Σεμπάδ ΣΤ΄ ο Βαγρατίδης
Ο Σεμπάδ ΣΤ΄ ο Βαγρατίδης (αρμενικά: Սմբատ Զ Բագրատունի, "Σεμπάτ Μπαγκρατούνι", γεννηθείς προς το 670 και αποβιώσας το 726) ήταν Αρμένιος ηγεμόνας της οικογένειας των Βαγρατιδών, ο οποίος υπήρξε ηγεμόνας της Αρμενίας από το 691 έως το 711.
| Σεμπάδ ΣΤ΄ ο Βαγρατίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 670 |
| Θάνατος | 726[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Βαράζ-Τιρότς Γ΄ Μπαγκρατουνί[1][2] |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατουνί |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Σεμπάδ ήταν υιός του Βαράζ-Τιρότς Γ΄, ο οποίος σκοτώθηκε από τους Βυζαντινούς προς το 675[3].
Μετά τον θάνατο του Ασώτιου Β΄ στη διάρκεια πολέμου εναντίον του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού Β΄, ο τελευταίος κατέλαβε τη χώρα και όρισε τον Νερσές Καμσαρακάν ως Ηγεμόνα της Αρμενίας. Ωστόσο, ο Χαλίφης Αμπντ αλ-Μαλίκ ανέκτησε λίγο αργότερα τον έλεγχο της χώρας και όρισε τον Σεμπάδ ΣΤ΄ ως Ηγεμόνα της Αρμενίας. Ο τελευταίος, προκειμένου να εκδικηθεί τον πατέρα του, προχώρησε στην εκτέλεση του συνόλου των Βυζαντινών οι οποίοι κατοικούσαν στην Αρμενία. Όμως, κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα αραβικό στράτευμα, υπό την ηγεσία του Μουχάμαντ ιμπν Μαρουάν, το οποίο λεηλάτησε τη χώρα, προκειμένου να τη θέσει εκ νέου υπό την άμεσο έλεγχο του χαλίφη. Ο αξιωματικός του, Αμπντ Αλλάχ ιμπν Χατίμ αλ-Μπαχίλι, επιθυμούσε να καταστείλει πλήρως τις αρμένικες εξεγέρσεις, σκοπό για τον οποίον και αιχμαλώτισε τους σημαντικότερους Αρμένιους εκκλησιαστικούς και πρίγκιπες, μεταξύ των οποίων και τον Σεμπάδ το 695, και τους έθεσε σε κατ'οίκον περιορισμό στη Δαμασκό.
Απελευθερώθηκε το 697, ενώ υποχρεώθηκε την αμέσως επόμενη χρονιά να πολεμήσει εναντίον βυζαντινού στρατεύματος, το οποίο είχε σταλεί από τον Τιβέριο Γ΄. Η μάχη η οποία έφερε αντιμέτωπα τα στρατεύματα των Βυζαντινών και των Αρμενίων τα αποδυνάμωσε σε σημαντικό βαθμό. Στη συνέχεια, επιτέθηκε στον Μοχάμεντ ιμπν-Μερουάν, τον οποίον και νίκησε, ωστόσο ο αραβικός κίνδυνος τον υποχρέωσε να αναζητήσει τη συμμαχία των Βυζαντινών. Ο αυτοκράτορας Τιβέριος Γ΄ τον όρισε ως κουροπαλάτη, ενώ ο Σεμπάδ διοίκησε την Αρμενία για λογαριασμό του Βυζαντίου. Διαπραγματεύτηκε ειρήνη με τον χαλίφη Αμπντ αλ-Μαλίκ, ωστόσο με τον θάνατο του τελευταίου και την άνοδο στην εξουσία του διαδόχου του, Αλ-Ουαλίντ, οι διωγμοί ξεκίνησαν εκ νέου. Ο Σεμπάδ συμμάχησε εκ νέου με τους Βυζαντινούς, ενώ στη συνέχεια, καθώς συμφωνήθηκε εκ νέου ειρήνη με τον Χαλίφη, αποδέχθηκε την αραβική κυριαρχία, παραιτούμενος από το αξίωμά του ως ηγεμόνας και αποσυρόμενος στα εδάφη του. Η Αρμενία στη συνέχεια διοικήθηκε από Άραβα κυβερνήτη, τον Αμπντ αλ-Αζίζ ιμπν Χατίμ αλ-Μπαχίλι[4].
Απέκτησε αρκετούς υιούς, ωστόσο ήταν ο ανιψιός του, Ασώτιος Γ΄, αυτός ο οποίος κατέστη ισκάν (αρχηγέτης) του Οίκου των Βαγρατιδών.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Κιρίλ Τουμάνοφ: «Les dynasties de la Caucasie chrétienne de l'Antiquité jusqu'au xixe siècle» (Γαλλικά) Ρώμη. 1990. σελ. 112.
- ↑ 2,0 2,1 Κριστιάν Σετιπανί: «Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs» (Γαλλικά) Παρίσι. 2006. σελ. 334. ISBN-13 978-2-7018-0226-8. ISBN-10 2-7018-0226-1.
- ↑ (Γαλλικά) Settipani, Christian (2006). Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs. Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècle. Παρίσι: de Boccard. σελ. 333-338. ISBN 978-2-7018-0226-8. .
- ↑ (Γαλλικά) Grousset, René (1984) [1947]. Histoire de l’Arménie des origines à 1071. Παρίσι: Payot. σελ. 307-314. ISBN 978-2228135702. .
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Smbat VI Bagratouni της Γαλλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |