Σαραζίν

Σαραζίν (γαλλικός τίτλος: Sarrasine) είναι διήγημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην Επιθεώρηση του Παρισιού το 1830 και εκδόθηκε το 1831. Περιλαμβάνεται στις Σκηνές της Παρισινής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας.

Σαραζίν

Συγγραφέας	Ονορέ ντε Μπαλζάκ
Τίτλος	Sarrasine
Γλώσσα	Γαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης	1831
Μορφή	νουβέλα διήγημα
Σειρά	Η Ανθρώπινη κωμωδία
Χαρακτήρες	Béatrix de Rochefide
Τόπος	Παρίσι
Πρώτη έκδοση	Charles Gosselin
Προηγούμενο	Φατσίνο Κάνε
Επόμενο	Πιέρ Γκρασού
Δημοσιεύθηκε στο	Η Ανθρώπινη κωμωδία
δεδομένα ()

Το διήγημα αποτελείται από δύο ιστορίες, μια ιστορία πλαίσιο και μια ενσωματωμένη ιστορία, η οποία αναφέρεται στον τραγικό έρωτα ενός νεαρού γλύπτη για μια πριμαντόνα εξαιρετικής ομορφιάς, που αποδείχθηκε ότι ήταν καστράτος.

Σύνοψη

Παρίσι, χειμώνας του 1830. Γύρω στα μεσάνυχτα κατά τη διάρκεια μιας κοσμικής συγκέντρωσης, ο αφηγητής κάθεται σε ένα παράθυρο θαυμάζοντας τον κήπο. Ακούει τις συζητήσεις γύρω του σχετικά με την προέλευση του πλούτου του ιδιοκτήτη της έπαυλης, κυρίου ντε Λαντί. Υπάρχει επίσης η αινιγματική παρουσία ενός άγνωστου παράξενου ηλικιωμένου άνδρα στο σπίτι, στον οποίο η οικογένεια ήταν ιδιαίτερα αφοσιωμένη και για τον οποίο οι παρευρισκόμενοι έκαναν τις πιο τρελές εικασίες. Εμφανιζόμενος ξαφνικά στη μέση της γιορτής, ο ηλικιωμένος τρόμαξε τη νεαρή κόμισσα Μπεατρίς ντε Ροσφίντ. Ο αφηγητής την απομάκρυνε από το δωμάτιο και της είπε ότι ξέρει ποιος είναι ο άντρας και, με την επιθυμία να την ξαναδεί, κανόνισαν μια συνάντηση για το επόμενο βράδυ για να της πει την ιστορία του ηλικιωμένου, που διαδραματίζεται πολλά χρόνια νωρίτερα.

Το επόμενο βράδυ, η νεαρή κόμισσα μαθαίνει την ιστορία του Ερνέστ-Ζαν Σαραζίν και του τραγικού του έρωτα: το 1758, ο νεαρός Σαραζίν ήταν ένας παθιασμένος καλλιτέχνης, που αντί να ακολουθήσει τη νομική καριέρα του πατέρα του ασχολήθηκε με τη γλυπτική. Αφοσιώθηκε με πάθος στην τέχνη του και, έχοντας κερδίσει το βραβείο της Ρώμης, έφυγε για να σπουδάσει «στην πατρίδα των τεχνών», προς μεγάλη απογοήτευση του πατέρα του. Ένα βράδυ στη Ρώμη, μπαίνοντας σε ένα γεμάτο θέατρο, ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα την πριμαντόνα, τη Ζαμπινέλα, μια γυναίκα με αγγελική φωνή. Η ιδανική ομορφιά της κατέπληξε τον νεαρό γλύπτη, άρχισε να παρακολουθεί όλες τις παραστάσεις της και δημιούργησε μια προτομή της. Έχοντας παρατηρήσει το πάθος του νεαρού, οι τραγουδιστές του θιάσου ενθάρρυναν τη Ζαμπινέλλα να τον παγιδεύσει. Αφού γνωρίστηκαν σε μια γιορτή, ο Σαραζίν της δήλωσε τον φλογερό του έρωτα, αλλά αυτή ήταν συγκρατημένη, υποδηλώνοντας κάποιο κρυμμένο μυστικό ή κίνδυνο. Ο Σαραζίν αισθάνονταν όλο και περισσότερο ότι η Ζαμπινέλα είναι η ιδανική γυναίκα.

Προσκεκλημένος ένα βράδυ από τον Γάλλο πρέσβη για να παρακολουθήσουν μια συναυλία της, ο Σαραζίν μαθαίνει το τρομερό μυστικό: η Ζαμπινέλλα είναι καστράτος, τραγουδιστής που έχει υποστεί ευνουχισμό και προστάτης της είναι ένας καρδινάλιος. Αποφασισμένος να μάθει την αλήθεια από το στόμα αυτής που αγαπά, ο Σαραζίν οργάνωσε την απαγωγή της. Μαθαίνοντας ότι τον εξαπάτησε για να ευχαριστήσει τους θεατρικούς συντρόφους του που ήθελαν να διασκεδάσουν με τον νεαρό Γάλλο, σε μια κρίση απόγνωσης και οργής, όρμησε να τη σκοτώσει. Μια ομάδα ανδρών του καρδινάλιου έφτασε εκείνη τη στιγμή και ο Σαραζίν πέθανε από τα χτυπήματα των στιλέτων τους.

Στη συνέχεια, ο αφηγητής αποκαλύπτει ότι ο ηλικιωμένος στο σπίτι των Λαντί είναι η Ζαμπινέλλα, θείος της κυρίας ντε Λαντί, και ότι η τεράστια περιουσία τους προέρχεται από αυτόν τον καστράτο που την κέρδισε με την εξαιρετική φωνή του στην όπερα και την εύνοια ενός καρδινάλιου της Ρωμαϊκής Εκκλησίας.

Μεταφράσεις στα ελληνικά

• Σαραζίν, μετάφραση: Κώστας Κατσουλάρης, εκδόσεις Στερέωμα, 2016
• Ο Σαραζίν, μετάφραση: Αναστασία Τρουλάκη, εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική, 2017