Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (1832)
Η συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (αλλιώς και «Τελικός Διακανονισμός της Κωνσταντινούπολης», «Κάλενταρ Κιόσκ», 21 Ιουλίου 1832[1] [2]) είναι γραπτή συμφωνία που συνήφθη για τον τελικό διακανονισμό μεταξύ της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και με την οποία η δεύτερη αποδεχόταν τη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους με συγκεκριμένη οριοθεσία, ως αποτέλεσμα του ένοπλου ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας των ετών 1821 – 1829, που είχε προηγηθεί.
Τι προηγήθηκε[3] Επεξεργασία
Η Ελλάδα είχε ήδη πετύχει την υπογραφή διαφόρων διεθνών συνθηκών, με τις οποίες αποκτούσε κρατική υπόσταση. Πρώτη από αυτές, δια της οποίας είχε καταστεί αυτόνομη υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, ήταν το δεύτερο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Νοέμβριος 1828), η οποία προέβλεπε σύνορα έως και τον Ισθμό της Κορίνθου, περιλαμβανομένων της Πελοποννήσου, των παρακείμενων νησιών του Σαρωνικού και των Κυκλάδων. Ακολούθησε το τρίτο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Μάρτιος 1829), όπου τα σύνορα προβλέπονταν να επεκταθούν έως την οριοθετική γραμμή Παγασητικού – Αμβρακικού με ενσωμάτωση ολόκληρης της Στερεάς και το τέταρτο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Φεβρουάριος 1830), όταν η συνοριακή γραμμή συμφωνήθηκε στο μέσο της κοίτης των ποταμών Αχελώου και Σπερχειού, στην ελληνική δε επικράτεια εντάσσονταν οι Σποράδες και η Αμοργός.
Τελικός Διακανονισμός Επεξεργασία
Έπειτα από διαπραγματεύσεις περίπου έξι μηνών, τον Ιούλιο του 1832, υπογράφτηκε στην Πόλη ο τελικός διακανονισμός με τον οποίο η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποδέχτηκε απο κοινού μαζί με τις τρεις «εγγυήτριες δυνάμεις» (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) και αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας, αλλά και τη γραμμή συνόρων Παγασητικού – Αμβρακικού.
Τι ακολούθησε Επεξεργασία
Με το 6ο και τελευταίο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Αύγουστος 1832) η περιοχή της Λαμίας (τότε «Ζητούνι»), την οποία διεκδικούσε η Τουρκία καθώς δεν είχε ελευθερωθεί από ελληνικά όπλα, επιδικάσθηκε στην Ελλάδα. Παράλληλα, οι τρεις εγγυήτριες χώρες εξέδωσαν διακήρυξη δια της οποίας ανακοινώθηκε η "αποπεράτωση του ελληνικού ζητήματος". Το Σεπτέμβριο έως και Νοέμβριο του ιδίου έτους, μια επιτροπή οριοθετών χάραξε τα τελικά και οριστικά έως τότε, σύνορα των δυο κρατών. Το ανεξάρτητο ελληνικό βασίλειο, το Φεβρουάριο του 1833, με την έλευση του Όθωνα, εκτεινόταν σε 47.516 τετραγωνικά χιλιόμετρα (περιλαμβανομένης και της Εύβοιας) και αριθμούσε 750.000 κατοίκους.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «1821-1833: «Η τελική ρύθμιση του ελληνικού ζητήματος»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Ελένη Διβάνη (καθηγήτρια): Ο αγώνας του Ιωάννη Καποδίστρια για τη διεύρυνση των ελληνικών συνόρων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2016.
- ↑ Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους (Γιώργος Χατζόπουλος, 2 Φεβρουαρίου 2011)