Συνάρθρωση
Η συνάρθρωση είναι τρόπος σύνδεσης των σκελετικών οστών, που δεν επιτρέπει καμία κίνηση (π.χ. λεκάνη) ή επιτρέπει πολύ περιορισμένες κινήσεις (π.χ. σπονδυλική στήλη).[1] Οι συναρθρώσεις στην πλειονότητά τους είναι ινώδεις, δηλ. συνίστανται από πυκνό συνδετικό ιστό αποτελούμενο κυρίως από κολλαγόνο. Οι ραφές των κρανιακών οστών και οι γομφώσεις είναι τύποι συνάρθρωσης.[2]
Μορφές Επεξεργασία
Οι συναρθρώσεις μπορούν να διακριθούν στις εξής μορφές:
- Γόμφωση: Είναι ο τρόπος σύνδεσης των οδόντων με τα οστά των γνάθων. Σε αυτό τον τρόπο σύνδεσης το ποσοστό των σχετικών κινήσεων είναι, κανονικά, εξαιρετικά περιορισμένο.
- Συνοστέωση: Τα δύο οστά είναι αρχικά χωρισμένα, με την πάροδο του χρόνου, όμως, συγχωνεύονται μέχρι του σημείου να γίνουν, τελικά, ένα ενιαίο οστό.
- Συγχόνδρωση: Πρόκειται για οστά τα οποία συνδέονται με ιδιαίτερα πυκνό υαλώδη χόνδρο, όπως συμβαίνει στην πλάκα επίφυσης.
- Ραφή: είναι ινώδης άρθρωση, η οποία δημιουργείται από λεπτό στρώμα πυκνού ινώδους συνδετικού ιστού, που ενώνει τα οστά του κρανίου.[3]
- Συνδέσμωση: Πρόκειται για μεσόστεο σύνδεσμο, όπως συμβαίνει στην κατώτερη κνημοπερονιαία άρθρωση.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Μαυρικάκη, Ευαγγελία· Γκούβρα, Μαριάννα. ΒΙΟΛΟΓΙΑ Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ. «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ». σελ. 106.
- ↑ «Module - Introduction to Joints». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2008.
- ↑ Principles of Anatomy & Physiology, 12th Edition, Tortora & Derrickson, Pub: Wiley & Sons
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Ανατομία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |