Σανά Να Ν'Χαντά
Ο Σανά Να Ν'Χαντά (πορτ. Sana Na N'Hada) είναι σκηνοθέτης από τη Γουινέα-Μπισάου,[2] θεωρούμενος ως «ο πρώτος σκηνοθέτης» από αυτή τη χώρα.[3]
| Σανά Να Ν'Χαντά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 26 Μαΐου 1950 Enxalé |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γουινέα-Μπισσάου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πορτογαλικά |
| Σπουδές | Instituto Cubano del Arte y la Industria Cinematográficos |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου σεναριογράφος[1] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Xime Bissau d'Isabel |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Σανά Να Ν'Χαντά γεννήθηκε το 1950 στο Ενξαλέ του Διαμερίσματος Όιο της σημερινής Γουινέας-Μπισάου. Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του ήθελε να εργαστεί στη γεωργία, ο Να Ν'Χαντά φοίτησε σε σχολείο Φραγκισκανών, όπου ήρθε σε επαφή με καθηγητές που ήταν ενεργοί στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Γουινέας-Μπισάου. Το 1967, ο Αμίλκαρ Καμπράλ απέστειλε τον ίδιο, μαζί με τους Ζοζέ Μπολάμα Κουμπούμπα, Ζοζεφίνα Λόπες Κράτο και Φλόρα Γκόμες, στο Κουβανικό Ινστιτούτο Κινηματογραφικών Τεχνών και Βιομηχανίας ώστε να σπουδάσουν κινηματογραφική παραγωγή.[3] Αργότερα σπούδασε στο Ινστιτούτο Ανωτάτων Κινηματογραφικών Σπουδών στο Παρίσι.[2]
Το 1978, ο Να Ν'Χαντά έγινε ο πρώτος διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου, παραμένοντας στη θέση αυτή μέχρι το 1989.[3]
Ο Να Ν'Χαντά άρχισε την καριέρα του σκηνοθετώντας ορισμένες ταινίες μικρού μήκους, με τις πρώτες δύο να έχουν σκηνοθετηθεί από κοινού με τον Φλόρα Γκόμες. Συνεργάστηκε με τον Κρις Μαρκέρ για τη δημιουργία της ταινίας Sans Soleil (1983), παρέχοντας στον Μαρκέρ πλάνα από το Καρναβάλι της Μπισάου. Ήταν, επίσης, βοηθός σκηνοθέτη του Φλόρα Γκόμες στις ταινίες Mortu Nega (1988) και Po di sangui (1996).[3]
Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους ήταν το Xime (1994), με το σενάριο να γράφεται από κοινού με τον Ολλανδό Γιοπ φαν Βάικ. Το Xime λαμβάνει χώρα το 1962, τη χρονιά πριν την έναρξη του Πολέμου της Ανεξαρτησίας της Γουινέας-Μπισάου. Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Το ντοκιμαντέρ του Bissau d'Isabel (2005) αναφέρεται στην καθημερινότητα της Ισαμπέλ Ναμπαλί Ναγκά, μία νοσοκόμα που παλεύει να συντηρήσει την οικογένειά της, ως μικρόκοσμο της καθημερινότητας της Μπισάου. Το ντοκιμαντέρ Kadjike (2013), το οποίο γυρίστηκε στα Νησιά Μπιζαγκός, αντιπαραβάλλει τη φυσική ομορφιά των νησιών με την απειλή που δέχεται από την εκμετάλλευσή του από το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών παγκοσμίως.[3]
Φιλμογραφία Επεξεργασία
- Regresso de Cabral [Επιστροφή του Καμπράλ], 1976 (μαζί με τον Φλόρα Γκόμες)
- Anos no Oça Luta [Τολμούμε να Πολεμήσουμε], 1978 (μαζί με τον Φλόρα Γκόμες)
- Xime, 1994. Ταινία μεγάλου μήκους
- Bissau d'Isabel [Η Μπισάου της Ισαμπέλ], 2005. Ντοκιμαντέρ
- Kadjike [Ιερός Θάμνος], 2013
- Os Escultores de Espíritos [Οι γλύπτες των πνευμάτων], 2015
- Nome, 2023
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ nm0618493. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Roy Armes (2008). «Na N'Hada, Sana». Dictionary of African Filmmakers. Indiana University Press. σελ. 215. ISBN 0-253-35116-2.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Fernando Arenas, The Filmography of Guinea-Bissau’s Sana Na N’Hada: From the Return of Amílcar Cabral to the Threat of Global Drug Trafficking, Portuguese Literary and Cultural Studies, Vol 30/31, 2017.