότε ήταν στην Κιλικία.[9][10][11][12][13]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2374. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2374. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2374. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. 4,0 4,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2044. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2559. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. 6,0 6,1 Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. I., p. 555.
  7. Caesar, The Civil War, ii. 20.
  8. Broughton, vol. II, p. 264.
  9. 9,0 9,1 Cassius Dio, lxvii. 26–28.
  10. 10,0 10,1 Broughton, vol. II, pp. 274, 285 (note 5).
  11. Caesar, De Bello Alexandrino, lxix. 1.
  12. Appian, Bellum Civile, iii. 77, 78; iv. 58, 59.
  13. Josephus, Antiquities, xiv. 160, 170, 178, 180; Jewish War, i. 205, 211–213, 216.