Η σημαία του Ντούμπροβνικ είναι μία σημαία που χρησιμοποιείται αποκλειστικά από την κροατική πόλη του Ντούμπροβνικ. Η σημαία δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τη Δημοκρατία της Ραγούσας[1].
Η σημαία απεικονίζει τον Άγιο Βλάσιο (λατινικά: Sanctus Blasius, κροατικά: Sveti Vlaho), τον κύριο άγιο του Ντούμπροβνικ, και προστάτη της πόλης[2].
Οι διάφορες σημαίες που χρησιμοποιούνταν από τη Δημοκρατία της Ραγούσας έφεραν συνήθως την εικόνα του Αγίου Βλάσιου. Αρχικά η σημαία ήταν λευκή με το κεντημένο σχέδιο του αγίου. Αυτή η ίδια σημαία εμφανίζεται με κόκκινο φόντο το 1667, το έτος του σεισμού, και με μπλε φόντο το 1765.
Το 1765 για πρώτη φορά εμφανίζεται η σημαία συνοδευόμενη από τα γράμματα SB(Santo Biagio) σε μπλε χρώμα. Αυτή η σημαία καταργήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου1807 από τους Γάλλους, αλλά η τοπική κυβέρνηση αγνόησε τη διαταγή και συνέχισε επίσημα να τη χρησιμοποιεί μέχρι τον Ιανουάριο του 1808, όταν τελικά η δημοκρατία διαλύθηκε. Η σημαία αποκαταστάθηκε από την Προσωρινή Κυβέρνηση το 1813 όταν οι Γάλλοι πολιορκήθηκαν από τους Άγγλους, αλλά έχασε την επίσημη ιδιότητά της όταν καταλήφθηκε από τους Αυστριακούς στις 28 Ιανουαρίου1814. Αυτή η σημαία χρησιμοποιήθηκε στη στεριά ως σημαία της δημοκρατίας και στη θάλασσα από τα πολεμικά πλοία της Δημοκρατίας.
Η κύρια σημαία της πόλης του Ντούμπροβνικ, η οποία δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε από την Δημοκρατία της Ραγούσας, παρουσιάζει τον σημαντικότερο άγιο και προστάτη της πόλης Άγιο Βλάσιο, στο κέντρο, με δύο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου (το S και το B), αριστερά και δεξιά του αγίου, αντίστοιχα. Τα δύο αυτά γράμματα κίτρινου χρώματος συμβολίζουν τα δύο αρχικά του ονόματος του αγίου στα λατινικά (Sanctus Blasius).
Υπάρχει, επίσης, διαχωριστικό περίγραμμα, ίδιας απόχρωσης του κίτρινου χρώματος με αυτή των γραμμάτων. Αρχικά, η σημαία, όπως προαναφέρθηκε, δε διέθετε γράμματα, αλλά μόνο το κεντημένο σχέδιο του αγίου, και το περίγραμμα.
Πολλές παραλλαγές της κύριας σημαίας παρατηρήθηκαν κατά το πέρασμα του χρόνου, μερικές από τις οποίες υπάρχουν και διασώζονται μέχρι και τη σημερινή εποχή. Το κοινό χαρακτηριστικό, όμως, όλων των σημαιών είναι το γεγονός ότι διατηρούν τη συνηθέστερη αναλογία πλευρών (2:3), ακολουθώντας, έτσι, το πρότυπο πολλών άλλων.
